*Ολοένα και αυξάνονται τα παράπονα και οι διαμαρτυρίες πολλών συμπολιτών μας, για την καθυστέρηση στην απονομή των συντάξεών τους. Όχι απλά μήνες, αλλά χρόνια ολόκληρα τους αποδίδεται ένα πόσο έναντι (συνήθως γύρω στα 600 Ευρώ μηνιαίως) έως ότου γίνει η σχετική εκκαθάριση, με αποτέλεσμα οι ίδιοι και οι οικογένειές τους να φυτοζωούν (αν όχι λιμοκτονούν! ). Τελικά, από αυτό το υδροκέφαλο, τερατόμορφο, Αθηνοκεντρικό κράτος, δεν θα απαλλαγούμε ποτέ. Γιατί πρέπει οι συντάξεις των ασφαλισμένων να εκκαθαρίζονται στα κεντρικά λογιστήρια των Αθηνών (Υπουργείων, κλπ) και όχι στις Περιφερειακές Υπηρεσίες; Τι είδους Κράτος είναι αυτό, όταν περνούν 2, 3 ή και 4 χρόνια για να αποδώσει την οφειλόμενη σύνταξη σε κάποιον πολίτη του; Όχι πάντως Ευρωπαϊκό, μην σας πω ούτε καν Αφρικανικό!
*Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώσαμε, για μια ακόμη φορά, την αναγκαιότητα μονιμοποίησης όλων των συμβασιούχων υπαλλήλων που απασχολούνται, επί σειρά ετών, στα κοινωνικά και προνοιακά προγράμματα της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι άνθρωποι αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και (ίσως ακόμη και επί δεκαετίες) υπηρετούν σε νευραλγικά πόστα προσφοράς στο συνάνθρωπο. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη δική τους και ζητούμε από την κεντρική Πολιτεία την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος τους, για σταθερή και μόνιμη εργασία, που -επαναλαμβάνω- καλύπτει (ούτως ή άλλως) πάγιες και διαρκείς ανάγκες της τοπικής Αυτοδιοίκησης, στο κοινωνικό σύνολο.
*Ιδιαίτερα μας χαροποίησε η πρόταση που κατέθεσε η εξαίρετη Πρόεδρος του Μορφωτικού Συνδέσμου Βαρβασίου «Βιβλιοθήκη Ο ΦΑΡΟΣ» (και παλιά συμμαθήτριά μου) κα Γεωργία Χούλη, εκπαιδευτικός, για την ίδρυση έδρας Μικρασιατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Η πρόταση παρουσιάστηκε στην ομιλία της αγαπητής Γεωργίας, κατά την πρόσφατη εκδήλωση απονομής τιμητικών διακρίσεων, στο λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργανώνει κάθε χρόνο ο «Φάρος Βαρβασίου», στη μνήμη του αειμνήστου Προέδρου του, Δρος Θεολογίας και Λυκειάρχου μας, Ανδρέα Αξιωτάκη. Συγχαρητήρια, Γεωργία, για την αξιόλογη πρόταση! Μακάρι να φτάσεισε ευήκοα ώτα! Με την παρούσα ευκαιρία να πούμε ότι, ο «Φάρος Βαρβασίου» διαπρέπει στις εκδηλώσεις και δράσεις τιμής,στην ιστορική μνήμη των ηρωικών αγώνων των προγόνων μας. Το προηγούμενο τριήμερο διοργάνωσε 3 εκδηλώσεις: Τον λογοτεχνικό διαγωνισμό στη μνήμη Ανδρέα Αξιωτάκη, το μνημόσυνο των κεκοιμημένων ιδρυτών, δωρητών, ευεργετών και μελών του «Φάρου» στον Ι. Ναό Αγίου Χαραλάμπους Βαρβασίου και το μνημόσυνοτης επετείου των 200 ετών από τη Σφαγή στον μαρτυρικό Ανάβατο. Ο «Φάρος Βαρβασίου» και πάλι πρωτοπορεί! Εύγε!
*Ακόμη μια είδηση, που χαροποίησε όσους την πληροφορήθηκαν, είναι η διοργάνωση του θερινού, μουσικού camp από την Φιλαρμονική του Δήμου Χίου. Έχω γράψει και άλλοτε ότι, η Αρχιμουσικός της (επίσης, παλιά μου συμμαθήτρια), κα Ευγενία Βορριά, έχει προσδώσει έναν «αέρα ανανέωσης» στη σύγχρονη Φιλαρμονική του Δήμου μας. Το καλοκαίρι που ξεκινά, οι φίλοι της Φιλαρμονικής (κυρίως τα παιδιά που αγαπούν τη μουσική και μαθαίνουν όργανα εκεί) θα έχουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να διανύσουν τον χρόνο ευχάριστα και δημιουργικά, μέσα από τις γλυκές μελωδίες στο θερινόcamp της. Συγχαρητήρια, Ευγενία, για τις ευγενικές και φιλότιμες προσπάθειές σου, αναβάθμισης της δημοτικής Φιλαρμονικής, που φαίνεται να αποδίδουν καρπούς!
*Τώρα, πλέον, που η πανδημία του κορονοϊού βρίσκεται σε ύφεση, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, να επανέλθουν οι εκδηλώσεις του πολιτισμού και των γραμμάτων, που στο πρόσφατο παρελθόν στερηθήκαμε. Μια από τις πλέον εξέχουσες είναι αυτή της Ομηρικής Ακαδημίας, η οποία επί σειρά ετών διοργανώνεται, χάρη στις αποτελεσματικές προσπάθειες της εριτίμου κας Μαρίας-Ελευθερίας Γιατράκου, Δρος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που λαμπρύνει το πνευματικό στερέωμα του τόπου. Ευχόμαστε καλή επιτυχία και στις φετινές εργασίες της Ακαδημίας, στην δε τοπική Αυτοδιοίκηση να την συνδράμει, ηθικά και υλικά, μιας και μόνο οφέλη μπορεί να αποκομίσει ο τόπος μας απ΄αυτή τη διοργάνωση.Τις ημερίδες ας παρακολουθήσουν όσοι συμπολίτες μας δύνανται, θα ωφεληθούν πολλαπλώς.
*Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες στην κεντρική Προκυμαία της Χίου και περί το μέσον του δυτικού τμήματος της επικρατεί μια ανυπόφορη δυσοσμία, η οποία είναι λίαν αποτρεπτική από το να κινηθεί κάποιος πολίτης πεζή ή να καθίσει σε κάποιο κατάστημα για καφέ ή για ούζο. Νομίζω ότι, επειδή ο χρόνος διατήρησης της δυσοσμίας είναι ικανός, θα πρέπει άμεσα το Λιμενικό Ταμείο και η ΔΕΥΑΧ να εξετάσουν τον λόγο ύπαρξης της και να προβούν σε όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα αποτροπής της, πριν εισέλθουμε στην καρδιά του θέρους. Ο νοών νοείτο… Τούτο συνέβαινε πολλάκις και στο παρελθόν και οι έχοντες γνώση περί των κοινών γνωρίζουν και τον λόγο, αλλά και τον τρόπο εξάλειψης του φαινομένου. Αναμένουμε και θα επανέλθουμε σύντομα…!
*Διάβασα στον τοπικό Τύπο την επιστολή διαμαρτυρίας του δραστήριου συμπολίτη μας κ. Μιχάλη Ξυλοπόδη, για την μετατροπή της δημοτικής οδού Εθνικής Απελευθερώσεως (στην περιοχή Λευκωνιάς- πλησίον του Ι. Ναού Παναγίας Σπηλιώτισσας) σε αδιέξοδη και πραγματικά απόρησα με την λήψη μιας τέτοιας Απόφασης. Άραγε, ποια περιστατικά συνέβησαν εκεί, πού έχουν καταγραφεί και με ποιο σκεπτικό λήφθηκε; Το να μην είναι η οδός αυτή κάθοδος (από Καρφά προς περιφερειακό) το αντιλαμβάνομαι. Αλλά ουδόλως αντιλαμβάνομαι πώς είναι δυνατόν κάποιος που πορεύεται επί του περιφερειακού δρόμου και επιθυμεί να επιστρέψει προς το κολυμβητήριο, γιατί θα πρέπει να υποχρεώνεται να φθάσει μέχρι τη διασταύρωση πάνω από τον Καρφά, ώστε να επιστρέψει ακολούθως από την παράλληλη, δημοτική οδό Χίου-Καρφά. Κάτι δεν πάει καλά…, νομίζω!
*Και πάλι θα αναφερθώ στο ΔΣ του «Σκυλίτσειου» Νοσοκομείου Χίου, για το θέμα της εγκαταλειφθείσας ακίνητης περιουσίας του. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας εικόνας πλήρους εγκατάλειψης, εμφανιζόμενης σε πλείστα όσα ακίνητα ιδιοκτησίας του, που διατέθηκαν παλαιότερα από ευπατρίδες συμπολίτες μας και ουδείς ενδιαφέρεται για την τύχη τους. Πριν από περίπου 2 χρόνια είχα γράψει για το «Κοκκάλειο» Μαιευτήριο στην οδό Μιχαήλ Λιβανού, ότι πέφτουν σοβάδες στο παρακείμενο πεζοδρόμιο. Το μόνο που έγινε ήταν να κλείσει το πεζοδρόμιο (και να υποχρεώνονται οι πεζοί να περπατούν μέσα στο δρόμο, στο σημείο εκείνο), αντί να αρθεί η επικινδυνότητα και να παραδοθεί και πάλι το πεζοδρόμιο στην κυκλοφορία. Κι όμως, το Νοσοκομείο ενοικίασε το μεγαλύτερο τμήμα του αύλειου χώρου του (επί της οδού Κοκκάλη), εισπράττει ενοίκιο, αλλά την επικινδυνότητα των μπαλκονιών και παραθύρων επί της Μιχ. Λιβανού δεν ήρε. Επίσης, καθημερινά βλέπουμε να ρημάζει στον Κάμπο το «Βιτιάδικο», αλλά και το «Καλουτάδικο», που τείνουν να μετατραπούν σε ΄΄ζούγκλα΄΄, από τα άγρια χόρτα και φυτά που τα περιβάλλουν! Στους αύλειους χώρους τους υπάρχουν αξιόλογα κατασκευάσματα, κιονόκρανα, πέτρινες μορφές, βοτσαλωτά, μεγάλης εμπορικής αλλά και συναισθηματικής αξίας. Φρόντισε ποτέ κανείς για την διατήρηση και φύλαξή τους; Στο κτίριο, στη συμβολή των οδών Ψυχάρη και Ελευθ. Βενιζέλου, μέχρι πότε θα υπάρχουν κολλημένα χαρτιά στα παράθυρα και τις πόρτες «μην περνάτε, επικίνδυνο»; Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Νοσοκομείου αλλά, δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν την βλέπουμε. Αυτό, που πρέπει να αντιληφθούν όλοι οι διοικούντες (διαχρονικά) είναι ότι, η ακίνητη περιουσία δεν είναι μόνο τρόπος οικονομικής προσόδου στο νοσηλευτικό ίδρυμα, αλλά και υποχρέωση εκ μέρους της διοίκησης να σέβεται τη μνήμη των δωρητών, διατηρώντας την σε κατάσταση που θυμίζει πολιτισμένο και ανθρώπινο τόπο, όχι εγκατάλειψη και αδιαφορία! Ταύτα πάντα με αγάπη και δίχως πρόθεση ψόγου, αλλά για την ιστορία και μόνον! Ευελπιστώ στο εγγύς μέλλον να μπορέσω να συνδράμω προς αυτή την κατεύθυνση, υπό άλλη ιδιότητα στην τοπική Αυτοδιοίκηση της Χίου μας.
*Σε λίγες ημέρες και πάλι κοντά σας. Και με νέες, πολιτικές εξελίξεις! -
facebook
youtube
instagram
X
