Η έννοια του τοπικού συμφέροντος

Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι οι διοικητικές δομές του τόπου και οι αντιλήψεις που απορρέουν για αυτές μπορούν μέσα σε μια νύχτα ή έστω σε μια τετραετία να ξεπεραστούν. Ούτε πίστεψα ποτέ ότι ο απότομος «Καλλικράτης», ως ενοποιημένη φιλοσοφία αντίληψης ενός χώρου, είναι δυνατόν να εφαρμοστεί χωρίς παρατράγουδα απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Εδώ δεν τα κατάφερε ο «Καποδίστριας» σε μικρότερες γεωγραφικά κλίμακες, ήταν ποτέ αναμενόμενο να το επιβάλλει ο διάδοχος νόμος;

Έτρεφα βέβαια την ελπίδα ότι οι συνθήκες οικονομικές κρίσης που βιώνουμε θα ταρακουνήσουν κάπως παραπάνω το νου μας, θα τον βάλουν με το ζόρι να σκεφτεί ό,τι απέφευγε απ’ την αμεριμνησία μιας περιόδου στηριγμένης σε πλούτο μη παραγόμενο. Ήλπιζα, εν’ ολίγοις, ότι στη διάσταση «τοπικό συμφέρον» θα ξεφεύγαμε απ’ τα στεγανά της παλιάς κοινότητας και θα το ταυτίζαμε με το συμφέρον όλου του νησιού.

Θα μπορούσαμε δηλαδή να δούμε κάποια πράγματα αυτονόητα. Να, για παράδειγμα ότι η εσωτερική εντός των ορίων μετανάστευση που συντελέστηκε στη Χίο τις τρεις τελευταίες δεκαετίες θα μας έκανε όλους να αισθανθούμε τα προβλήματα της πρωτεύουσας και προβλήματα των χωριών μας. Ότι αν ο Καρδαμυλίτης χρειαστεί να δώσει νερό για την ύδρευση της πόλης, άμεσα είναι σα να ξεδιψά και τα ίδια τα Καρδάμυλα, τα μισά απ’ τα οποία πληθυσμιακά έχουν μεταφερθεί στην πρωτεύουσα και εργασιακά έχουν μετακομίσει σχεδόν ολόκληρα.

Είχα κάθε λόγο να πιστεύω ότι ο θείος που διαμαρτύρεται γιατί θα πάρουν το νερό του χωριού του, στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδιασμού ύδρευσης, κάποια στιγμή θα καταλάβαινε ότι απ’ αυτό το νερό πίνει 8 ή και περισσότερες ώρες η κόρη του, εργαζόμενη σε φροντιστήριο της πόλης.

Ήθελα να πιστεύω ότι ο ταβερνιάρης των Θυμιανών είναι σε θέση πια να αντιληφθεί ότι ο τουρίστας δε φτάνει να βρει πόσιμο νερό μόνο στο μαγαζί του αλλά και στο ξενοδοχείο του Καρφά που διαμένει για να έχει ελπίδα να επιστρέψει στη Χίο.

Φρούδες ελπίδες. Στη γειτονιά μου, σε Συκιάδα και Λαγκάδα, κόλλησε το μοτέρ της σκέψης την εποχή που διοικητικά οι κοινότητες χωρίζονταν από συρματοπλέγματα. Νέοι άνθρωποι άγονται και φέρονται από αναχρονιστικές αντιλήψεις. Φτιάχνουν φαντάσματα για να τους κυνηγούν, τελευταία στο πρόσωπο του Μιχ. Φυτούση και της ΔΕΥΑΧ. Αρνούνται να τους δουν ως πρόσωπο και Εταιρεία που είναι υπεύθυνα για όλο το νομό, κατ’ επέκταση και για την υδροδότηση των χωριών τους, και εφευρίσκουν αντιπάλους εκεί που δεν υπάρχουν. Γιατί ο αντίπαλος της Λαγκάδας και της Συκιάδας δεν είναι ούτε ο Φυτούσης, ούτε η ΔΕΥΑΧ. Δεν φταίνε αυτοί που από κραταιά άλλοτε χωριά σε λίγα χρόνια θα απειλούνται από ερήμωση.

Είναι εύκολο με τους κουτσαβακισμούς να κερδίζεις τις εντυπώσεις. Όποιος θέλει να αντιμετωπίσει όμως την πραγματικότητα ας συνειδητοποιήσει ότι η νέα εποχή χρειάζεται, πάνω απ’ όλα καταστροφή του κακού εγώ μας.

………………………..

Ως μικρή απάντηση σε όσα προσωπικά μου αποδόθηκαν στην Κυριακάτικη Λαϊκή Συνέλευση στη Λαγκάδα, για την οποία, δυστυχώς, δεν ενημερώθηκα για να τοποθετηθώ και δια ζώσης.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.