Δεν είναι εύκολο μέσα στον Αύγουστο να προσελκύσει κανείς το ενδιαφέρον των πολιτών για την επικαιρότητα. Κι εμείς οι ίδιοι, μεταξύ μας, δεν απλώς βαριόμαστε· ονειρευόμαστε έναν κόσμο χωρίς ειδήσεις και σκοτούρες τέτοιες ημέρες. Όμως, η δύναμη της συνήθειας, συχνά, αποδεικνύεται ισχυρότερη από κάθε θέληση για αποτοξίνωση.
Όσοι λίγοι συνεχίζουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις, σίγουρα θα έχουν διαπιστώσει το «σαφάρι» της Ελληνικής Αστυνομίας σχετικά με τη «μηδενική ανοχή στη μη χρήση κράνους».
Ένα μυαλό και αυτό, χειμώνα - καλοκαίρι… Στον νου μου ήρθε ένας συνειρμός που πρόσφατα μοιράστηκα με έναν αιρετό του Δήμου Χίου, με αφορμή τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει το νησί στον τομέα της καθαριότητας.
Πού βρισκόταν η Χίος πριν από 10 ή 15 χρόνια σε σχέση με τα θανατηφόρα τροχαία; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη. Υπήρχαν χρονιές με πολλούς νεκρούς, κυρίως νέους με δίκυκλα. Χωρίς κράνος, υπό την επήρεια αλκοόλ, με κινητό στο ένα χέρι και το άλλο στο τιμόνι…
Η βασική λύση ήρθε όταν παραδεχθήκαμε όλοι ότι η Χίος δεν μπορεί να είναι ένα νησί που θάβει κάθε χρόνο δέκα νέους ανθρώπους, δεν μπορεί να είναι ένα νησί που κλείνουν σπίτια.
Γιατί τότε δεν καταλάβαινα και δεν είχα την ευαισθησία να κατανοήσω στον απόλυτο βαθμό τι σημαίνει για έναν γονιό να χάνει το παιδί του. Τώρα όμως το καταλαβαίνω.
Αυτή η παραδοχή συναντήθηκε με τη στάση του τότε Διοικητή της Τροχαίας Χίου, Παντελή Καλανδρόπουλου. «Η κοινωνία γνωρίζει το πρόβλημα. Η δουλειά μου είναι να δώσω λύση», είπε. Και το έκανε. Μετωπικά και με σφοδρότητα, εφάρμοσε τον νόμο και μάλιστα χωρίς εκπτώσεις.
Δεν φορούσες κράνος; Σύλληψη και αυτόφωρο. Μιλούσες στο κινητό; Σύλληψη και αυτόφωρο. Οδηγούσες χωρίς δίπλωμα; Σύλληψη και αυτόφωρο.
Ήθελες πίσω δίπλωμα ή πινακίδες; Ας πρόσεχες. Έλα σε τρεις μήνες να τα πάρεις.
Κι ας τον κατηγορούσαν. Ακόμα και γονείς, που δεν καταλάβαιναν ότι με αυτόν τον τρόπο έσωζε τα ίδια τους τα παιδιά.
Έτσι, σιγά-σιγά, η Χίος άλλαξε. Πλέον, όταν βλέπεις κάποιον να οδηγεί χωρίς κράνος, είναι ο δακτυλοδεικτούμενος. Είναι αυτός που αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και όχι για καλό λόγο. Δεν τολμά Χιώτης να κυκλοφορήσει με δίκυκλο και χωρίς κράνος.
Τι έκανε τελικά ο Παντελής Καλανδρόπουλος; Εφάρμοσε τον νόμο. Γιατί αλλιώς μυαλό δεν βάζουμε.
Και ερχόμαστε στον Δήμο Χίου.
Ακριβώς το ίδιο οφείλει να κάνει: να παραδεχθεί το πρόβλημα και να εφαρμόσει τον νόμο.
Η Χίος βρωμάει. Η Υπηρεσία Καθαριότητας υπολειτουργεί, λόγω αποτυχημένου προγραμματισμού προσλήψεων από τη δημοτική αρχή. Τα ανταποδοτικά τέλη, αντί να πιάνουν τόπο, καταλήγουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.
Κι από την άλλη, υπάρχει και ο άλλος Χιώτης… Εκείνος που πετά τις κούτες αδίπλωτες, που αφήνει τη σακούλα έξω από τον κάδο, που βγάζει ολόκληρο το σπίτι του στο πεζοδρόμιο. Εκείνος που βαριέται να περπατήσει δέκα μέτρα μέχρι τον άδειο κάδο.
Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης είναι βολικό, αλλά δεν είναι διά πάσα νόσο...
Υπάρχει ο κανονισμός καθαριότητας. Τον παρουσίασαν τα στελέχη της υπηρεσίας με ικανοποίηση, τονίζοντας ότι «τα πρόστιμα έχουν πάρει την ανιούσα». Μάλιστα, υπεγράφη και μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Δήμου και Υπηρεσίας Καθαριότητας. Στην αρχή δημιουργήθηκε η ελπίδα ότι κάτι αλλάζει.
Όμως, γρήγορα αποδείχθηκε πως επρόκειτο για άλλη μία γραφειοκρατική άσκηση.
Ο κανονισμός καταχωνιάστηκε σε κάποιο συρτάρι. Κανείς δεν τον εφάρμοσε, υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Διότι, όταν ζητάμε από τους άλλους να εφαρμόσουν τον νόμο, είναι εύκολο. Όταν η ευθύνη πέφτει στους ώμους μας, την πετάμε στην εξέδρα.
Ο Δήμος Χίου συνεχίζει να επαινεί τον Καλανδρόπουλο για τη δουλειά του.
Κάποιος, όμως, πρέπει να του πει ότι οφείλει να τον μιμηθεί.
Και αν δεν μπορεί, τουλάχιστον… ας τον κάνει αντιδήμαρχο.
Θα είναι σίγουρα πιο αποτελεσματικός από τη σημερινή «σκιώδη» δημοτική διοίκηση, που οδηγεί αντιδημάρχους σε παραιτήσεις και τον Μαλαφή ντουγρού στον ΧΥΤΑ για... ΘΑΨΙΜΟ.
Καλές διακοπές σε όλους...!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
