Δεν καταλαβαίνουμε γιατί ένα νησί που είναι γνωστό για τον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο του, για το προσοδοφόρο εμπόριο της μαστίχας, για τους καπετάνιους και τους εφοπλιστές του, πρέπει να συνδυαστεί με τον σκοτεινό κόσμο των ορυχείων (να ήταν τουλάχιστον διαμαντιών) και με το προλεταριάτο των μεταλλωρύχων. Δεν θα ασχοληθούμε με αυτό διότι η προσέγγιση μας είναι επιφανειακή και η άποψη μας δεν ενδιαφέρει τον κόσμο. Παρόλα αυτά, η περιπέτεια των μεταλλείων αντιμονίων της Κεράμου κληροδότησε στη Χίο δύο ενδιαφέροντα κτίσματα τα οποία, κατά τα λεγόμενα των κατοίκων της περιοχής, χρησιμοποιήθηκαν σαν κατοικίες των εκάστοτε διευθυντών της επιχείρησης στις δύο περιόδους λειτουργίας της.
Σχέδια και φωτογραφίες του παλαιότερου σπιτιού δημοσιεύσαμε στο περιοδικό Πελινναίο πριν από είκοσι χρόνια περίπου, όταν, ερείπιο πια, έστεκε ακόμα όρθιο. Σήμερα, που δεν σώζεται πλέον κανένα ίχνος του, αναδημοσιεύουμε εμπλουτισμένο το άρθρο στο περιοδικό Καμπάνες των Φίλων του Χιώτικου Χωριού, μαζί με ένα απόσπασμα του Νίκου Περρή, από τη Βόρειο Χίο του 1966:
«Εἶναι μιὰ ὑποχρέωσι καὶ γιὰ τοῦτο ξανανοίγω διάπλατη τὴν πόρτα γιὰ νὰ περάση ἡ Α.Μ. ἡ Ἀθλιότης καὶ μαζί της προχωρῶ πρὸς τὴν Κέραμο καὶ τὰ Λεπτόποδα… Ἕνα φάσμα πλανᾶται ἐδῶ ἀπάνω, ἕνας δράκος ποὺ γεννήθηκε τότε ποὺ κάποιοι ἀσυνείδητοι θέλησαν νά… κινήσουν καὶ νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὰ κοιτάσματα ἀντιμωνίου! Μερικὲς στοές, ὑποστηρίγματα, μιὰ «προβλῆτα», ποὺ ὁ Θεὸς νὰ τὴν κάμη, στ’ Ἁγιάσματα, μερικὰ ἑκατομμύρια τοῦ «Σχεδίου Μάρσαλ» στὴν τσέπη, μερικοὶ νεκροὶ ἀπὸ μολυβδίασι ἀπὸ τοὺς ἀφελεῖς χωρικοὺς ποὺ νόμισαν πὼς κάπου κοντὰ τους φώλιαζε ἡ τύχη καὶ μερικοὶ ζωνατανοὶ-νεκροὶ σήμερα, ποὺ σοῦ γεμίζουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἀγανάκτησι ἐκείνη ποὺ νοιώθει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶναι ἄνθρωπος, σὰν βλέπει τὴν ἀκόρεστη δίψα τοῦ πλούτου νὰ περνᾶ ὅμοια μὲ μπουλντόζα πάνω ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ζωές».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
