Υποστολή σημαίας στον Κέραμο

Κάθε τόπος έχει τους σύγχρονους εκφραστές του. Ο μακρινός και ταλαιπωρημένος απ’ την ανθυγιεινή περιπέτεια των μεταλλείων του περασμένου αιώνα Κέραμος τον είχε εντοπίσει στο χαρακτήρα του Δημήτρη Τσιαδή.

Τα κινητικά του προβλήματα απ’ την αρχή έκαναν έναν άγνωστο να τον προσέξει. Κι ο Δημήτρης πέτυχε να μετατρέψει τη σωματική μειονεξία σε δυνατό προτέρημα. Πλησιάζοντας ανακάλυπτες έναν σκληροτράχηλο εργάτη της γης μα και του πνεύματος. Έναν ιμάντα της ιστορίας του τόπου του στους σημερινούς καιρούς της απειλητικής εξαφάνισης του.

Είχε το χάρισμα να βλέπει μπροστά με οδηγό του το αυθεντικό παρελθόν. Να διακρίνει όσα πολύτιμα του κληροδότησαν οι προπάτορες και να πετά στο καλάθι των αχρήστων της Ιστορίας τις νοοτροπίες που εξέθρεψαν τη σημερινή εικόνα εγκατάλειψης του τόπου του.

Τον συμπεριλαμβάνουν στους οραματιστές, καθώς «υπέθαλψε» το όνειρο της αναβίωσης του Αριούσιου οίνου, ως βασικό στέλεχος στη γηγενή ομάδα που υλοποίησε την ιδέα. Τον εντάσσουν στους πρακτικούς γιατί ήταν μπροστάρης και αρωγός κάθε ομαδικής δράσης για τον τόπο του. Τους πολιτιστικούς συλλόγους, τις εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης. Τον είπαν και δεξιοτέχνη, γιατί με την ίδια επιδεξιότητα που σκάλιζε την τραχιά γη της Αμανής, όργωνε τις μνήμες όλων μας με την γραφή και την προσήλωση στην ιδιωματική ντοπιολαλιά. Καμία από τις παραπάνω ιδιότητες δεν του δόθηκε χαριστικά. Πάλεψε με τον ιδρώτα του για να τις κατακτήσει.

Ο Δημήτρης ήταν απ’ τους τελευταίους εναπομείναντες Κεραμούσους με γνώση και οικειότητα στο χώρο μαρτυρικής εργασίας τους, τα μεταλλεία αντιμονίου. Ήξερε καλά, όσο λίγοι, την ιστορία τους, γίνονταν πρόθυμος οδηγός όσων ήθελαν να την προσεγγίσουν. Όλα τούτα γιατί πίστεψε, όσο λίγοι είναι η αλήθεια, στη δυναμική του τόπου του. Κι αυτή του την πίστη τη μετέδιδε σε όσους είχαν τη χαρά της συντροφιάς του.

Τους τελευταίους μήνες τα σημάδια της επάρατης ασθένειας τον είχαν κάνει αγνώριστο. Του είχαν στερήσει τις δυνάμεις του, δυσκολευόσουν να τον αναγνωρίσεις. Το ένοιωθε μόλις τον αντίκριζες. Ακόμα κι αυτή η ανίκητη ασθένεια όμως στάθηκε αδύνατο να του αφαιρέσει τα πιο δυνατά όπλα του: το χαμόγελο και την πίστη πως όλα αλλάζουν φτάνει να τα προσπαθήσουμε. Ναι, τέτοιους παντοδύναμους χαρακτήρες ούτε ο θάνατος τους διαγράφει. Τελικά με το φευγιό του τα Αγιάσματα χάνουν έναν απ’ τους λιγοστούς μονίμους κατοίκους τους, ο Κέραμος τη σημαία του αλλά η Αμανή υποδέχεται στη γη της ένα πολύτιμο σπλάχνο της, για να την κάνει πιο δυνατή, να την ωθήσει να ριζώσει τις ιδέες του. 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.