Κι εγώ που πίστεψα ότι πλούτος για το Γιάννη ήταν οι σπόροι…

Κάθε φορά που ακούω για τη νόσο των δυτών ο νους μου την παραλληλίζει με τη νόσο του συγγραφέα. Παρασύρεται κι αυτός, όπως οι δύτες, απ’ τα πάθη του, βουτά σε βάθη μη επιτρεπόμενα στα χαρακτηριστικά των ηρώων του και αδιαφορεί για τις επιπτώσεις, κυρίως στον εσωτερικό του κόσμο. Πληρώνει συχνά το βαρύ τίμημα της ταύτισης με τον ήρωα που η φαντασία του έχει πλάσει. Ενσωματώνεται στο είναι του ήρωα του για να το εκφράσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Πανάκριβο κι αυτό το μάρμαρο, αψηφά τους κινδύνους για την εσωτερική υγεία.

Όταν πριν μέρες ένας γνωστός, θέλοντας να δώσει τροφή σ’ αυτό που ο κόσμος λαθεμένα εισέπραξε ως προσωπική μου σύγκρουση με το Γ. Μακριδάκη, μου περιέγραψε ότι ο πιο πρόσφατος ήρωας σημειώματος του συγγραφέα σήκωσε τις ξεχασμένες (!) καταθέσεις των 4.000 ευρώ από την τράπεζα, τις έβαλε σε μια πήλινη γαβάθα και πήρε την ανείπωτη χαρά να τις βλέπει να καίγονται, κάτι σαν το Νέρωνα στην αρχαία Ρώμη, η νόσος των δυτών –και των συγγραφέων – μου ήρθε, ασυναίσθητα, πάλι κατά νου. Προκαλεί το συνειρμό και η δράση του συγγραφέα.

«Προωθεί μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση, η οποία εδράζεται στη φιλοσοφία της φυσικής ζωής και της υπενθύμισης των πραγματικών Αξιών, τις οποίες απαξιώσαμε, ρίχνοντας όλο το ενδιαφέρον και την ενέργεια μας στο χρήμα και στην απόκτηση αυτού», όπως αυτοπροσδιορίζεται σε ένα από τα κείμενα του, που βρέθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στα χέρια μου.

Σκέφτηκα ότι την αυθεντική προσωπικότητα του Γιάννη Μακριδάκη έχει ρουφήξει η στάση ζωής των ηρώων του, για αυτό άλλωστε προσφάτως διακήρυττε ότι επιθυμεί την Αμανή ζώνη αμόλυντη από την παρουσία του χρήματος. Πόσο λάθος εκτίμηση έκανα… 

Πάμε λίγο πιο πίσω το δικό μας αφήγημα. Η περίοδος δημοτικής αρχής Χίου Μάρκου Μεννή βρίσκει το Γ. Μακριδάκη αρθρογράφο στον «π», με την τιμή τότε η διεύθυνση της εφημερίδας να βρίσκεται στα χέρια μου. Κάθε Τετάρτη το δισέλιδο της αρθρογραφίας του κι ο Γιάννης διψά για ακόμα μεγαλύτερο πεδίο ελεύθερης έκφρασης. «Θέλω άλλη μια στήλη, πολιτικής έκφρασης αυτή τη φορά. Βρήκα και το συμβολικό τίτλο «Φτου ξελευτερία για όλους». Όμως εκεί δεν θέλω την παραμικρή παρέμβαση, δοκιμή και για την εφημερίδα στην αντοχή της στον εναλλακτικό πολιτικό λόγο. Για αυτή τη στήλη δεν θα έχει αντίτιμο», μου είπε. Ξαφνιάστηκα. «Δεν καταλαβαίνω τα περί παρέμβασης Γιάννη. Διαπίστωσες πουθενά ως τώρα στη συνεργασία μας δάκτυλο στα κείμενα σου;» Μ’ αυτή την αναπάντητη απορία δόθηκαν τα χέρια κι η συνεργασία επεκτάθηκε. Δεν άργησε η απορία να μου λυθεί. Ο Γιάννης ανέπνεε το βαθμό της απόλυτης ελευθερίας στην πολιτική στήλη του, τη μετέτρεψε σε εργαλείο έκφρασης της μανίας του κατά της τότε δημοτικής αρχής, έμπλεξε την εφημερίδα σε περιπέτειες, δεχόμενη καθημερινά την απειλή κατάθεσης αγωγών για τα προσβλητικά κατά καιρούς για πρόσωπα κείμενα του και στο τέλος δεν άντεξε ο ίδιος ο Γιάννης…

Ένα ωραίο πρωινό, έτσι χωρίς εξήγηση, ήρθε και μου ανακοίνωσε την απόφαση του να σταματήσει από κάθε είδους αρθρογραφία του στον «π». Επιχείρησα να διερευνήσω το γιατί. Αποδέχθηκε ότι ουδέποτε παρενεβλήθηκα στο έργο του αλλά αισθάνονταν ότι … πνίγονταν. Έτσι ακριβώς το αιτιολόγησε.

Προσπάθησα μάταια χρόνια να εξηγήσω πως οριοθετείται κατά το Μακριδάκη η «πνιγηρή ατμόσφαιρα». Άθελά του μου έλυσε προχθές την απορία δια της κατάθεσης αγωγής κατά του «πολίτη», της «αλήθειας» και του κ. Ευάγγελου Φαφαλιού. Η ελευθερία για το Γιάννη Μακριδάκη ερμηνεύεται ως η μονοπωλιακή του δυνατότητα να εκφράζει αυτά που πιστεύει και η απαίτηση σε όλα αυτά να μην εκφράζεται αντίλογος. Πολύ περίεργη αίσθηση ελευθερίας, ίσως συμφωνήσετε…

Ο «π», συνεπής στην αρχή του σεβασμού της ελευθερίας του λόγου και του αντιλόγου, έκρινε ότι ο κ. Ευάγγελος Φαφαλιός, χωρίς τη δυνατότητα έκφρασης του από ατομικό του ιστότοπο, και με το δηλητηριώδη υπαινιγμό ότι είναι ο εκφραστής μιας real estate ανάπτυξης της Αμανής, της περιοχής που γεννήθηκε και αποδεδειγμένα αγαπά με την απόφαση μόνιμης διαμονής του, μακριά κι απ’ τα παιδιά του, είχε κάθε δικαίωμα στον αντίλογο, σε όσα προσεκτικά αλλά ξεκάθαρα φωτογραφικά του φόρτωνε με τους υπαινιγμούς του ο Μακριδάκης. Ο κ. Φαφαλιός είχε την ευθύνη οριοθέτησης του περιγράμματος της απάντησης του, εκείνος αναλαμβάνει την ευθύνη των γραφομένων του, όπως κατά πάγια άγραφη τακτική συμβαίνει στο χιακό Τύπο εδώ και δεκαετίες.

Αυτή την άτυπη τακτική επιχειρεί να καταπνίξει ο υπερασπιστής της ελευθερίας όλων των δικαιωμάτων, Γ. Μακριδάκης, με την προσφυγή του στα θεσμοθετημένα από το αστικό περιβάλλον δικαστήρια, αιτούμενος το …ευτελές ποσό των 80.000 ευρώ από έκαστο των κατηγορουμένων, με τον «πολίτη» εις διπλούν.

Κρίνει, δε, ότι έχουν την άνεση να του τα καταβάλουν. Εισάγει υποχρεωτικές πρακτικές λογοκρισίας εκ μέρους του Τύπου στο ανεμπόδιστο δικαίωμα έκφρασης του κάθε χιώτη πολίτη. Καταργεί τον άγραφο κανόνα που σεβάστηκαν ως τώρα όλοι οι λειτουργοί του Τύπου, ο φιλοξενούμενος αρθρογράφος να φέρει την ενυπόγραφη ευθύνη των γραφομένων του. Δεν το ανέπνευσε αυτό ο συγγραφέας από την πολυετή έρευνα του στις σελίδες των χιώτικων εντύπων; Πώς επιθυμεί να καταργήσει μια πρακτική σχεδόν ενός αιώνα;

Για να μην επεκταθώ περισσότερο, στην κρίση του καθενός η ταύτιση θεωρίας και πράξης του συγγραφέα.   

Υ.Γ. 1: Διαβάζοντας σε ροή νουβέλας την αγωγή Μακριδάκη, είχα τη βεβαιότητα ότι από το αστικό δικαστήριο θα ζητούσε την αποζημίωση του σε παραδοσιακούς σπόρους ντόπιων λαχανικών. Προσγειώθηκα ανώμαλα όταν διάβασα ότι η αποζημίωση για την ηθική βλάβη της τιμής και της υπόληψης ενός κήρυκα της ιταμότητας της εξάρτησης από το χρήμα τιμάται με … πολύ, μα πολύ χρήμα.

Υ.Γ.2: Κι άλλη ανώμαλη προσγείωση. Κι εγώ που νόμιζα πως πιο πολύ από όλα ο Μακριδάκης θίχτηκε από όσα εγώ του απάντησα… Τόσος κόπος στην προσπάθεια, ούτε … ένα σπόρο δεν αποτιμάται;

Υ.Γ.3: Ως ελάχιστη συμβολή στην εδραίωση της κοσμοθεωρίας του Γιάννη Μακριδάκη, προτείνω ανεπιφύλακτα στην καλοκαιρινή συνάντηση, που με χαρά πληροφορήθηκα ότι διοργανώνει στη Βολισσό, το σκεπτικό και το δια ταύτα της αγωγής του να αποτελέσουν τον κορμό της προσωπικής του εισήγησης. Ίσως τον βοηθήσει να αλλάξει και τον τίτλο της εκδήλωσης. «Άλλο αυτό που κηρύττουμε κι άλλο αυτό που διεκδικούμε». Μη μου πείτε ότι δεν της ταιριάζει περισσότερο;

Υ.Γ. 4: Ο νομικός σύμβουλος του «π» επέμενε ότι αυτό το άρθρο ερεθίζει ακόμα περισσότερο την υπόθεση και δεν θα έπρεπε να δημοσιευτεί. Η πραγματική προάσπιση της ελευθερίας του λόγου έχει αξία όταν μπορεί να διακρίνει τα όρια της έκφρασης από τα νομικά τερτίπια για να κερδίσεις μια δίκη.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.