Η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ήτο ομόφωνη και σαφής: Να σταλούν μέσω των ΜΜΕ της ιδιαιτέρας μας πατρίδας, θερμές εγκάρδιες ευχές προς όλους στη Χίο με την ευκαιρία του εορτασμού της απελευθέρωσης του νησιού μας. Την διεκπεραίωση αναλαμβάνει ο πρόεδρος του ΔΣ κ. Γιώργος Ε. Ψαρέλης.
- Ως πρόεδρος λοιπόν εύχομαι εκ μέρους του ΔΣ και όλων των μελών του Συλλόγου μας στις Χιώτισσες και Χιώτες όπου γης και θαλάσσης χρόνια πολλά, καλά και πάντα ελεύθερα με όποια κυριολεκτική ή μεταφορική έννοια «κουβαλάει» μέσα της αυτή η ίσως πιο ωραία λέξη στον κόσμο, η λέξη ελευθερία.
Όλοι οι λαοί μία μέρα το χρόνο γιορτάζουν την ελευθερία τους, την ανεξαρτησία τους ή όπως αλλιώς καθιέρωσαν να το λένε. Υπάρχει όμως και ένας λαός μόνος στον πλανήτη και μοναδικός στο είδος του που πέρα από τα τυπικά επετειακά και καθιερωμένα, γιορτάζει και όποτε θέλει, όσο θέλει γιατί έτσι θέλει και «μια ζωή την έχουμε».
Αυτός ο δυσκολοπερίγραπτος λαός που κοντεύει να τρελάνει, αν δεν τρέλανε ήδη, την ανθρωπότητα, γλεντάει γενικά και πάντα. Γλεντάει π.χ. όταν δεν έχει μία στην τσέπη, γιατί σου λέει «η φτώχεια θέλει καλοπέραση» . Γλεντάει βέβαια και όταν πιάσει την καλή γιατί σου λέει «αν δεν το κάψουμε τώρα, πότε;» Γλεντάει όταν νικάει η ομάδα του, γλεντάει όταν παντρεύει το παιδί του και γενικά σε γάμους, βαφτίσια, γεννητούρια. Βγήκε γιος χαρές και πανηγύρια, είναι κόρη, ας το γιορτάσουμε γιατί «θα πιούμε αύριο ένα ποτήρι νερό». Φεύγουμε φαντάροι; ένα κρασί επιβάλλεται, απολυθήκαμε; εκεί να δεις γούστα. «Ας το γιορτάσουμε λοιπόν» η πιο γνωστή συχνή και αγαπημένη φράση του Έλληνα. Πήραμε καινούριο αμάξι, γλέντι. Τρακάραμε και τη βγάλαμε μόνο με ένα κάταγμα και μία ελαφρά διάσιση; ας το γιορτάσουμε που γλιτώσαμε τα χειρότερα. Πιάσαμε δουλειά; ο πρώτος μισθός πάντα πάει σε ένα γλεντάκι… Πήραμε προαγωγή; Κέρνα όλο τον κόσμο, εγώ πληρώνω. Παίρνουμε την άδειά μας, ας το γιορτάσουμε, τελειώνει η άδεια, έτσι για το καλό ένα αποχαιρετιστήριο θα το κάνουμε. Πήρε χρυσό μετάλλιο ο συγχωριανός μας αθλητής, όλη νύχτα ψήνουμε, τρώμε, πίνουμε και χορεύουμε.
Γενικά δεν χάνουμε την ευκαιρία για να στήσουμε ένα γλέντι. Αν βάλουμε κοντά σε αυτά τις απόκριες, τις διάφορες παραδοσιακές εκδηλώσεις κεφιού, γιορτές και πανηγύρια, την ανεπανάληπτη Τσικνοπέμπτη με τις φουφούδες και τις ταβέρνες να «βογκάνε», συν Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο, Χριστούγεννα κ.λ.π. ο Έλλην έχει μπει στα εργαστήρια ως αντικείμενο άξιον ειδικής μελέτης σε όλο τον κόσμο, ειδικά στην υπόλοιπη Ευρώπη και ειδικότερα στην Γερμανία…
Μέρκελ, Σόϊμπλε και παρατρεχάμενοι έχουν πάθει ομαδικά αυχενοψυχονευροεγκεφαλική παράκρουση, που συνοδεύεται από μία μορφή σπάνιας αφασίας, η οποία φέρνει συχνές κρίσεις υποτασικής εμπυρέτου διάρροιας που επηρεάζει το γαστρεντερικό τους σύστημα με τα γνωστά αποτελέσματα που δεν τους επιτρέπουν να απομακρύνονται για πολύ από την τουαλέτα. Εκτός αυτών βέβαια, πάσχουν και από καλπάζουσα και επιθετική χοντροπετσίαση (η επίσημη ιατρική ορολογία: gaidurotomaratoukerata) με έντονες εξάρσεις μισανθρωπισμού που μπορούν να φθάσουν σε ανθρωποφαγία…
Σου λένε: Τους ταράξαμε στα μνημόνια και στα όσο πιο στραγκαλιστικά μέτρα και αυτοί είναι όλοι στα «ντιρλαντά» και στα γούστα. Τους φλομώσαμε στους φόρους επί φόρων και αυτοί κάνουν έτσι για την πλάκα τους μια πορεία και μετά όπως είναι την κάνουν όλοι μαζί για τα τσιπουράδικα. Τους βγάζουμε τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς αλλά μάταια, αφού δεν εμφανίζονται οι συμβολαιογράφοι και δεν γίνεται τίποτα. Έχουν όλοι από ένα κόκκινο δάνειο και κάνουν πλάκα στις εισπρακτικές εταιρίες όταν τους ψάχνουν στα τηλέφωνα. Μεθοδεύσαμε με ειδικό σχεδιασμό και πρόγραμμα τη φτωχοποίηση της χώρας τους και των ιδίων και αυτοί ασχολούνται αν το γκολ ήταν τελικάοφσάιτ… Υποβαθμίσαμε τεχνιέντως τα σχολεία τους και οι Έλληνες νέοι επιστήμονες κυριαρχούν και καταλαμβάνουν τις καλύτερες θέσεις σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Σαν τελευταίο χαρτί μας, βάλαμε στο στόχαστρο την ορθοδοξία και την εκκλησία τους και τότε ήταν που οι ναοί τους ξεχείλισαν ξαφνικά από κόσμο…
Αυτοί είμαστε συνέλληνες και μπράβο μας. Τρεις λαλούν και δυό χορεύουν. Ένα συνεχές πάρτι, μία παντοτινή γιορτή, ένα «δόξα τω Θεώ» είναι η ζωή του Έλληνα. Τα αυτονόητα για τους άλλους λαούς, για μας είναι μία καλή ευκαιρία «να το γιορτάσουμε λοιπόν». Έτσι είναι ο Έλληνας, ο κάθε Έλληνας, κυρίως ο απλός, λαϊκός, φτωχός, καθημερινός Έλληνας, αυτός που βιώνει το ζόρι αλλά βρίσκει πάντα τον τρόπο να το μετατρέψει σε γλέντι και ένα «έλα μωρέ έχει ο Θεός» και να δεις που ο Θεός πάντα έχει …
Ας αφήσουμε λοιπόν τους ξενέρωτους, άλιαστους, ασπρουλιάριδες να τρέχουν τις 355 μέρες του χρόνου από το πρωί ως το βράδι στη δουλειά για να κάνουν 10 μέρες διακοπές και μετά μία από τα ίδια. Ζούνε για να δουλεύουνε ενώ εμείς δουλεύουμε για να ζούμε και αν δεν δουλεύουμε, γιατί αυτοί με σατανικό σχεδιασμό μας δημιούργησαν την ανεργία, εμείς πάλι ζούμε. Αυτό δεν μπορούν να εξηγήσουν και έπαθαν αυτή την σπάνια ασθένεια με τα εικοσιπέντε γράμματα συν τα άλλα συμπτώματα.
Γεροί να ‘μαστε, χορέψετε-χορέψετε παπούτσια μη λυπάστε, μια ζωή την έχουμε, Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα, ας πάει και το παλιάμπελο, ας κρατήσουν οι χοροί, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και φυσικά η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!!
Ίσως μου πει τώρα ο παντού και πάντα υπάρχων εξυπνάκιας αντιρρησίας και γενικά μπουρδολόγος: Αυτός είναι ο Έλληνας; Ο Έλληνας είναι εργατικός, δημιουργικός, καλός γονιός και οικογενειάρχης, άνθρωπος με αρχές κ.λ.π. Θα του απαντήσω πως συμφωνώ απολύτως μαζί του και αδίκως ψάχνει πάντα ένα τρόπο να κοντράρει για να κάνει εντύπωση και να ασχοληθούν λίγο και μαζί του.
Αγαπητέ μου ξερόλα, ο Έλληνας εκτός από αυτά που επισημαίνεις είναι και πάρα πολλά άλλα. Είναι γενικά ηθικό στοιχείο, δοτικός και φιλάνθρωπος σε σημείο να παίρνει στην αγκαλιά του και να ταΐζει το ξένο πεινασμένο μωρό του όποιου αγνώστου, πιθανόν κλέφτη, βιαστή, εμπρηστή κ.λ.π. που έφθασε παράνομα στη γειτονιά του, σε σημείο μάλιστα να προτείνεται για Νόμπελ αλλά που; Οι λύκοι βραβεύουν ποτέ ένα άκακο αρνί; Μετά με ποιό δικαίωμα θα το «φάνε;». Είναι επίσης ο Έλληνας ευγενικός, αξιοπρεπής και περήφανος, με καλλιέργεια ψυχής, φύσει ευαίσθητος με καλλιτεχνικές ανησυχίες και τάσεις, που αγαπά και σέβεται όσους το αξίζουν και θυσιάζεται για τα πιστεύω του, ιδιαίτερα για τη γη που τον γέννησε και τον μεγάλωσε. Απλά φίλε μου εδώ σήμερα απομονώθηκε μια πτυχή της προσωπικότητάς του, ένα ιδιαίτερο χάρισμα, μία ευλογία που κληροδοτείται από γενιά σε γενιά και την οποία όσοι, ελάχιστοι ευτυχώς, δεν έχουν, είναι οι γνωστοί μόνιμα γκρινιάρηδες και κατσούφηδες που δεν γελούν ποτέ, δεν γλεντούν ποτέ, δεν έχουν φίλους και τελικά είναι δυστυχισμένοι, μόνοι ανάμεσα σε ευτυχισμένους και έξω καρδιά ανθρώπους, που κάποιοι κάπου τώρα οργανώνουν ένα γλέντι στο οποίο δεν θα είσαι ποτέ καλεσμένος…
facebook
youtube
instagram
X
