«Ούτε η Τσουρή, ούτε ο Δεσπότης..!»

Αγαπητοί Πολίτες,

Θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για την αναπάντεχη τιμή και εμπιστοσύνη που εκφράσατε με τις 366 ψήφους σε μια νεοεμφανιζόμενη υποψήφια. Η επιθυμία να εκτεθώ στις εκλογές δεν ήρθε εύκολα. Δεν είμαι κόρη κομματάρχη ή πολιτευτή ούτε θα γίνω κληρονόμος επιχείρησης η αγροτοτεμαχίων. Τι με έσπρωξε λοιπόν, μόλις επέστρεψα, μετά την όψιμη μητρότητα,  ως μαχόμενη δασκάλα στον αγροτικό Χιώτικο Νότο, τι τροφοδότησε τη βούληση και το κουράγιο να αφιερώσω εβδομάδες προσωπικού χρόνου στην πολιτική, παλεύοντας ταυτοχρόνως τον δέκαθλο αγώνα της Ελληνίδας που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στην κρίση μεταξύ οικογένειας, γονιών, παιδιών και δουλειάς-αν είναι τυχερή και τη διατηρεί ακόμη;

  O λόγος είναι επειδή θέλω να μιλήσω για τα πραγματικά προβλήματα της Χίου, όπως τα ζω, πατώντας σε δυο βάρκες, εργαζόμενη ως Δασκάλα στα Μαστιχοχώρια  αλλά και ως Βρονταδούσαινα. Η ταυτότητά μου διαμορφώθηκε καθοριστικά, οφείλω «αυτό που είμαι» στις μορφωτικές ευκαιρίες τις οποίες μου πρόσφερε πλουσιοπάροχα η δυνατότητα να μεγαλώσω δίπλα στον καθεδρικό του Αη-Γιώργη στους κόλπους ναυτικής οικογένειας.

Τα προβλήματα δεν λύνονται από τη μια μέρα στην άλλη.  Όμως έχουν την τάση να επιδεινώνονται όταν οι ηγέτες αρχίζουν να υποφέρουν από ναρκισσισμό, όταν έχουν την αίσθηση ότι είναι μοναδικοί, εξαιρετικά χαρισματικοί και αλάνθαστοι. Ένα μεγάλο ερώτημα άρχισε να με βασανίζει, μόλις δόθηκε η ετυμηγορία του 60% και ενώ παρατηρούσα στην Προκυμαία τη σιωπή του Χιώτη, μια περίεργη σιωπή, ανάμιχτη με ενέργεια, αυτοπεποίθηση και κουράγιο. Πώς ο Μ. Βουρνούς θα αποφύγει την καταστρεπτική ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που απέβη μοιραία για τον Λαμπρινούδη, πώς θα αποφύγει την ύβρη της υπερβολικής έπαρσης που  στέρησε από τον αντίπαλο και τον πανίσχυρο μηχανισμό του την απαραίτητη αυτογνωσία και την επαφή με την πραγματικότητα, υπονομεύοντας την ευθυκρισία ενός ηγέτη της κλάσεως ενός Πολύδωρα;

 O M. Boυρνούς δείχνει  να έχει κάνει μια καλή αρχή, ήδη από το ξεκίνημα του προεκλογικού αγώνα: H ηγετική ομάδα που δημιούργησε, φαίνεται να είναι καλά ισορροπημένη, γιατί απαρτίζεται από ανθρώπους με διαφορετική προσωπικότητα, χαρακτηριστικά και ικανότητες. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, που πίστευε ότι είχε τα πάντα υπό έλεγχο και ισχυριζόταν ότι διαθέτει τις σωστές απαντήσεις, ο Μ. Βουρνούς υιοθετεί το σύγχρονο μοντέλο ηγεσίας που καταλαβαίνει, προσκαλεί, αξιοποιεί το ταλέντο και την ευφυΐα των συνεργατών του ηγέτη και θέτει τις σωστές ερωτήσεις, δημιουργώντας χώρο προκειμένου οι συνεργάτες του να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Σε αυτό το σημείο, όμως ελλοχεύει ο μέγιστος κίνδυνος! Σε αντίθεση με το εκσυγχρονισμένο αστικό κέντρο που με τη ψήφο του κατάφερε να μείνει ζωντανό το όραμα της Πρωτοβουλίας στον Α’ γύρο, η ανατομία της ψήφου στη Χιώτικη περιφέρεια, μια μετωνυμία της «βαθιάς» συντηρητικής Ελλάδας δείχνει ότι υπάρχει έντονη αρχαϊκή πολιτική πόλωση, φτωχό ενδιαφέρον για κόμματα αρχών και προγραμματικών διακηρύξεων και αποδεικνύει ότι για ακόμη μια φορά οι οπαδοί των διεκδικητών ψήφισαν συγγενείς και φίλους σε αυτές τις τοπικές κοινωνίες κατά τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Μπροστά στην σίγουρη πιθανότητα να πλησιάσουν ακαριαία τον Μ. Βουρνού οι γνωστοί κομματάρχες (υπεύθυνοι για το μπλε χρώμα που επέλεξε η ΝΕΡΙΤ τα μεσάνυχτα του Β’ γύρου για το νησί..), θα προτείναμε στο νέο Δήμαρχο να δημιουργήσει τους επίσημους διαύλους που θα του επιτρέπουν να ακούει προσεκτικά εκείνους που του λένε «όχι», εκείνους που έχουν διαφορετική, «αποκλίνουσα», οπτική των πραγμάτων και προτείνουν μια άλλη κατεύθυνση. Προκειμένου για τη Νότια Χίο, θα προτείναμε να έχει δίπλα του ο νέος Δήμαρχος έναν μέντορα, έναν coach, δηλαδή ένα alter ego που εμπιστεύεται και μπορεί να συμβουλευτεί όταν πρόκειται να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ο Λεωνίδας ο Πυργάρης ( για άλλη μια φορά..), με τον έμπρακτο εθελοντισμό του και ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος, με την λοιδωρημένη στο παρελθόν αμεροληψία του, είναι δύο υποψήφιοι που διαθέτουν το πείσμα να ακούνε μη κομματικοποιημένες ομάδες συμφερόντων.

  Η πλειοψηφία που έδωσε τη νίκη στον Μ. Βουρνού  είναι βεβαίως και ομάδες συμφερόντων. Αλλά πρωτίστως είναι εκτεταμένες πληθυσμιακές ομάδες που δεν είχαν ενεργό συμμετοχή στα κοινά. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι στο νησί δεν γνωρίζουν τα έννομα δικαιώματα τα οποία κάθε Ευρωπαίος Πολίτης μπορεί να απολαμβάνει και να διεκδικεί. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας κι ας ρωτήσουμε ο καθένας τον εαυτό του αν ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μια οικογενειακή και προσωπική διεκδίκηση παρά για το επίπεδο κοινών αγαθών και δικαιωμάτων όπου ως τώρα συμμετείχαμε ελάχιστα.  Εδώ λοιπόν συνιστά ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα η πρόταση Βουρνού για μεγαλύτερη διεκδίκηση μέσα από  συμμετοχικούς δημοκρατικούς διαύλους διαβούλευσης. Στο πρόσφατο παρελθόν, εντός του μηχανισμού Λαμπρινούδη είχαμε διάφορες ομάδες που γνώριζαν ότι για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν, έπρεπε να αξιοποιήσουν όχι γενικότερα έννομα αγαθά αλλά γνωριμίες.  Όσο μάλιστα περισσότερο η τεχνολογία εισερχόταν στην κρατική λειτουργία, τόσο αυξάνονταν κάποια εμπόδια κοινωνικο-οικονομικού χαρακτήρα πάνω στην έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρηση του πολίτη ο οποίος, ειδικά στα χωριά της Χίου και σε ορισμένα φτωχά προάστια της Χώρας, βίωνε έντονα το έλλειμμα εσωτερικής Δημοκρατίας. «Γιατί η δημοκρατία δεν είναι μόνο ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, έχει να κάνει με το πώς ζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους. Οπότε αυτό το τυπικό δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες δεν το απολαμβάνουν τελικά όλοι και μάλιστα μένουν απέξω περισσότερο αυτοί που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να το απολαύσουν», όπως γράφει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Νίκος Ναγόπουλος.

 Την επομένη των εκλογών, ο σύζυγός μου, ο Κώστας Προμπονάς θέλησε να μοιραστεί την ανακούφισή του που η «Ελιά» τα κατάφερε να μη ξεραθεί με μια Εαμίτισσα γερόντισσα. Όμως «η ογδοηκοντούντις γραία», ευσεβής ενορίτισσα της Πάνω Παναγιάς αλλά και μια αριστερή που βοηθά όλο τον κόσμο, ήταν απαρηγόρητη: “-H Tσουρίδαινα πήε με τη Νέα Δημοκρατία κι ο Δισπότης! Δε θα του ξαναφιλήσω το χέρι!» Το συμπέρασμα για την εμβέλεια των  θεωριών συνομωσίας που κατοικούνε όχι μόνο στο μυαλό της καλόκαρδης Πυργούσενας αλλά και σε ευρύτατα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας είναι ενδεικτικά μιας πολιτικής κουλτούρας που πρέπει να αλλάξει ριζικά.. Ο άντρας μου της είπε μόνο ψύχραιμα: «Μη φιλάς κανέναν στο χέρι! Αλλά ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος είναι Φασίστας; Δεν είναι!»

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.