Ένα τετράχρονο που φωνάζει «Αλέξη»

Στην Ελβετία αυτές τις μέρες διεξάγονται εκλογές. Και τι μας νοιάζει θα πείτε; Τίποτα...

Παρόλα αυτά, διάβασα ότι σε πρόσφατη έρευνα, περισσότερο από το 40% των κατοίκων στα καντόνια της Ελβετίας δεν γνώριζαν ή λησμονούσαν το όνομα του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Το φαντάζεστε τώρα κάπως...

Δεν γνώριζαν ποιος είναι ο επικεφαλής του κράτους τους, πιθανά να μην γνωρίζουν σε έναν άλλο βαθμό ποιος είναι ο αντιπρόσωπός τους στην κυβέρνηση και γιατί όχι, ποιος είναι και ο δήμαρχος τους.... Τέτοιες έννοιες.

Σε μια χώρα λοιπόν όπου ο μέσος απασχολούμενος λαμβάνει έναν από τους μεγαλύτερους μηνιαίους μισθούς της Ευρώπης, απολαμβάνει προνόμια και ζει σε πόλεις που δεν έχουν προβλήματα, αδυνατεί να ασχοληθεί με τα κοινά, με όσα σε κάθε άλλη γίνονται τακτικά αντικείμενο συζήτησης. Δεν φταίει όμως ο μέσος Ελβετός γι’ αυτό. Και εξηγώ. Προσπαθώντας οι εκάστοτε ομόσπονδες κυβερνήσεις να μηδενίσουν κάθε πιθανότητα να προκύψει μια κυβέρνηση όπου ο κάθε πρωθυπουργός θα έκανε ότι ήθελε, θα έσερνε με τις αποφάσεις του ή τις ιδέες του τη χώρα μια μπροστά και μια πίσω, αποφασίστηκε η θητεία του να είναι διάρκειας ενός μόνο έτους! Μάλιστα δεν έχει καμία παραπάνω εξουσία από όση ένας απλός υπουργός, είναι ίσος μεταξύ ίσων και έτσι όλη τη δουλειά την αναλαμβάνει η Ομοσπονδιακή Συνέλευση. Εκεί, όπως διάβασα αναζητώντας πληροφορίες εκλέγονται οι 200 αντιπρόσωποι των καντονιών με απλή αναλογική (!) και οι οποίοι μεταξύ τους εκλέγουν 7 αντιπροσώπους που εκλέγονται για 4 χρόνια και αποτελούν ουσιαστικά την «μηχανή» λήψης αποφάσεων. Δεν προέρχονται από ένα κόμμα αν αυτό σκεφτήκατε. Προέρχονται από όλα τα κόμματα. Άρα, θέλουν δε θέλουν οφείλουν να συνεργαστούν, να συναποφασίσουν, να φτιάξουν τη χώρα τους και να την οργανώσουν ακόμη καλύτερα....

Αυτά λοιπόν τα ωραία έμαθα και τα μοιράζομαι μαζί σας για προβληματισμό και μόνο. Εξάλλου στη χώρα μας το πολιτικό σύστημα έχει τέτοιες δαγκάνες για την εξουσία που άπαξ και γραπωθεί άντε να το βγάλεις! Ρουφά τους πολίτες με το καλαμάκι, ζει και χορταίνει από τα προνόμια, δικτυώνεται και γιγαντώνεται μέσα σε ένα φαύλο σύστημα εξυπηρέτησης συμφερόντων και σε εμάς απομένει το αιώνιο ερώτημα: «Μα τι δεν κάνουμε καλά;».

Προφανώς δεν κάνουμε καλά όταν για παράδειγμα ένα τετράχρονο παιδάκι στην Ελλάδα γνωρίζει το όνομα του Αλέξη Τσίπρα!

Θέλετε γιατί ακούει τον πατέρα του ολημερίς και ολονυκτίς να τον στολίζει με κοσμητικά; Θέλετε γιατί στα σπίτια μας συζητούμε και υπερβάλλουμε με την αξία της πολιτικής της χώρας μας; Θέλετε γιατί καταφέραμε από το πολιτικό σύστημα και τις αποφάσεις αυτών των 300 ολίγων να εξαρτάται το μέλλον μας και η ζωή μας; Έτσι έχουν τα πράγματα. Δυστυχώς.

Απομείναμε οι τελευταίοι των τελευταίων να αναζητούμε από τους πολιτικούς μας σωτηρία. Απομείναμε ουραγοί ακόμη και στο να προκαλέσουμε το πολιτικό σύστημα να αλλάξει. Επομένως, όλοι έχουμε ευθύνη.... Και πολύ βαριά μάλιστα.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.