Η Βουλή ψήφισε πρόσφατα ένα σημαντικότατο νόμο για την προστασία των εργαζομένων και των ατόμων με αναπηρία («Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις Δημοσίου και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις, ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες και άλλες διατάξεις»). Ο νόμος αυτός αποτελεί ένα κρίσιμο βήμα για την υλοποίηση ενός στρατηγικού στόχου της κυβέρνησης, ο οποίος είναι όχι μόνο η ανάσχεση της κατακρήμνισης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και η σταδιακή οικοδόμηση ενός νέου, ισχυρού κοινωνικού κράτους στη χώρα μας.
Αιχμή του νόμου αποτελούν οι διατάξεις που συγκροτούν ένα προωθημένο πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία, μέσω μιας σειράς αλληλοσυμπληρούμενων ρυθμίσεων για την καταπολέμηση της αδήλωτης, υποδηλούμενης και απλήρωτης εργασίας. Με τις διατάξεις αυτές:
Υποχρεώνονται οι εργοδότες να δηλώνουν ηλεκτρονικά και εκ των προτέρων τόσο τις υπερωρίες των εργαζομένων, όσο και την πρόθεση των τελευταίων για οικειοθελή αποχώρηση (παραίτηση).
Βάσει point system που δημιουργείται, προβλέπονται κυρώσεις για εκείνους τους εργοδότες και επιχειρήσεις που επανειλημμένως παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία, οι οποίες περιλαμβάνουν τον αποκλεισμό από τις κρατικές ενισχύσεις και την διακοπή λειτουργίας.
Μέσα από μια σειρά από εργαλεία διευκολύνονται σημαντικά οι εργαζόμενοι τόσο στο να λάβουν άμεσα το επίδομα ανεργίας όσο και το να διεκδικήσουν - αποτελεσματικά, γρήγορα και με χαμηλότερο κόστος – τα δεδουλευμένα τους.
Επιπλέον, με το νόμο αίρεται μια αδικία για τους δικηγόρους και τους μηχανικούς ως προς την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών: πλέον δεν θα τις καταβάλλουν με την εγγραφή τους στο ΤΕΕ ή τους δικηγορικούς συλλόγους, αλλά μόνον εφόσον έχουν κάνει έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας.
Βεβαίως, η ΝΔ - το μόνο κόμμα το οποίο, όπως και η Χρυσή Αυγή, δεν ψήφισε επί της αρχής το νομοσχέδιο - βρίσκεται σε προφανή, δομική θέση αμηχανίας σε σχέση με αυτές τις διατάξεις: Απ’ τη μία δεν μπορεί, τουλάχιστον ευθέως και δημοσίως, να αντιταχθεί σε μια σειρά από άρθρα τα οποία αναμφισβήτητα θωρακίζουν και ενισχύουν τα δικαιώματα και τη θέση των εργαζομένων. Απ’ την άλλη, δεν μπορεί να ομολογήσει δημόσια ότι οι ιδεολογικές και ταξικές της στρατεύσεις δεν θα της επέτρεπαν ποτέ να εισηγηθεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Ούτε βεβαίως μπορούν να ομολογήσουν τα στελέχη της ότι είναι η δικής τους υλοποίησης (αν όχι και έμπνευσης) τεκτονική μεταβολή στο εργασιακό πεδίο που επιδείνωσε δραματικά τη θέση των εργαζομένων. Κατανοητή, λοιπόν, όσο αποκαλυπτική και θλιβερή, η στάση τους.
Επιπροσθέτως, ένα σημαντικό μέρος του νόμου αφορά ένα άλλο πεδίο, εκείνου των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Το μέρος αυτό αποτελείται από ρυθμίσεις οι οποίες δημιουργούν το θεσμικό πλαίσιο εφαρμογής της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, η οποία είχε κυρωθεί με το νόμο 4074/2012. Η παρούσα κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται απλά με τυπικό τρόπο στην υποχρέωση της να προβεί σε μια σειρά από ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Σύμβασης (υποχρέωση την οποία είχαν αμελήσει προηγούμενες κυβερνήσεις), αλλά δημιουργεί τις ικανές – θεσμικές και νομικές – συνθήκες για την ουσιαστική εφαρμογή της.
Κατά την ακρόαση φορέων στην αρμόδια Επιτροπή, η Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ χαρακτήρισέ «δικαίωση των αγώνων του αναπηρικού κινήματος» το νόμο και ο Συνήγορος του Πολίτη επισήμανε τον εξαιρετικά θετικό χαρακτήρα των διατάξεων αυτών για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ και την προώθηση της ισότιμης συμμετοχής τους στη ζωή του τόπου.
Μεταξύ άλλων, ο νόμος:
ορίζει μια σειρά από υποχρεώσεις προς τα διοικητικά όργανα και τις κρατικές αρχές, αλλά και τα ΜΜΕ, προς την κατεύθυνση της άρσης των ανισοτήτων ως προς τα ΑμεΑ,
αναγνωρίζει την ελληνική νοηματική γλώσσα ως ισότιμη της ελληνικής γλώσσας,
προωθεί τη συνεκτίμηση των δικαιωμάτων των αναπήρων σε κάθε δημόσια πολιτική αλλά και σε κάθε νομοθετική πρωτοβουλία,
ορίζει τη Γ.Γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως το «Κεντρικό Σημείο Αναφοράς» για τα θέματα που αφορούν την εφαρμογή της Σύμβασης, σηματοδοτώντας έτσι την αντιμετώπιση των ζητημάτων ΑμεΑ πρωτίστως από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
αναθέτει σε υψηλό επίπεδο, στον Υπουργό Επικρατείας, την ευθύνη συντονισμού των κυβερνητικών πολιτικών για θέματα των αναπήρων,
προσδίδει στο Συνήγορο του Πολίτη θεσμικό ρόλο στον έλεγχο της εφαρμογής της Σύμβασης για τα δικαιώματα των ΑμεΑ,
προσδιορίζει χρονικά όρια για την έκδοση κανονιστικών πράξεων, επιχειρώντας έτσι να διασφαλιστεί ότι οι σχετικές διατάξεις δεν θα παραμείνουν ευχολόγιο.
Άλλες δύο διατάξεις το νομοσχεδίου που περιέχουν θετικές προβλέψεις για θέματα απασχόλησης και συνταξιοδότησης που άπτονται της αναπηρίας, είναι οι εξής:
Στο άρθρο 23 ορίζεται ότι εξαιρούνται της περικοπής της σύνταξης ή επιδομάτων, άτομα με αναπηρία οφειλόμενη σε ψυχική πάθηση τα οποία εργάζονται για λόγους επανένταξης και αποκατάστασης.
Με το άρθρο 28 ρυθμίζεται ευνοϊκά ένα σοβαρό ζήτημα ασφαλισμένων με αναπηρία, το οποίο είχαμε αναδείξει με ερώτησή μας και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, παρατείνεται η χορήγηση αναπηρικής σύνταξης για έξι μήνες, εφόσον καθυστερεί γνωμοδότηση από ΚΕΠΑ χωρίς να ευθύνεται ο ασφαλισμένος.
Καταληκτικά, θα ήθελα να τονίσω πως δεν πανηγυρίζουμε ως ΣΥΡΙΖΑ για την υιοθέτηση αυτού του νόμου: η συμπαράταξη με τον κόσμο της εργασίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι καταστατική, αυτονόητη επιλογή για εμάς. Όμως, θεωρώ ότι σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα υπερπληροφόρησης και παραπληροφόρησης έχει νόημα η επισήμανση αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας. Η πρωτοβουλία αυτή, επιπλέον, καταδεικνύει ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ότι, πράγματι, μπορούμε να δημιουργούμε περιθώρια άσκησης αριστερής, προοδευτικής πολιτικής εντός του δεδομένου πλαισίου, δηλαδή πολιτικής προς όφελος των πολλών και των δικαιωμάτων.
facebook
youtube
instagram
X
