Η γροθιά και το γαντάκι

Στην Ελλάδα μέσες λύσεις δεν θα υπάρξουν ποτέ. Οι λογικές ολίγον μαγιονέζα και ολίγον έλαιο  δεν πέτυχαν και δεν θα πετύχουν. Κι αυτό διότι ακριβώς στο μικρό διάστημα που παρεμβαίνει μεταξύ μιας διαβούλευσης ή συζήτησης, όλο το σύστημα προσπαθεί να βολέψει την αυθαιρεσία του.  

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της σύσκεψης των τριών αρχηγών που απαρτίζουν την τρικοματική.

Έστω ότι ο Αντ. Σαμαράς δεν έκλεινε την ΕΡΤ με τον τρόπο που το έκανε. Έστω ότι απλά έβγαινε μια ανακοίνωση κατά την οποία άναβε το φως για ριζική εξυγίανση της ΕΡΤ, την ίδια ώρα που εκείνη θα συνέχιζε τη λειτουργία της.

Σε αυτό το διάστημα που θα μεσολαβούσε τα τηλέφωνα των μελών του υπουργικού συμβουλίου, των κομμάτων και των παραγόντων θα είχαν πάρει φωτιά από τους κάθε βολεμένους που θα προσπαθούσαν να κρατήσουν την αραχνιασμένη καρέκλα τους.

Τα συνδικάτα των δημοσιογράφων (είδαμε την κατάντια τους, το συντονισμό και την δημοκρατία τους), θα κύρητταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ανένδοτο πόλεμο κατά του Σαμαρά, θα ξεκινούσαν απεργίες (άρα πάλι δεν είχαμε πρόγραμμα) και θα προσέτρεχαν σε οποιαδήποτε εργατολόγο τους έβρισκε τρόπο να προσφύγουν κατά της κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική, θα μιλούσε με τα ίδια επιχειρήματα και στον ίδιο τόνο για την ενέργεια της κυβέρνησης χαρακτηρίζοντας την πραξικοπιματική, όπως έκανε και τώρα, θα καλούσε το λαό σε αντίσταση, θα τάσσονταν στο πλευρό των εργαζομένων (μεταξύ των οποίων και οι πολύ βολεμένοι που αναφέραμε), ενώ από την άλλη τα άλλα μικρότερα κόμματα, ΚΚΕ και ΑΝ.ΕΛ ,θα έβγαιναν στα κεραμίδια, σε μια προσπάθεια να τραβήξουν και εκείνα λίγο φως δημοσιότητας πάνω τους.

Επομένως τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να δούμε αν ο Σαμαράς έπραττε με άλλον τρόπο; Τι θα άλλαζε αν δεν γίνοταν έτσι και γίνονταν ας πούμε.. κάπως έτσι, το κλείσιμο της ΕΡΤ;

Επιστρέφω στην αρχική διαπίστωση. Στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να κουβεντιάζουμε, δεν έχουμε μάθει να ανεχόμαστε διαφορετικότητες από εκείνες που έχουμε συνηθίσει ή θέλουμε να γνωρίζουμε και δεν πρόκειται να αλλάξει και στα επόμενα 400 χρόνια.

Δυστυχώς, το μέγεθος και η ποιότητα της δημοκρατίας μας είναι χτισμένα πάνω σε τέτοια «συστήματα» που το πολίτευμα έχει καταντήσει πιο αναξιόπιστο και από ταιβανέζικο ξυπνητήρι…

Το πολίτευμα μας, η δημοκρατία μας, η πολιτισμική μας υπόσταση έχει υποστεί τέτοιο πλήγμα, που είναι αδύνατον να γιατρευτούν κάτω από τις πολιτικές συνθήκες που βιώνουμε. Κάθε απόφαση, δυστυχώς, δείχνει «πραξικοπηματική» επειδή καμία άλλη δεν ήταν ποτέ... απόφαση. Ήταν συμβιβασμός.

Η Ελλάδα μια ζωή συμβιβάζονταν. Σαν πόρνη που είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει με τον καθένα, αρκεί να βγαίνει το μεροκάματο.

Επιτρέψτε μου, αλλά καμία βαφτισμένη από τις συνθήκες ως «πραξικοπηματική απόφαση» δεν θα με κάνει να νιώθω ότι δεν ζω σε μια ελεύθερη χώρα. Κι αυτό διότι κατέχω και κατέχουμε το εργαλείο της τιμωρίας. Την ψήφο μου και την ενσυνείδητη επιλογή μου.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.