Μία απίστευτη ιστορία που κρύβει εθνική υπερηφάνεια, πόνο αλλά και οργή έρχεται στο φως της δημοσιότητας έπειτα από διαδικτυακή ανάρτηση πολιτών από το Ναύπλιο που αφορά σε ανεκτίμητης αξίας εικόνες που μεταφέρθηκαν κατά τη σφαγή του 1822, από Χιώτες που κατάφεραν να διαφύγουν από τη μανία των Οθωμανών, αρχικά στις Σπέτσες και στη συνέχεια στο Ναύπλιο.
Η ιστορία των εικόνων
Την ιστορία των εικόνων αποκάλυψε στις αρχές του 2020 η τρίμηνη περιοδική έκδοση των Κουρουνιωτών – Εγρηγοριανών Χίου «Αυλόγυρος», που σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της αναφέρονταν στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιάννη Μιχαλάκη : «Κουρούνια: Το ταξίδι της Ιστορίας τους» εντός του οποίου υπάρχει η αναφορά για τη φυγάδευση 9 δεσποτικών εικόνων και συγκεκριμένα του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Συμεών, του Αγίου Γεωργίου, της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής, του Αγίου Προκοπίου και της Αγίας Ματρώνας.
Οι εικόνες σύμφωνα με το ιστορικό στις 6 Μαίου του 1822, λίγο δηλαδή μετά τη σφαγή, μεταφέρθηκαν στις Σπέτσες με καράβι του καπ. Δημήτρη Καλαφάτη Σπετζιώτη.
Όπως αναφέρεται στο έγγραφο, μετά την ομαλοποίηση της κατάστασης, οι Κουρουνιώτες έστειλαν συμπατριώτη τους, με το όνομα Σταμάτης Χίος, να ζητήσει τις εικόνες. Του έδωσαν, όμως, μόνο την εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, διότι τις άλλες τις είχαν στείλει στο Ναύπλιο στην Παναγία.
Η σύσταση της επιτροπής
Με δεδομένη την ιστορική αξία των εικόνων και με την πίστη ότι οι συγκεκριμένες εικόνες διασώθηκαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, συστάθηκε επιτροπή με τη συμμετοχή των Δημητρίου Γεντή και Πέτρου Μοσχούρη, που επισκέφθηκαν τον Ιερό Ναό του Γενέσιου της Θεοτόκου στο Ναύπλιο κάνοντας έρευνα για τις εικόνες που ήταν προς προσκύνηση.
Σύμφωνα πάντα με τον «Αυλόγυρο», οι δύο άνδρες διαπίστωσαν με χαρά και συγκίνηση ότι ανάμεσα στις εικόνες του ναού, υπήρχαν σχεδόν όλες εκείνες που αναφέρονται στο παραπάνω έγγραφο με παρόμοια αγιογραφική τεχνοτροπία με αυτήν που υπάρχει στις Δεσποτικές εικόνες του τέμπλου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στα Κουρούνια.
Όπως εκ των υστέρων έγινε γνωστό, τις εικόνες ανέσυρε από τους αποθηκευτικούς χώρους της εκκλησίας Ιερέας και τις ανήρτησε στον Ιερό Ναό προς προσκύνηση.
Το έγγραφο προς τον Μητροπολίτη Αργολίδος
Στη συνέχεια ακολούθησε έγγραφο αίτημα στον Μητροπολίτη Αργολίδος, με το οποίο οι Κουρουνιώτες του γνωστοποιούσαν το παραπάνω έγγραφο και με το οποίο τον παρακαλούσαν να παραγγείλει έρευνα στους εκκλησιαστικούς κώδικες του συγκεκριμένου ναού, για να διαπιστωθεί αν πράγματι οι εικόνες αυτές ήρθαν από τις Σπέτσες και ήταν αυτές που φυγαδεύτηκαν κατά την περίοδο της σφαγής από τα Κουρούνια.
Η έρευνα, δυστυχώς, απέβη άκαρπη αφού σύμφωνα με την απάντηση του προϊσταμένου του ναού, κανένα έγγραφο δεν βρέθηκε που να πιστοποιεί αυτή την πληροφορία, ότι δηλαδή οι συγκεκριμένες εικόνες προέρχονται από τη Χίο.
Το αίτημα για προσκύνημα στη Χίο
Από αυτό το σημείο ξεκινά και η άλλη όψη του νομίσματος που προκαλεί οργή και αγανάκτηση για την απάντηση του Ιερέα της Παναγίας του Ναυπλίου, που χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είδε το φως της δημοσιότητας και έφθασε μέχρι τη Χίο έστω και με καθυστέρηση.
Οι Κουρουνιώτες, παρά το πρώτο απαντητικό έγγραφο, κατέθεσαν αίτημα στον Ιερό Ναό προκειμένου οι εικόνες να μεταφερθούν από το Ναύπλιο στη Χίο για καθολικό προσκύνημα με αφορμή τα 200 χρόνια από τη μεγάλη σφαγή του 1822.
Η απάντηση του εφημέριου της εκκλησίας του Ναυπλίου – που μέχρι σήμερα δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας- δεν είναι απλά εξοργιστική αλλά προκαλεί θυμό για το γεγονός ότι προσβάλλει τη Χίο, την ιστορία της και τους κατοίκους της.
Στην απάντησή του ο Ιερέας αναφέρει μεταξύ άλλων:
«…όπως ιστορικές εικόνες εις τα οποίας κατέθετον τας θερμάς δεήσεις των οι ήρωες της Επαναστάσεως του 21 Καπποδίστριας, Νικηταράς, Κολοκοτρώνης κ.α. και τας οποίας όπως απεφάνθη σοφός τις σύγχρονος Ναυπλιώτης «αν τις ξεκρεμάσουμε εμείς δικαίως θα κρεμάσουσιν ημάς» πόσο δε μάλλον να απέλθωσιν τα ιερά και ιστορικα αυτά κειμήλια προς περιοχάς που καταφανώς απειλούνται τον τελευταίον καιρόν εντονότερα και ανησυχητικά πλέον από τους ιδίους προαιώνιους εχθρούς, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας οι οποίοι διεκδικούν να ονομάζουσιν ως «γαλάζια πατρίδα» ή ως «θάλασσα των Νήσων» το Αιγαίο και μάλιστα ύστερα από την ανεξέλεγκτη , επαυξανόμενη καθημερινή μετανάστευση εκεί χιλιάδων αμέτρητων πλέον Μουσουλμάνων, γεγονός που προοιωνίζει ζοφερόν το Χριστιανικόν μέλλον της νήσου ταύτης όπως και άλλων νήσων του ανατολικού Αιγαίου».
Ο Ιερέας όμως δεν σταματά εκεί. Κλείνοντας την απαντητική του επιστολή προς τους Κουρουνιώτες, εμφανίζεται ότι έχει όλη την καλή διάθεση να διαφυλάξει την ιστορική κληρονομιά της Χίου, φιλοξενώντας με επίσημα βέβαια πρωτόκολλα, τα όσια και ιερά του νησιού.
«Μήπως λοιπόν ήρθε όντως η ώρα να μεταφέρετε προς ασφάλειαν τα ιερά και όσια του τόπου σας εις την Ηπειρωτικήν Ελλάδα με τα αναγκαία εννοείται πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής;».
Το ενδιαφέρον είναι ότι, το έγγραφο είναι ήδη γνωστό τόσο στον Δήμο Ναυπλιέων όσο και στον Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκτάριο (αφού τους έχει κοινοποιηθεί), χωρίς ωστόσο να είναι γνωστή κάποια αντίδρασή τους.
Ωστόσο τώρα που η προσβλητική απάντηση του Ιερέα έγινε γνωστή, θα είχε ενδιαφέρον να τοποθετηθούν τόσο ο Δήμαρχος Ναυπλίου και ο Μητροπολίτης Αργολίδος, όσο και οι Μητροπολίτης και Δήμαρχος Χίου.
Μπορεί ένας ρασοφόρος να προσβάλλει κατ αυτόν τον τρόπο τη Χίο και τους κατοίκους, προβάλλοντας από την άλλη πλευρά της Ελλάδας την εικόνα ενός νησιού που είναι ένα βήμα πριν την κατάληψη από τους Τούρκους και τους Μουσουλμάνους;
facebook
youtube
instagram
X
