Σωρεία αντιδράσεων στους κόλπους του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν οι χειρισμοί της κυβέρνησης στο θέμα του δημοψηφίσματος αλλά κυρίως για την ερμηνεία που απέδωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος.
Η αλλαγή στάσης από την κυβέρνηση αλλά και η ανοικτή πλέον πρόθεσή της να υπογράψει νέο μνημόνιο που θα παρέχει άμεση ρευστότητα και θα διατηρήσει την Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ, βρίσκει αντίθετα πολλά μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ Χίου που τις προηγούμενες ημέρες πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες υπέρ του «Όχι» στην πλατεία Βουνακίου.
Από τους πρώτους ο Δημοσιογράφος Γ. Παγούδης που έσπευσε να αναρτήσει στο Facebook την εξής φράση: «και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία της κοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ελλάδα».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Αρ. Τύμπας που σε λεπτομερές κείμενο στο συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης καταλήγει ότι συντάσσεται με την πλειονότητα των νέων αλλά και των φτωχότερων που ψήφισαν «όχι» αν και διευκρινίζει ότι: «Ανησυχώ προφανώς πολύ για τις ακραίες δυσκολίες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ένα όχι».
Την ίδια άποψη εκφράζει και ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος λέγοντας ότι: «οι κοινωνικές ομάδες που στήριξαν το ΟΧΙ, ΔΕΝ μπορούν να συνηγορήσουν σε νέο ΜΝΗΜΟΝΙΟ».
Δείτε παρακάτω τις αναρτήσεις μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ:
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο
1. Το πρώτο πρόβλημα με τα μέτρα είναι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκαν. Χωρίς τον ευρύτερο δημοκρατικό διάλογο, με συμμετοχή όλης της κοινωνίας, της αριστεράς, των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Πότε, για παράδειγμα, συμφωνήθηκε και στη βάση ποιας προεκλογικής δέσμευσης ή μετεκλογικής επιχειρηματολόγησης (που θα μπορούσε να ανατρέψει την προεκλογική δέσμευση) ότι θεωρούμε δεδομένη την γενικευμένη απώλεια της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής μέσω ιδιωτικοποιήσεων και διαπραγματευόμαστε μόνο για ότι καλύτερο σε σχέση με το μισθό και τα άλλα δικαιώματα των άμεσων παραγωγών (μισθωτών); Με τα προτεινόμενα μέτρα παραδίδεται προς ιδιωτικοποίηση κρίσιμη γη καθώς και τα δίκτυα μεταφορών (αεροδρόμια, λιμάνια, ότι είχε απομείνει από αυτοκινητόδρομους), επικοινωνιών (ότι είχε απομείνει) και ενέργειας (μέσω του ελέγχου του κομβικού θεσμού του ΑΔΜΗΕ). Στο κείμενο αναφέρεται ρητά ότι το ΤΑΙΠΕΔ θα ιδιωτικοποιήσει όλα όσα του είχαν μεταφερθεί μέχρι την τελευταία ημέρα του 2014; Πότε η αριστερά (πόσο μάλλον το τμήμα της που αναφέρεται στον μαρξισμό) συμφώνησε ότι δεν είναι η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής που καθορίζει, τελικά, το ύψος του μισθού και τα δικαιώματα των μισθωτών, αλλά το αντίστροφο;
2. Το ίδιο πρόβλημα αποτυπώνεται και στο αντίθετο, δηλαδή στα μέτρα που έπρεπε να προωθηθούν από την κυβέρνηση ως ενδεικτικά της δικής της πολιτικής. Το μήνυμα εδώ έπρεπε να ήταν η αλλαγή της ισορροπίας ιδιωτικού-δημοσίου στον κρατικό τομέα όχι μέσω της ιδιωτικοποίησης αλλά μέσω του περισσότερου δημοσίου. Όχι ιδιωτικοποιήσεις αλλά και όχι κρατισμός. Ναι δηλαδή σε περισσότερο δημόσιο. Για παράδειγμα, ενεργειακή πολιτική με βάση την εξοικονόμηση, την αποφασιστική προώθηση των αποκεντρωμένων ΑΠΕ προσαρμοσμένης κλίμακας και την εξίσου αποφασιστική αποστασιοποίηση από το εξορυκτικό μοντέλο (πετρέλαια στο υπέδαφος της χώρας, διέλευση αγωγών αερίου). Μέσω συνεταιριστικών εγχειρημάτων και δικτύων μικρών και καινοτόμων επιχειρήσεων, με τη ΔΕΗ να τα υποστηρίζει, μετασχηματιζόμενη έτσι από κρατικό σε δημόσιο φορέα. Στη βάση αυτής της πρότασης, αναζήτηση συμμάχων στα ευρωπαϊκά κινήματα, κόμματα και πολίτες που θα υποστήριζαν μια αριστερά που θα διεκδικούσε συμμαχίες για την πράσινη-δημοκρατική ανάπτυξη σε ότι καλύτερο υπάρχει στην Ευρώπη και όχι σε καθεστώτα που βασίζονται στις εξορύξεις ορυκτών καυσίμων και στην έλλειψη δημοκρατίας που τις συνοδεύει. Έτσι θα είμασταν συνεπείς με την τοποθέτησή μας εντός της Ευρώπης, υπέρ όμως ταυτόχρονα και της Ευρώπης που μας ενδιαφέρει.
3. Δεν έπρεπε να φθάσουμε εδώ. Η κυβέρνηση έπρεπε να οριοθετήσει άμεσα αυτά που δεν εκλέχτηκε να συμφωνήσει-υλοποιήσει κι έπρεπε να είχε αποσαφηνίσει , επίσης άμεσα, το δικό της οικονομικό-αναπτυξιακό όραμα. Με συμμέτοχη την κοινωνία και όχι με ανάθεση σε ειδικούς (στη συγκεκριμένη περίπτωση σε οικονομολόγους). Ώστε να καλούσε έγκαιρα την κοινωνία να αποφασίσει με δημοψήφισμα ή εκλογές (αν το δικό της οικονομικό-αναπτυξιακό όραμα δεν μπορούσε να γίνει αντικείμενο συμφωνίας). Δεν θα είχαμε έτσι φτάσει στο σήμερα, υποχρεωμένες και υποχρεωμένοι να συμπιεστούμε σε ένα ναι ή ένα όχι στην πρόταση για τα συγκεκριμένα μέτρα.
4. Φθάσαμε όμως εδώ και πρέπει σήμερα να πούμε ένα ναι ή ένα όχι στα συγκεκριμένα μέτρα. Αν και σε διαφορετικούς μάλλον χρόνους, εκτιμώ ότι τόσο το όχι όσο και το ναι μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού, το οικονομικό, το πολιτικό και το ιδεολογικό. Όπως στη ζυγαριά πολλών αριστερών, έτσι και στη δική μου ζυγαριά αυτή τη στιγμή το ναι και το όχι αυτή τη στιγμή ισορροπούν. Γι αυτό και θα κατανοήσω κάθε τοποθέτηση. Κι αυτή τη στιγμή πρέπει να τοποθετηθούμε. Προσωπικά, θα εμπιστευθώ τελικά τη γνώμη των φτωχότερων και των νεότερων, αυτών που είναι τα μεγάλα θύματα των μέτρων που προηγήθηκαν και μέτρων σαν και αυτά που προτείνονται. Κι αυτοί, ως γνωστόν, ψήφισαν μαζικά όχι σε τέτοια μέτρα στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ανησυχώ προφανώς πολύ για τις ακραίες δυσκολίες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ένα όχι. Ανησυχώ όμως ακόμη περισσότερο για την εξίσου πιθανή παράδοση στο φασισμό των φτωχότερων και των νεότερων εξαιτίας της αγνόησης της ψήφου τους. Η ψήφος-κραυγή των φτωχότερων και των νεότερων, των πιο απεγνωσμένων, ήταν ψήφος ελπίδας σε κάποια πολιτική. Τίποτα δεν με ανησυχεί περισσότερο από την μετατροπή της σε ψήφο οργής απέναντι σε κάθε πολιτική.
Ειδήσεις σήμερα
Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.
Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.
facebook
youtube
instagram
X
