Το θέμα δεν θα με απασχολούσε αν δεν σχετιζόταν ακόμη και σήμερα με τα τοπικά μας πράγματα. Θυμίζω ότι, το 1990, η Χίος αναδείχθηκε πρωτοπόρα (Πανελλαδικά) στις εθελοντικές συνενώσεις ΟΤΑ. Τότε ήταν που αποφασίσθηκε η ίδρυση των Δήμων Ανέμωνα, Ιωνίας, Καμποχώρων, Μαστιχοχωρίων και Ομηρούπολης (η απαρίθμηση αλφαβητικά).Το σκεπτικό και η στόχευση αυτών των συνενώσεων αυτονόητα και γνωστά.
Αν κάτι έκανε τότε εντύπωση ήταν οι αντιδράσεις μερίδας φανατικών τοπικιστών του Βροντάδου, οι οποίοι, (εσφαλμένα βέβαια), εξέλαβαν την ονομασία του νέου Δήμου Ομηρούπολης, ως μετονομασία του Βροντάδου!! Τα (λογικά) επιχειρήματα ότι κανένας Οικισμός δεν χάνει την ονομασία του, ότι η ονομασία αφορά μία νέα διοικητική και (μεγαλύτερη) γεωγραφική Ενότητα και ότι ο Βροντάδος, ως πρώην Δήμος με άρτιες Υπηρεσίες, θα αποτελεί την έδρα του νέου Δήμου, δυστυχώς δεν “έπιασαν τόπο”. Έπεσαν στο κενό.
Κατά τις εκλογές (τις πρώτες) του Οκτωβρίου 1990, η νίκη έστεψε την Παράταξη της οποίας είχα την τιμή να ηγούμαι. Την 1η Ιανουαρίου 1991 αναλάβαμε την διοίκηση του Δήμου Ομηρούπολης από τους, μέχρι τότε, Κοινοτάρχες Καρυών, Αυγωνύμων και Αναβάτου και τον, έως τότε, Δήμαρχο Βροντάδου, αείμνηστο Κώστα Ματθ. Μπαχά (διάδοχο του Μάρκου Μεννή), επί της θητείας του οποίου (Κ. Μπαχά) επιλέχθηκε η ονομασία “Δήμος Ομηρούπολης”.
Έχοντας ως κύριο χρέος και βαρύτατη ευθύνη να συγκροτήσουμε άμεσα (νομικά και θεσμικά εκ του μηδενός) ένα νέο Νομικό Πρόσωπο και να ενοποιήσουμε Υπηρεσίες τεσσάρων πρώην ΟΤΑ, να νοιαστούμε για την καθημερινότητα των συνδημοτών του μεγαλύτερου, σε έκταση, Δήμου του νησιού μας αλλά να προγραμματίσουμε και τα έργα του μέλλοντος, ταυτόχρονα είχαμε και το “κίνημα” των φανατικών τοπικιστών του Βροντάδου να μας ζητά, φανερά και κρυφά, κυρίως όμως εκβιαστικά, να κάνουμε ενέργειες ώστε να επανέλθει η ονομασία “Δήμος Βροντάδου”. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει γι' αυτό και δεν έγινε ούτε από τις διάδοχες Δημοτικές Αρχές. 'Ομως, το “πριόνισμα” της δικής μας Δημοτικής Αρχής δεν έπαψε ούτε λεπτό. Και ναι μεν κερδίσαμε τις εκλογές του 1994 όχι όμως και αυτές του 1998. Τότε (για λίγους μόνο ψήφους) χάσαμε όχι μόνο επειδή είχαμε “φορτωθεί” τη φυσιολογική φθορά μιάς πολύ δύσκολης οκταετίας (1991-1998), όχι μόνο γιατί τότε εντάχθηκαν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στον Δήμο Ομηρούπολης η Λαγκάδα, η Συκιάδα και η Σιδηρούντα (αρκετοί εκλογείς των οποίων ψήφιζαν φανατικά μόνο με στενά κομματικά κριτήρια), αλλά επειδή τότε ακριβώς (1998) κορυφώθηκαν και οι εκβιαστικές αντιδράσεις των τοπικιστών του Βροντάδου και μάλιστα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ εναντίον μου.
Δικαίως θα αναρωτηθεί οποιοσδήποτε, τί στο καλό μ' έπιασε και θυμήθηκα σήμερα (Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020) αυτήν την “πονεμένη” ιστορία.
Αιτία μιά συνήθης, φιλική συζήτηση με καλούς και αγαπητούς συντοπίτες. Είχαν διαβάσει, κάποιοι εξ αυτών, την πρόσφατη ανακοίνωση του Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Χίου κ. Γιάννη Ξενάκη με την οποίαν γνωστοποιούσε τί ποσά διατέθηκαν εντός του τρέχοντος έτους για δράσεις, μελέτες και έργα στις, επί μέρους, Δημοτικές Ενότητες Χίου (κάποια ποσά αφορούν το 2019).
Ενας από τους φίλους που είχε φροντίσει να αθροίσει τα σχετικά ποσά, με φανερή απορία και αθωότητα, με ρωτά απορημένος:
-Βρε Αριστείδη, πού στο καλό έγιναν φέτος έργα στον Βροντάδο κοντά τετρακοσίων (400) χιλιάδων ευρώ κι εγώ δεν τα έχω δει; Μας κοροϊδεύει ο Αντιδήμαρχος;
-Είναι τα “απόνερα” μιας “πονεμένης” ιστορίας του απάντησα. Και συνέχισα:
-Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, δεν είναι λίγοι οι Βρονταδούσοι αλλά και άλλοι Χιώτες (εντός και εκτός Χίου) που νομίζουν ότι κάθε αναφορά στη “Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης” αφορά αποκλειστικά και μόνο τον Βροντάδο.
΄Οταν ο κ. Ξενάκης αναφέρει ότι διατέθηκαν περίπου 400.000 ευρώ για την Δημοτική Ενότητα Ομηρούπολης, αναφέρεται σε δράσεις, μελέτες και έργα που έγιναν ή θα γίνουν σε Λαγκάδα, Συκιάδα, Καρυές, Σιδηρούντα, Αυγώνυμα, Ανάβατο και Βροντάδο. Όχι όμως μόνο στον Βροντάδο, ο οποίος έλαβε ένα μέρος του συνολικού ποσού, όχι βέβαια αξιόλογο και σημαντικό αν, (αντικειμενικά) ληφθούν υπόψη α) ο πληθυσμός (δεύτερη πόλη της Χίου), β) η ιδιαιτερότητά του ως αναγκαστικό πέρασμα προς Βόρεια και Δυτική Χίο και γ) η μοναδικότητά του ως η “αυλή ανάσας” (προς τα βόρεια) κατοίκων της πόλης της Χίου οι οποίοι, κατά εκατοντάδες, έρχονται καθημερινά στον Βροντάδο για μπάνιο (το θέρος) αλλά και για βόλτα, καφέ και φαγητό.
Αυτά είπα στην παρέα μου, αυτά τονίζω και προς Αρχές και συντοπίτες με τούτο το κείμενο, μήπως και, επί τέλους, πάψει να ισχύει η σύγχυση ότι όταν αναφέρουμε “Ομηρούπολη” εννοούμε τον Βροντάδο.
Δυστυχώς, φαίνεται ακόμη και τώρα, ότι η “σπορά” των τοπικιστών της δεκαετίας του Ενενήντα, οδήγησε στο “φύτρωμα ζιζανίων”. Και όπως γνωρίζουμε, τα “ζιζάνια” δύσκολα εξαλείφονται.
facebook
youtube
instagram
X
