Αντίλογος στο άρθρο του κ. Κ. Τριαντάφυλλου

Σε πολλά συμφωνούμε με τον κ. Τριαντάφυλλο όπως ‘’ο Γκρίλο εκφράζει το μίσος για τους πολιτικούς’’,  ‘’είναι κρίση της δημοκρατίας και της πολιτικής’’ κ.λ.π., 

        Θα διαφωνήσουμε όμως στο συμπέρασμα ότι είναι ‘’προβλήματα κοινού νομίσματος και θεσμικών ελλείψεων’’ γιατί νομίζουμε ότι είναι προβλήματα συστημικά. Όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον θανατηφόρο ανταγωνισμό των Ασιατών, είναι θέμα επιβίωσης των βιομηχανικών της χωρών κυρίως του Βορρά.

        Το ανταγωνιστικό όπλο των Ασιατών είναι η εξαθλίωση και με το ίδιο όπλο πρέπει να τους ανταγωνιστούμε και εμείς. Σιωπούν λοιπόν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί απέναντι στους τεχνοκράτες όχι γιατί αμελούν, αλλά γιατί η επιλογή τους δεν είναι το κλείσιμο των Ευρωπαϊκών συνόρων απέναντι στον άνισο ανταγωνισμό, αλλά η εξαθλίωση των Ευρωπαίων. Πράγματι, ως παράδειγμα, σε μια πολιτική αυτάρκειας περισσότερα Ευρωπαϊκά αυτοκίνητα θα πωλούνται στην κλειστή Ευρώπη γιατί δεν θα είχε εισαγωγές. Έτσι θα ζήσουν αυτοί με το ριζάκι τους και εμείς με τις βιομηχανίες μας και την γεωργική μας παραγωγή.

        Δεν θέλουν λοιπόν και όχι δεν μπορούν και όταν οι επτά μεγαλοεπενδυτές μίλησαν με ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος του είπαν ότι επενδύοντας θα ανταγωνισθούν τους Ασιάτες, ότι οι Έλληνες λένε ‘’δουλειά νάνε και ότι και όσο νάνε’’ και ο νοών νοείτο. Ίσως μερικοί δεν αντιλήφθηκαν ακόμη ότι παρά την ευημερία των αριθμών αποδεχόμενοι αυτά, η γενιά των παιδιών και των εγγονιών τους θα είναι γενιά Ασιατών ξυπόλυτων, ρακένδυτων  νηστικών, αγράμματων και άρρωστων και είναι αυτός ο μέγας φόβος και ο τρόμος και όχι αυτός της χρεοκοπίας.

         Με τέτοιες συνθήκες το ρυάκι της προς δυσμάς μετανάστευσης των Ελλήνων για μισθούς Βορειοευρωπαϊκούς θα γίνει ποταμός, ποταμός θα γίνει και η μετακίνηση του Ισλάμ για μισθούς Ελληνικούς. Οι παραμείναντες Έλληνες δεν αναπαράγονται λόγω φτώχιας  και το αποτέλεσμα θα είναι ο Αφελληνισμός και ο εξισλαμισμός, με τα κεφαλάκια μας να κατρακυλούν στον κατήφορο και να κάνουν γκέλες στα σκαλιά όπως και άλλες φορές. 

           Ποια είναι η λύση που προτείνω ρωτούν επίμονα μερικοί. Προκειμένου να αποφύγουμε αυτό το εφιαλτικό τραγικό μέλλον για τα παιδιά μας μια λύση θα ήταν να πιαστούμε από τα χεράκια και να χορέψουμε το χορό του Μηλιγγά. Μιά άλλη, πολύ καλύτερη, θα ήταν να απαρνηθούμε τουλάχιστον προσωρινά τους Θεούς  του κομμουνισμού, του φασισμού, της ΔΗΜΑΡ, των Ανεξάρτητων της Ν.Δ του ΠΑΣΟΚ κ.λ.π. για να: Κλείσουμε προσωρινά τα σύνορα για να μη χάσουμε την νεολαία μας. Για να μη μας αγοράσουν λόγω της υποτίμησης της δραχμής. Να προμηθευτούμε ενέργεια φθηνή από το Ιράν. Προσωρινή επίταξη γης και γεωργικής παραγωγής. Δελτίο τροφίμων ως αμοιβή για όλους ανεξαρτήτως τους εργαζόμενους. Μεταφορά του ικανού πληθυσμού στα χωράφια. Δάνειο με υποθήκη υδρογονάν-θρακες για τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας.  Θα δεχθούμε επενδύσεις όταν θα αποκτήσουμε διαπραγματευτική ικανότητα. Σ’ αυτή τη χώρα όταν φωνάζεις ότι πεινάς παίρνεις την ταμπέλλα το κομμουνιστή, όταν μιλάς για την πατρίδα τότε είσαι ή φασίστας ή λαϊκιστής.

         Πρέπει να βιαστούμε γιατί όταν τον βλέπεις να ξεχνά τα 1500 και να πανηγυρίζει με τα 300 τότε ο άνθρωπος δεν πάει καθόλου καλά. Χρόνο για να συνηθίσουμε στην κατάντια μας δίνουν όσοι μας λένε ότι θα  αργήσει να έρθει η ανάκαμψη.

         Ένα πλήθος από οργανώσεις που ποτέ δεν είχαν ταμπέλλες νιώθουν τον κίνδυνο και κάνουν πατριωτικές εκδηλώσεις μνήμης, γιατί λαός χωρίς μνήμη είναι χαμένος λαός. Πολύ πρόσφατα ο Σ.Φ.Ε. και το ίδρυμα Μ.  Κακογιάννης μας θύμισαν την Μικρασιατική καταστροφή και την οικογένεια Παναγούλη.

         Θα είναι ένα νέο σκληρό ‘’ΟΧΙ’’ αλλά δεν θα έχει νεκρούς όπως άλλες φορές, αντίθετα θα σώσουμε τους αυτόχειρες. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, το οφείλουμε και στον προαιώνιο φοίνικα  που κινδυνεύει να μην αναβιώσει μέσα από τις στάχτες του αυτή τη φορά.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.