Οι Τουρκοφάγοι, το Τζαμί και ο ρασοφόρος που τελικά ... κιότεψε

Πάνε μέρες τώρα που παρακολουθώ σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μετά την εξοργιστική και κατευθυνόμενη απόφαση της τουρκικής δικαιοσύνης να μετατρέψει το σύμβολο της Χριστιανοσύνης την Αγιά Σοφιά σε τζαμί.

Κάνω μικρή παρένθεση για να υπενθυμίσω, σε όσους κρίνουν ότι αυτή η κίνηση βάλει μόνο κατά της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας, ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις. Η πιο ανησυχητική, είναι η δεύτερη όψη, δηλαδή ότι, η Τουρκία απεκδύεται τον χιτώνα ενός δυτικότροπου κράτους – που ακολούθησε επιτυχώς και ανεπιτυχώς μετά την εδραίωση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ- και στρέφει το βλέμμα της στο βαθύ Ισλάμ. Εδώ κλείνει η παρένθεση.

Μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι δεν πέρασαν μερικές ώρες κι εμφανίστηκαν οι γνωστοί υπερ- πατριώτες. Να γκρεμίσουμε τον μιναρέ στη Χίο, να κάνουμε Εκκλησιά το τζαμί και να λειτουργήσουμε σε αυτό, μέχρι και να το κάνουμε πορνείο, διάβασα, γιατί - λέει-  αυτό του αξίζει. Τόσο μυαλό για να καταλάβει κανείς, ότι αν κάνεις όσα κάνει ο Τούρκος, τότε δεν διαφέρεις σε τίποτα από τον Τούρκο.

Και μέσα σε όλα, εμφανίστηκαν και οι υπερπατριώτες που το προηγούμενο διάστημα ξόδεψαν πολλά κυβικά τηλεοπτικού κλάματος για τη συμφωνία των Πρεσπών για να σιγοντάρουν από πίσω με τα γνωστά τσιτάτα.

Θα πει κανείς μα αυτά είναι βαθιά ριζωμένα στη συνείδηση του Έλληνα. Κι εδώ έρχομαι να συμφωνήσω. Ότι, επειδή είναι ακριβώς ριζωμένα στη συνείδηση κάθε Έλληνα πατριώτη, γίνονται και εύκολα εκμεταλλεύσιμα. Άλλωστε όσα προηγήθηκαν με τη συμφωνία των Πρεσπών το επιβεβαιώνουν πλήρως. Κάποιοι θα καταργούσαν στην πράξη την Συμφωνία και έσπευσαν πρώτοι να υπογράψουν την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.

Μέσα στη σκέψη θυμήθηκα και μία ιστορία που μου είχε πει ένας καλός φίλος, με τον οποίο πολιτικά διαφωνώ.

Ήταν λέει κάποτε ένας Δέσποτας, σε μία επαρχεία. Έβγαζε πύρινους λόγους, με φωνή στεντόρεια. Σαν ύψωνε τη φωνή, λέει, η γη έτρεμε. Ο κόσμος χειροκροτούσε, ο κόσμος επαινούσε. Σε έκανε να ανατριχιάζεις και να νομίζεις ότι ρήτορας σαν εκείνον δεν θα γεννηθεί ξανά. Είχε περάσει τους Τούρκους από γενεές δεκατέσσερις. Μιλούσε δε, με τέτοια ανδρεία, που νόμιζες ότι σαν έβρισκε μια στρατιά Τούρκων μπροστά του, θα τους γονάτιζε μονομιάς.

Μόνο που… η μοίρα του έπαιξε ένα άσχημο παιχνιδάκι. Κλήθηκε λέει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να συλλειτουργήσει σε μία από τις Εκκλησιές που οι Τούρκοι – αραιά και που- δίνουν την έγκριση τέλεσης λειτουργιών.

Μαύρα φίδια τον έζωσαν. Εκείνος που ύψωνε ανάστημα, που έτρωγε εκατοντάδες Τούρκους με τους πύρινους λόγους, εκείνος που στα λόγια είχε πάρει μέχρι και την Πόλη, ξαφνικά κλήθηκε να συλλειτουργήσει σε τουρκικό έδαφος, με χιλιάδες Τούρκους τριγύρω.

Με χίλιους δύο τρόπους προσπάθησε να αρνηθεί. Μία επιστολή ότι είχε πρόβλημα, δεύτερη ότι είχε πρόβλημα υγείας, τρίτη ότι δυστυχώς οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες. Τέταρτη όμως δεν υπήρξε… Ήρθε το εντέλλεσθε από το Πατριαρχείο κι έτσι αναγκάστηκε να πάει στην Τουρκία, όπερ και εγένετο…

Κι αυτός που πουλούσε πατριωτισμό στο ποίμνιο, εκείνος που έτρωγε 100 Τούρκους στην καθισιά του, εμφανίστηκε – λέει- στην Τουρκία, σαν απλός παπάς χωρίς σταυρό για να μη δίνει στόχο και ζητώντας αν γίνεται να μεταφερθεί με αυτοκίνητο. Και μέχρι να μπει το «Ευλογητός…» στην Εκκλησιά, τα μάτια του από δυο είχαν γίνει 14.

Το συμπέρασμα; Σε τέτοιες δύσκολες περιόδους πολλά θα ακουστούν άλλοτε σωστά, άλλοτε λάθος. Το χειρότερο από όλα; Ο φανατισμός. Και μέσα στον φανατισμό πάντα θα εμφανιστούν και αυτοί που θα θελήσουν να τον εκμεταλλευτούν. Γιατί τον όχλο μπορεί να μην μπορείς να τον τιθασεύσεις αλλά με 2-3 τσιτάτα σίγουρα τον έχεις πάρει με το μέρος σου.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.