Ο αιφνιδιασμός που χάθηκε

Προφανώς κανείς δεν θα μπορούσε να προδικάσει πριν από λίγους μήνες ότι η κυβερνητική πορεία θα είχε μια τέτοια καμπή. Και τόσο γρήγορα...

Εγκλωβισμένη ανάμεσα στους δραχμολάγνους και σε άλλους που θα προτιμούσαν ακόμη και μια κοινωνία ανταλλακτικών αγαθών, χωρίς νόμισμα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τον ελάχιστο ρεαλισμό που θα την απομακρύνει από το να στήσει πρόωρες κάλπες διλληματικού χαρακτήρα ή θα ζητήσει από το λαό ένα δημοψήφισμα που θα περιέχει σαφώς μια «πονηρή» ερώτηση: Ναι ή όχι σε νέα μέτρα.

Η μεγάλη καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση, η ασάφεια στις ελληνικές προτάσεις, το αλαλούμ της εσωκομματικής στήριξης σε όποια πρόταση θα προτείνονταν, αλλά κυρίως η χωρίς προηγούμενο αυθαίρετη τοποθέτηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ επί παντός επιστητού, τοποθετούν αυτή την ώρα στο τραπέζι σενάρια μέτρων που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα είχαμε φανταστεί.

Η διαπραγμάτευση του Φλεβάρη είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να πετύχει και να δώσει στη χώρα το περιθώριο της αναδιοργάνωσης των προθέσεων της, μέσα από μια δύσκολη, αλλά ομαλή λειτουργία σε όλους τους τομείς. Οι ελληνικές «κουτοπονηριές» όμως κάτω από την πίεση των βουλευτών της κυβέρνησης που ήθελαν να κοντραριστούν με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τα πειράματα Βαρουφάκη, απέτυχαν ακόμη και το ελάχιστο, μια κάποια συνεννόηση.

Μπροστά στο κομματικό φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ η Ευρώπη είχε όλο το χρόνο να οχυρωθεί. Τράπεζες, κυβερνήσεις, θεσμοί και δανειστές εξέτασαν ενδελεχώς τα συν και τα πλην μιας ρήξης, υπολόγισαν με κάθε λεπτομέρεια το κόστος που θα επιφορτιστούν από μια ενδεχόμενη ελληνική χρεωκοπία και όταν οργανώθηκαν, επέστρεψαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους σκληρότερους όρους και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η οικονομική ασφυξία στη χώρα μας μπορεί να προκαλέσει μια άτακτη υποχώρηση και μια άνευ όρων νέα παράδοση στις μνημονιακές πολιτικές, αυτές που ούτε τέλειωσαν μετά τις εκλογές, ούτε θα τελειώσουν τα επόμενα χρόνια.

Η «αναπηρία» της χώρας να προάγει εξελίξεις σε κάθε επίπεδο είναι ορατές. Το Δημόσιο βρίσκεται σε πλήρη καταστολή, το κράτος υπολειτουργεί σε όλα τα επίπεδα, οι πολίτες αναγνωρίζουν ότι εξαπατήθηκαν πολιτικά από τις προεκλογικές υποσχέσεις και την παροχολογία, όμως διέξοδος να προκύψει οτιδήποτε θετικό στο μέτρο του δυνατού, δεν προκύπτει. Όλα συντείνουν ότι προφανώς εφόσον συμφωνηθεί κάτι τις επόμενες μέρες θα είναι ένα ξεκάθαρο νέο μνημόνιο και όχι μια συμφωνία για λαϊκή κατανάλωση.

Ο αιφνιδιασμός και μια γρήγορη συμφωνία τότε που κανείς δεν είχε ακτινογραφήσει τις προθέσεις της νέα κυβέρνησης (τον Φεβρουάριο) θα ήταν σήμερα πολύ καλύτερα διαχειρίσιμος. Δυστυχώς η ευκαιρία χάθηκε και με την πλάτη στον τοίχο τώρα αναζητούμε μια σπιθαμή λογικής στα όσα οι εταίροι προτείνουν.... Πιθανά να βρεθεί, πιθανά να μην βρεθεί. Ένα όμως είναι σίγουρο. Το παιχνίδι χάθηκε και τα δύσκολα ή τα πιο δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας.

Υ.Γ. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά». (Μαρκ Τουέιν)

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.