Μελετώντας κανείς την (πρώτου βαθμού) αυτοδιοικητική ιστορία της Χίου, από την μετά Μπουμπάρη εποχή, ο οποίος διετέλεσε με επιτυχία Δήμαρχος επί τρεις συνεχόμενες τετραετίες, μέχρι σήμερα, θα μπορούσε εύλογα και από την πρώτη στιγμή να παρατηρήσει το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει τα τελευταία 30 + χρόνια δήμαρχος που να ξαναψηφιστεί για δεύτερη θητεία.
Το φαινόμενο, λοιπόν αυτό, (δυσκολεύομαι να βρω πόλη στην Ελλάδα που να έχει συμβεί κάτι ανάλογο τα αντίστοιχα χρόνια) σύμφωνα με το οποίο κατά κάποιο τρόπο η καρέκλα του δημάρχου Χίου μοιάζει να είναι κάπως...ηλεκτρική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πολιτική υγεία τρόπον τινά.
Αν βέβαια κανείς επιχειρήσει να εμβαθύνει λίγο στα πράγματα θα έχει τη δυνατότητα να εντοπίσει κάποιες ισχυρές και νοσηρές παθογένειες. Πρόκειται ίσως για τις ίδιες παθογένειες που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την τελματική κατάσταση που έχουν περιέλθει πολλά σημαντικά έργα και πρωτοβουλίες που θα έπρεπε ήδη να έχουν υλοποιηθεί προς όφελος των πολιτών.
Τι φταίει λοιπόν και ανά τέσσερα χρόνια ο λαός της Χίου αλλάζει δήμαρχο; Ένα μέρος της απάντησης αυτής θα προσπαθήσουμε στο άρθρο αυτό να αποτυπώσουμε.
Σε πρώτη φάση θα μπορούσαμε να ελέγξουμε τους συνδυασμούς που κατέρχονται στις εκλογικές αναμετρήσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις, λοιπόν, συναντά κανείς πρόσωπα γνώριμα που άγονται και φέρονται κατά τα συμφέροντά τους με στόχο να πλασαριστούν όσο πιο ψηλά γίνεται με γνώμονα το ίδιον συμφέρον και στηριζόμενα στο από ιδρύσεως ελληνικού κράτους σύστημα των πελατειακών σχέσεων δεσμεύοντας ψηφοφόρους και αφήνοντας εκτός ανθρώπους που ενδεχομένως θα μπορούσαν πραγματικά να προσφέρουν.
Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που άλλοτε κάνουν σημαία την κομματική τους ταυτότητα και άλλοτε σπεύδουν με ραγιαδισμό να την καταχωνιάσουν, πλασάροντας το αφήγημα της ανεξαρτησίας, για να μην δυσαρεστήσουν αυτούς που θα τους εξυπηρετήσουν. Και φυσικά πλάι σ’ αυτούς και κάποιοι δήθεν επιχειρηματικοί παράγοντες και παραγοντίσκοι, λαμπροί φωστήρες που διαμορφώνουν γνώμη επί παντός επιστητού, άνθρωποι που λατρεύουν να κινούνται παρασκηνιακά ώστε να προωθούν τα συμφέροντα τους και να υπονομεύουν τα συμφέροντα των αντίστοιχα ενεργούντων αντιπάλων τους, αναλαμβάνοντας πολλές φορές να γκρεμίσουν ότι με κόπο και πολιτική δολιότητα οι ίδιοι έστησαν.
Τα τελευταία μάλιστα διάστημα με λύπη διαπιστώνεται ότι κάποιοι από τους αυτοδιοικητικούς αρχάγγελους της κάθαρσης που έκαναν αισθητή την παρουσία τους πριν κάποια χρόνια ως στυλοβάτες της ανανέωσης, τείνουν να εξελιχθούν σε...καθεστωτικότερους του καθεστώτος και αρέσκονται νε μετέρχονται τακτικές και πολιτικές διαδρομές ζημιογόνες και βγαλμένες από τις σκοτεινές πολιτικά δεκαετίες του 1950 και 1960.
Όλες αυτές οι ενέργειες, όλες αυτές οι μεταβλητές στην δύσκολη εξίσωση της παραγωγής πολιτικών και έργου για τον τόπο, έχουν ως αποτέλεσμα την γιγάντωση ενός ιδιότυπου φαινομένου πολιτικού βαμπιρισμού καθώς στραγγίζουν και αποδομούν πλήρως την εικόνα και την πολιτική υπόσταση του εκάστοτε επικεφαλής ο οποίος συγκεντρώνει πάνω του όλο το ανάθεμα της ανεπάρκειας.
Μάλιστα στην κάθε φορά επόμενη εκλογική μάχη είτε συμμετέχει και συντρίβεται είτε, δεν τον αφήνουν καν να ξαναπροσπαθήσει είτε, αν είναι λίγο πιο πονηρούτσικος, την κάνει από μόνος του με ελαφρά πηδηματάκια ώστε να γλιτώσει αυτή την συντριβή. Σαν στυμμένη λεμονόκουπα ένα πράγμα...
Ποιο είναι το ζητούμενο λοιπόν; Τι έχουν κάθε φορά τα έρμα και ψοφάν;
Σε αντίθεση λοιπόν με την γνώριμη διαχειριστική λογική που αφαιμάσσει πολιτικούς, στρατηγικές επιλογές και εν τέλει τον τόπο, χρειάζεται μια συνολική ανανέωση του οράματος για το πώς θέλουμε να είναι η Χίος μας τα επόμενα χρόνια σε όλους τους τομείς. Παράλληλα άνθρωποι αξιόλογοι που συνειδητά απέχουν από όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση οφείλουν να κατανοήσουν ότι για την συγκεκριμένη περίπτωση η στάση σιωπής και αποχής που επιλέγουν δεν είναι χρυσός αλλά λίβανος και σμύρνα...
Δήμος Καρασούλης
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.