Τον πατέρα Αθανάσιο τον γνωρίζω από παιδί. Απ' όσο με θυμάμαι δηλαδή να πηγαίνω εκκλησία. Ήρθε από τη Ρόδο, πλάι στον δέσποτα Καλλίνικο στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα, στον Πάνορμο, στην περιοχή μου στην Κάλυμνο. Χαμογελαστός, φίλος, σύμβουλος, και μέχρι σήμερα πειραχτήρι. Πρωτίστως, άνθρωπος κοντά στο Θεό, με πίστη για τον Θεό, και ευθύνη προσωπική να μας φέρει κοντά στον Θεό και την εκκλησία. Πλάι σου πάντα, σε κάθε πρόβλημά σου να σε καθοδηγήσει και να σε βοηθήσει. Ήταν και είναι κοντά στα παιδιά, γιατί νιώθει παιδί. Γι' αυτό και μας καταλαβαίνει. Εγώ τότε, παιδί, όταν μας συστήθηκε και είχαμε την χαρά να βρίσκεται κοντά μας ένας διάκονος τότε, με ψυχή από τις λίγες, και σήμερα ηγούμενος των Αγίων Πατέρων στη Χίο, το "διαμάντι" της θρησκευτικής ιστορίας του νησιού, για να μας χαρίζει κουράγιο, παρηγοριά και κατανόηση στα όσα μας προβληματίζουν. Και σήμερα, είναι πολλαπλάσια αυτών που είχαμε πριν 20 και 30 χρόνια .. εποχές, πιο αγνές..
Σήμερα, πατέρας και εξομολόγος για δεκάδες και εκατοντάδες πιστούς. Για πολλούς Χιώτες χριστιανούς που .. παρακαλώ, δεν είναι όλοι με το παλαιό αναγκαστικά ημερολόγιο μα ψάχνουν μια χείρα βοηθείας στα όσα βαραίνουν τη ψυχή τους και θέλουν να τα μοιραστούν. Πάντα με τη βοήθεια του Θεού και τις ταπεινές ευλογίες του πατέρα Αθανάσιου.
Πάω λίγο πίσω. Όταν ήμουν ..8,9,10, και όχι 34. Πριν σας έρθει στο όμορφο νησί, το αγαπημένο μου, τη δεύτερη πατρίδα μου, τη Χίο, που σπούδασα και έχω αξέχαστες αναμνήσεις, ο πατήρ Αθανάσιος. Όταν πέρα από μοναχός και δούλος του Θεού και διάκονος της εκκλησίας μας, του Αγίου Νικήτα, τότε, ήταν και ασκητής. Σε μια βραχονησίδα .. κάνα 40λεπτο από την Κάλυμνο, με κελί και ξωκλήσι της μεταμόρφωσης του Χριστού, στο Μεσόβουνο όπως λέγεται, όπου βρισκόταν με συνεχή προσευχή και θυσίες .. όλο και πιο κοντά στον λόγο του Θεού. Στη Χάρη του Θεού. Εκεί που η ερημιά και η "ευλογία" της απομόνωσης, με την όποια δυσκολία επιβαρύνει το ιερό έργο που έτσι κι αλλιώς διαπράττει ένας άνθρωπος του Θεού, ένας κληρικός, "σταματά" και μόνο .. όταν κάποιος περαστικός και φίλος με το καϊκάκι του γυρέψει να τον "νεορέψει" που λέμε στο νησί μου, να ενδιαφερθεί δηλαδή για τον πατήρ Αθανάσιο για να δει αν είναι καλά από κοντά κι αν χρειάζεται κάτι- πριν πάρει την ευλογία του και να αναχωρήσει για τον προορισμό του. Όχι έτσι. Φτωχικά. Πάντα θα σε κεράσει, πλουσιοπάροχα μα λιτά, όπως το σηκώνει η περίσταση, και έπειτα θα συζητήσει και θα σε καλοδεχτεί. Ήταν το ευχαριστώ του.
Επόμενος σταθμός. Άγιο Όρος. Δεν χρειάζονται λόγια για την ύψιστη αυτή στιγμή της ιεροσύνης. Όσοι ξέρουν, έστω και λίγα πράγματα για την εκκλησία ή το Άγιο Όρος, αν το έχουν επισκεφτεί, μπορούν να καταλάβουν ή καλύτερα να νιώσουν τη δύναμη του Θεού που κατοικεί κάπου εκεί κοντά τους και συνοδοιπόρος τους στο έργο που διατελούν. Να προσεύχονται για τον συνάνθρωπο και την ανθρωπότητα, περί υγείας και ελέους στην αμαρτία που μας κυριεύει.
Έπειτα, Άγιοι Πατέρες στη Χίο.
Προφανώς, έχουμε οικογενειακές σχέσεις. Γι' αυτό τα γνωρίζω. Θυμάμαι, όταν ανέλαβε στους Αγίους Πατέρες (είχα επισκεφτεί πρώτες μέρες φοιτητής τη Νέα Μονή), μιλούσαμε στο τηλέφωνο, και του έλεγα πόσο θέλω να τον επισκεφτώ. Και εκείνος με τη σειρά του, να μας λέει πόσο υπεύθυνο ρόλο στις υποχρεώσεις και τις αρμοδιότητες της νέας του "θητείας"- έχει αναλάβει. Χώρια την εξομολόγηση, την κοινωνική προσφορά, τα εγκόσμια, που οφείλει να βρίσκεται κοντά στα προβλήματα και τις ανησυχίες των συμπολιτών σας, χριστιανών ορθοδόξων Χιωτών και απλοί άνθρωποι που έχουν την ανάγκη μας.
Έστω και από "σπόντα", για γάμο φίλου και συμφοιτητή μου, βρέθηκα πέρσι Χίο, θυμήθηκα τα παλιά, συγκινήθηκα ομολογώ, επισκέφτηκα μέρη και γειτονιές, και φυσικά .. τους Αγίους Πατέρες και τον πατήρ Αθανάσιο. Εμπειρία αξέχαστη, μοναδική. Με βοήθησε στη διαμονή, στην πόλη, και με γύρισε όπου ήθελα στο νησί. Το αν είναι αγαπητός, στην κοινωνία, το είδα με τα μάτια μου, για αυτό και είμαι διπλά περήφανος για τον πατέρα Αθανάσιο.
Η πρώτη αθώωση, τις προάλλες που διάβαζα, στον Πολίτη της Χίου, σχετικά με θέματα περιουσιακά και αρχιεπισκοπής, δεν μου πέφτει λόγος ούτε είμαι δικηγόρος, την ώρα που δούλευα στο εστιατόριο της οικογένειας και χάζευα στο κινητό, με γέμισε απίστευτη χαρά μέσα μου και ικανοποίηση. Ότι το καλό, το ευλογημένο, το ηθικό, πάντα με κάποιο τρόπο θα κερδίζει. Το διάβασα και ένιωσα γαλήνη, ίσως και δικαίωση, γιατί ..ο πατήρ Αθανάσιος, είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, και του αξίζει ηρεμία και ανταπόκριση στα όσα με κόπο προσπαθεί να δώσει στους γύρω του και στο νησί σας, στους χιλιάδες χριστιανούς. Και σίγουρα όχι αντιπάθειες, διαμάχη και φανατισμό. Και ήρθε η δικαίωση. Γιατί ό,τι κάνει, επειδή τον γνωρίζω, το κάνει με αγάπη και στοργή. Με φόβο Θεού, και το μόνιμο χαμόγελο που συνηθίζει να έχει καί στα δύσκολα, καί στα εύκολα. Γιατί είχε και έχει, δεν είναι τυχαίο, από όλους τους θεσμικούς άρχοντες του τόπου, πρώην και νυν, την συμπαράσταση και εμπιστοσύνη τους. Γιατί είχε και έχει πλάι του, και πολύ χάρηκα που τον είδα ξανά, πέρσι, τον δικηγόρο και πολιτευτή και πρώην βουλευτή Κώστα Τριαντάφυλλο, τον αξιοπρεπή Κώστα Τριαντάφυλλο, στα όσα δικαστικά θέματα είχε να αντιμετωπίσει.
Σ' ευχαριστώ προσωπικά, Κώστα. Για όλα.
Τίποτα δεν είναι τυχαία κάποιες φορές.
Να είστε περήφανοι Χιώτες, κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα, που έχετε τον πατήρ Αθανάσιο.
Η αγάπη μου στη Χίο.
facebook
youtube
instagram
X
