Ταξιδεύοντας από Χίο για Πειραιά

 
           Συνήθως ζητώ δίκλινη καμπίνα γιατί όπως θα γνωρίζεται και εσείς υπάρχουν λόγοι σοβαροί. Πρώτον όταν έχω κουκέτα και όχι κάθισμα απλώνω κανονικά τις παλιοκοκάλες μου και έτσι μπορώ να τις μαζέψω πάλι πολύ εύκολα το πρωί. Δεύτερο και εξ ίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι στην τετράκλινη άλλος έρχεται αργά και σε ξυπνά, άλλος βήχει, άλλος φτερνίζεται άλλος κλ-νει και εγώ πάλι ανησυχώ τους άλλους γιατί κάνω εκείνο το ροχάλισμα το βρικολακίσιο το τρομερό. Στο σπίτι η γυναίκα μου βρήκε τον τρόπο να κοιμάται,  γιατί μου στάζει λίγο μέλι στο στόμα και εγώ το γλύφω και σταματώ το ροχαλητό.
              Τέλος πάντων μεσάνυχτα θα απόπλεε το πλοίο και όταν έφθασα στο λιμάνι κατάλαβα ότι θα δεινοπαθήσω γιατί είδα πλήθη φοιτητών που γυρνούσαν από τις Πασχαλινές τους διακοπές. Μπήκα και εγώ στο μπουλούκι και έφαγα τις σπρωξιές μου από τα κρεμασμένα σακίδια αυτών που στρέφουν δεξιά και αριστερά. Ανακουφίστηκα όταν μπήκα στην  καμπίνα μου αλλά η ανακούφισή μου δεν κράτησε πολύ. Δίπλα στο προσκεφάλι μου, τρις πιθαμές χαμηλότερα στο πάτωμα είδα κάτι τεράστιες παπούτσες σαν αυτές που μόνο σε ναυπηγείο μπορούν να κατασκευασθούν. Προφανώς εκείνος που τις φορούσε για να αποφύγει τη μπόχα τους τις έβαλε κάτω από το προσκέφαλο του διπλανού, αυτό είναι η σμίκρυνση της συμπεριφοράς κοινωνιών που θέλουν τους ΧΥΤΑ και τα στρατόπεδα των λαθρομεταναστών στη περιοχή των γειτόνων τους. Πήρα τις παπούτσες και τις έβαλα κάτω από τη μύτη του ιδιοκτήτη να τις μυρίζει αυτός.
              Τρείς είμαστε ξαπλωμένοι, σε λίγο ήρθε και ο τέταρτος, ‘’καλώς τον είπα, καλό ταξίδι’’ αλλά δε μου απάντησε σημάδι ότι ήταν ή κουφός ή βουβός, ή κουφός και βουβός.  Αυτός πήγε και κάθισε στο κάθισμα του γραφείου και πότε κρατούσε το κεφάλι του, πότε έτρωγε τα νύχια του και συμπέρανα ότι ή έχει πονοκέφαλο, ή ήρθε από καυγά. Έκλεισα τα ματάκια μου τα έρημα αλλά σε λίγο ένοιωσα την ανάγκη μου, σηκώθηκα να το πάω στην τουαλέτα για να ουρήσει και τι να δω!  Οι τέσσερις κουκέτες ήταν κατειλημμένες και μια κορμάρα ήταν ξαπλωμένη στο στενό διάδρομο ανάμεσα στο γραφείο και τη ντουλάπα.  Κατ’ αρχήν νυσταγμένος όπως ήμουν νόμισα ότι ήταν γυναικεία η κορμάρα που ευχαρίστως θα μπορούσα να την ανεχθώ. Ατυχώς όμως όταν συνήθισε το μάτι μου στο ελάχιστο φως και λειτούργησε το ζουμπερέκι μου,  διάκρινα έναν μαντράχαλο παιδοβούβαλο που το κεφάλι του ήταν στην πόρτα και τα πόδια του ήταν απέναντι κοντά στο φιλιστρίνι. Δε μπορούσα να περάσω, φοβήθηκα μην τον  πατήσω και με δαγκώσει στο πόδι,  γι’ αυτό γύρισα στη θέση μου να κάνω υπομονή.     Έτσι σφιγγόμουνα, σφιγγόμουνα μέχρι που η  ανάγκη έγινε απόγνωση και οργή, οπότε σκέφτηκα να σταθώ από πάνω του  και να τον καταβρέξω για να ηρεμήσω και να ανακουφιστώ. Το κλώτσησα λίγο  και μαζεύτηκε, μπήκα στη τουαλέτα, ανακουφίστηκα και μετά κάθισα στην  λεκάνη χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος και έβαλα το κεφάλι μου  στην παλάμη για να σκεφτώ.  
              Σκέφτηκα ότι πιθανόν να τον καταζητούσε η αστυνομία στη Χίο και να τον είχε πάρει ο φίλος του στη καμπίνα για να τον κρύψει, ή ότι πρόκειται για κάποιον από εκείνους τους Ελληναράδες που με την ‘’πλούσια φαντασία’’ τους,  εφευρίσκουν τρόπους για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη και τη ζωή των άλλων χειρότερη.  Και οι δύο μου φάνηκαν αθέμιτες ενέργειες, εξοργίστηκα τα μπέρδεψα, κάνε στην άκρη να βγω του είπα και με το σώβρακο ευτυχώς ανεβασμένο όρμησα προς το λογιστήριο. Το γεγονός μου θύμισε τα χαρτάκια προτεραιότητας στις τράπεζες που μας τα δίνει κάποιος άγνωστος και συνεργούμε στο σφετερισμό τις προτεραιότητας δεκάδων που ήρθαν πριν από εμάς, καθώς και άλλες ενέργειες συναφείς. Ένα αξιοπρεπές σύστημα επινοήθηκε για να μην τρώει ο ένας του άλλου τη σειρά, και αυτό ακόμη καταφέραμε να το αχρηστέψουμε. Θυμήθηκα και τον άδειο κεσέ γιαουρτιού που μου πέταξε στο πρόσωπο από το παραθύρι του αυτοκινήτου ένας οδηγός. Θυμήθηκα την οδική ζούγκλα που δημιουργούμε για να κάνουμε ο ένας του άλλου πιο δύσκολη τη ζωή, θυμήθηκα τους αδερφοφάδες και τους αθώους που μαρτυρούν από τις δικές μας συμπεριφορές. Κάποιοι θα πουν ότι αυτά είναι πταίσματα εμείς όμως θα τους απαντήσουμε ότι τα μέγεθος της παρανομίας ή του εγκλήματος εξαρτάται από τις δυνατότητες  που του δίνει η ζωή. Αρκετοί από αυτούς θα γίνουν αργότερα πολιτικοί. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω, φωνάζει κάθε τόσο των Ελλήνων η  βουλή. 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.