Όσοι διαβάζουν την «επικοινωνία» ή τέλος πάντως μπορούν να διακρίνουν το πότε ένας σχηματισμός μεταβάλλεται προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση διαπιστώνουν εύκολα και την επιχειρούμενη στροφή της δημοτικής αρχής σε άλλα καθημερινά προβλήματα, πέραν της μονοπώλησης της με το προσφυγικό.
Ο ίδιος ο Δήμαρχος Χίου προσπαθεί από την Δευτέρα να μεταφέρει το βάρος της δημοτικής προβολής από το προσφυγικό ζήτημα, που αφορά δεδομένα τους πάντες, στο επίσης αναγκαίο της παρουσίασης του καθημερινού έργου, εκείνου που θεωρητικά θα έπρεπε να τρέχει καθημερινά και δεν τρέχει, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει πέρα και δίπλα από την πόρτα του Δημαρχείου.
Στον Δήμο έχουν δει ότι το προσφυγικό θέμα ή πρόβλημα έχει πέσει και τους έχει πλακώσει. Όχι άδικα φυσικά μιας και από την αρχή έσπευσαν να διαχειριστούν τα πλεονεκτήματα της κοινωνικής οργάνωσης που διέθετε το νησί στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού (θυμίζω Δημοτικός Κήπος και κοινωνική προσφορά) σε αντιπαραβολή με τα όσα τραγελαφικά συνέβαιναν στις ανοργάνωτες τότε κοινωνίες της Λέσβου, της Σάμου της Κω.
Τότε λέγανε «μια χαρά είμαστε και εισπράττουμε τα μπράβο όλων». Όταν το θέμα όμως ξέφυγε και δεν αποτελούσε πλέον μια απλή διαχειριστική κατάσταση, τα πράγματα άρχισαν να μπλέκουν....
Το προσφυγικό ήρθε για να μείνει και ο Δήμος Χίου ανακατεύτηκε, απουσία του κράτους, περισσότερο από όσο πιθανά θα έπρεπε, δίνοντας την ευκαιρία στον κάθε υπουργό και την κάθε κυβέρνηση να πιστεύει ότι στη Χίο... καθαρίζει ο Μανώλης.
Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν και η ανοικτή επικοινωνία Μουζάλα- Ύπατης Αρμοστείας – Δήμου Χίου έδειχνε να προσφέρει λύσεις εκεί που κανείς δεν θα περίμενε.
Ο Δήμος προσφέροντας ζωτικό χώρο και ευκολίες για κάθε περίπτωση (μέχρι και τη ΒΙ.ΑΛ. αγοράσαμε...) στάθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης όχι γιατί περίμενε ανταλλάγματα, αλλά γιατί ακριβώς πίστευε ότι έτσι υπηρετεί την κοινωνική εντολή, το κοινό καλό.
Όμως δεν είχε απέναντί της ερασιτέχνες.... αλλά επαγγελματίες.
Ο Μανώλης Βουρνούς και η Δημοτική Αρχή κλήθηκαν να διαχειριστούν μία εκτροχιασμένη από κάθε πλευρά κατάσταση όταν σύσσωμη η κυβέρνηση δεν μπορούσε να μετρήσει καθημερινά πόσοι πρόσφυγες πέρναγαν τα σύνορα.
Αυτό ως κοινωνία οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Από κει και πέρα όμως η κατάσταση ξέφυγε και το γνωρίζουν οι πάντες.
Στη Χίο βρέθηκε κάθε Μ.Κ.Ο. και κάθε «αλληλέγγυος» που από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου με μία αίτηση ερχόταν στη Χίο και έπιανε κυριολεκτικά δουλειά (τις περισσότερες φορές έμμισθος) χωρίς κανείς να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει, πόσοι και ποιοι ανακατεύονται με το προσφυγικό, ποιοι είναι και τι θέλουν.
Η μπάλα έφυγε από το δικό μας πλεκτό. Άλλοι άνθρωποι βρέθηκαν να διαχειρίζονται καθημερινά ένα ζήτημα που αφορά τον τόπο μας. Αυτό το διαπιστώνει κανείς εύκολα αν κοιτάξει ότι σε κάθε εθελοντική ομάδα που δημιουργήθηκε στο νησί υπήρχαν δύο ντόπιοι με δέκα αλλοδαπούς. Ψέματα είναι ή μήπως λάθος;
Καλά έκαναν όμως εφόσον η κυβέρνηση δεν άνοιξε τα σύνορα μόνο για τους εξ ανατολής κατατρεγμένους, αλλά και για τους εκ δύσης άνεργους....
Ο Δήμος Χίου μπήκε βαθιά στο προσφυγικό ζήτημα. Βρέθηκε να συνομιλεί στο ίδιο τραπέζι, ελλείψει άλλου κεντρικού συντονιστή όπως κανονικά θα ήταν υποχρέωση της κυβέρνησης, με τις Μ.Κ.Ο. και με εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί για το προσφυγικό και να αναζητά λύσεις για το πρόβλημα.
Μπλέχτηκε με ευθύνη του περισσότερο από όσο θα έπρεπε με το θέμα αν και έγκαιρα πολλοί είχαν εξηγήσει σε κάθε τόνο ότι δεν έχει δουλειά και ότι αυτό αποτελεί ευθύνη της κεντρικής διοίκησης.
Φωνή βοώντος....
Επιτροπές συστάθηκαν, συσκέψεις κάθε Πέμπτη με τις Μ.Κ.Ο. και τον Δήμο Χίου γίνονταν και το κυριότερο; Συνήφθηκαν συνεργασίες με οικονομικό αντάλλαγμα την ώρα που όλοι έλεγαν ότι ο Δήμος έχει ήδη προσφέρει πολλά στην κουφή κυβέρνηση των «αλληλέγγυων» του ΣΥΡΙΖΑ που με τα λόγια... έχτιζαν παλάτια....
Πάλι κανείς δεν άκουσε και φρένο δεν μπήκε.
Ο Δήμος δεν είχε πλέον μόνο την ΒΙ.ΑΛ., είχε και τη Σούδα και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Πολλά καρπούζια δηλαδή για μια μασχάλη χωρίς φράγκο...
Κι όταν το πρόβλημα δεν λύνονταν, κι όταν ο κόσμος έλεγε ως εδώ πολλά κάναμε, ζητάμε από την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες, ο Δήμος και πάλι κράταγε χαμηλούς τόνους...
Ήξεραν κάτι άραγε;
Η σημερινή παραδοχή Βουρνού «γιατί με ρωτάτε για το προσφυγικό;» είναι εκ προοιμίου αντίθετη και αναστίστοιχη με όλα όσα ο ίδιος και η Δημοτική Αρχή έπραξε το προηγούμενο διάστημα.
Δεν του καταλογίζω με το σημερινό υπόμνημα τίποτα. Όμως ήξερε ότι ο Μουζάλας και ο κυβερνητικός σχεδιασμός πάνω στο προσφυγικό θα τον εξέθεταν αργά ή γρήγορα.
Τι είδε αλήθεια και εμπιστεύθηκε στην σημερινή κυβέρνηση; Στήριξη; Λύσεις; Ανακούφιση; Τίποτα...
Κι όμως...
Άργησε κανένα εξάμηνο να καταδείξει στην κοινωνία που τον εξέλεξε και την εκπροσωπεί πού πραγματικά κρύβονται οι πραγματικές ευθύνες για την κατάσταση που βιώνουμε.
Αναγνωρίζω ότι δεν υπήρχε η εμπειρία και η προηγούμενη γνώση για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης όπως η σημερινή. Αναγνωρίζω κι άλλα ελαφρυντικά.
Δεν μπορώ να αποδεχθώ όμως ως πολίτης και ως δημόσιο πρόσωπο δικαιολογίες του στυλ,: ξυπνάμε μια μέρα του Οκτώβρη και ανακαλύπτουμε από που ανατέλλει ο ήλιος!
Τις ευθύνες στην κυβέρνηση ο δήμαρχος Χίου άργησε να τις επιρρίψει πολύ... Πάρα πολύ. Τόσο που σχεδόν παρεξηγήθηκε στο παρασκήνιο για δεύτερες σκέψεις.
Όταν λοιπόν απευθύνεται στα Μέσα Ενημέρωσης, και η συμβουλή και προτροπή είναι πάντα φιλική, δεν θα επιστρέφει την ερώτηση.
Αν τον συμβούλεψαν ξαφνικά να αναφέρεται πιο συχνά στο 4ο Τμήμα του Περιφερειακού Πόλης ή τις εργασίες στο αεροδρόμιο, περισσότερο από το τι θα γίνει αύριο με τους πρόσφυγες αυτό ας το σκεφθεί ο ίδιος...
Επικοινωνιακά πάντως δεν κερδίζει. Μάλλον περισσότερο τα μπλέκει....
Ευθύνη του Βουρνού και της κάθε Δημοτικής Αρχής είναι να επαναξιολογήσει, σήμερα κιόλας, την κατάσταση. Να προσδιορίσει, αφού ξεκαθαρίσει ο ίδιος μέσα του, τι ακριβώς θέλουμε να πετύχουμε. Η κοινωνία προ ημερών εκφράστηκε και το μήνυμα αφορούσε και τον ίδιο.
Από το μηδέν λοιπόν σχεδιασμός μήπως και σώσει οτιδήποτε. Αν σώζεται...
Δεν τον έβαλε κανείς σε αυτή την διαδικασία. Μπήκε μόνος του και μόνος του οφείλει να βγει από αυτήν...
facebook
youtube
instagram
X
