21.10.2013 14:13

Αν ήμουν στη θέση … του Βασίλη Μυριαγκού

… δε θα αισθανόμουν καθόλου άβολα από τη συνδικαλιστική και αντιπολιτευτική επίθεση που δέχθηκα, ούτε από τη σιωπή των συμπολιτευόμενων δημοτικών συμβούλων στο αίτημα δημοσιοποίησης των παραστατικών για το αν πληρώνονται κανονικά οι απεργοί υπάλληλοι του Δήμου και των Νομικών του Προσώπων.
Θα είχα πλήρη συνείδηση ότι με την επιμονή μου αυτή … σπάω αυγά, λύνω μια μόνιμη απορία του συνόλου της κοινωνίας και αποκαθιστώ το πραγματικό νόημα της απεργίας. Στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες εθιστήκαμε, τουλάχιστον κάποιοι από τους εργαζόμενους στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, στην «ανώδυνη απεργία». Κάποιοι απεργούσαν ή έκαναν κάθε τρεις και λίγο στάσεις εργασίας, γνωρίζοντας ότι στο τέλος η φιλευσπλαχνία των πολιτικών προϊσταμένων ή η κρυφή τους σκέψη ότι έτσι θα τους κρατούσαν μόνιμα αραγμένους στο πολιτικό άρμα τους, δε θα τους στερήσει το μεροκάματο. Κάπως έτσι οι κινητοποιήσεις γίνονταν για ψήλου πήδημα, υπήρχε - δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος διαμαρτυρίας.
Το αίτημα Μυριαγκού είναι αίτημα της κοινωνίας. Είναι αίτημα που κακώς θεωρείται ότι υποσκάπτει τα εργασιακά δικαιώματα. Αντίθετα, τα εξυψώνει. Κάνει τους απεργούς πιο συνειδητοποιημένους, επομένους και πιο αποφασιστικούς για τη μάχη τους. Απαλλάσσει από τις κινητοποιήσεις τη μορφή του χαβαλέ που τους είχαμε οι πάντες προσδώσει και διασώζει το κύρος των απεργιακών αγώνων.
Για τους παραπάνω λόγους θα έκλεινα τα αυτιά μου και, αν έβρισκα απρόθυμες υπηρεσίες και αρχές να μου δώσουν στοιχεία, ναι, θα ζητούσα τη συμβολή των εισαγγελικών αρχών. Και κυρίως δε θα αισθανόμουν ίχνος τύψεων για τις ενέργειες μου.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ