Λόγια αγάπης ... σαν τελευταίο αντίο στη Ρούλα Γιαννίρη

-Τελικά δεν ήρθες καλή, γλυκυτάτη, φίλη του Εμπορειού!

Σε ρωτούσα σχεδόν καθημερινά. «Ρούλα μου, πότε σκέφτεσαι να έρθεις; Ο Αύγουστος πλησιάζει. Οι φίλες μας σε αναζητούν. Κι εγώ σε περιμένω να μοιραστούμε το καναπεδάκι της βεράντας μας», που - όπως συνήθιζε να λέει ο Γιάννης, ο αξιαγάπητος γαμπρός σου - είναι για τις δυό «αρχόντισσες» του Εμπορειού!  Σε άκουγα διστακτική και προβληματιζόμουνα, μη γνωρίζοντας τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας σου... Σε μια στιγμή που  σε παρακαλούσα να μου πεις τί συμβαίνει, με τρεμάμενη φωνή - και πολύ συγκίνηση -μου είπες. «Νίτσα μου, δεν είμαι καλά και δεν πρόκειται να έρθω τον Αύγουστο. Η υγεία μου έχει επιβαρυνθεί, ιδιαίτερα το αναπνευστικό μου. Δεν θα έρθω γιατί θέλω να μείνω στη μνήμη όλων σας η δυνατή και αεικίνητη Ρούλα Γιαννίρη, η πάντα γελαστή, η εύθυμη, η κεφάτη... »

Σε θυμάμαι καλή μου πέρυσι - και όλα τα τελευταία καλοκαίρια - να με συντροφεύεις στη βεράντα του Χαλλιορίδικου. Να χαιρόμαστε μαζί την εκλεκτή παρέα του Γιώργη Διλμπόη, του καλού - από τα παλιά - κοινού μας φίλου και όλοι μαζί να τραγουδάμε τα τραγούδια του καιρού μας, που και σήμερα εξακολουθούν να αγγίζουν και να συγκινούν τις ευαίσθητες ψυχές. Η γλυκύτατη φωνή σου θα μου κρατά παρέα και θα μένει στα αυτιά και στην ψυχή μου... Είχαμε μιλήσει πολύ, είχαμε εξομολογηθεί η μια στην άλλη αναμνήσεις ζωής, δυσκολίες, αγωνίες, είχαμε μοιραστεί χαρές. Μα πιο πολύ χαιρόσουν την παρέα των παιδιών και των εγγονιών μας σαν αντάμωναν στο Κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι, αναβιώνοντας συνήθειες από τις παλιές καλές εποχές.  Τότε που τα αυλογύρια των σπιτιών και οι καρδιές μας ήταν πάντα ανοικτές στο γείτονα, τον φίλο, τον περαστικό του μαγευτικού Εμπορειού μας... Μιλάγαμε για τους φίλους μας, την Ερμιόνη και τον Γιώργο Πολυχρονόπουλο, τον Νίκο Θεοδοσίου, τον Γιάννη Περρή, τους Χαλλιορήδες και τον Γιώργο Διλμπόη. Μνήμες βαθιά χαραγμένες, αναμνήσεις που μας κρατούν ζωντανούς.

Θα συναντηθείς Ρουλάκι μου με όσους σε περιμένουν και έχουν ήδη φύγει... Θα ξανασμίξετε... Εμείς που μένουμε, θα σας θυμόμαστε με αγάπη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γης που σε σκέπασε, ακριβή μου φίλη.  Και να ξέρεις πως τα κρινάκια της θάλασσας – που μαζί καμαρώναμε και κάθε καλοκαίρι κοσμούν την αυλή του σπιτιού μας – θα σκορπούν στις καρδιές όλων μας λίγο από το χρώμα και άρωμα της ψυχής σου! Ας είναι αιώνια αναπαμένη!

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.