Αξιότιμε κ. Γανιάρη,
Σε συνέχεια της επικοινωνίας μας και σε απάντηση της πρόκλησης για την κατάθεση των απόψεων μας για την ανασυγκρότηση της Χίου μετά τις καταστρεπτικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου, ως Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε να σας θέσουμε τα παρακάτω.
Τα ωραιότερα μέρη τις Χίου θα τα θυμόμαστε όπως ήταν πριν από την πρόσφατη καταστροφή, γιατί θα κάνουμε πολύ καιρό να τα ξαναδούμε ίδια. Αυτή η ζωή και ομορφιά του δάσους που έκανε τόσα πολλά χρόνια να δημιουργηθεί, καταστράφηκε μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Τα μέτωπα που απλώθηκε η πυρκαγιά δεκάδες και ο αέρας που τα τροφοδοτούσε δυνατός. Αποδείχθηκε ότι η πρόληψη, οι προσπάθειες και η αποτελεσματικότητα των δυνάμεων που διαθέτει η Χίος κατά των πυρκαγιών είναι λίγες και αναποτελεσματικές.
Το ζήτημα είναι να δούμε με ποιο τρόπο δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη και πως θα μπορέσουμε αφενός μεν να γιατρέψουμε τις πληγές που άφησε η φωτιά στο νησί μας αφετέρου δεν να μην έχουμε τα ίδια προβλήματα σε μια επόμενη φυσική φωτιά που σε μεσογειακά οικοσυστήματα όπως το δικό μας είναι δεδομένη ότι θα ξαναπροκληθεί. Πολλοί φορείς έχουν καταθέσει προτάσεις και σε πολλές από αυτές συμφωνούμε και εμείς. Μέσα από το παρόν κείμενο δεν επιδιώκουμε να επαναλάβουμε προτάσεις και επιχειρήματα που έχουν ακουστεί από φορείς και υπηρεσίες αλλά επιχειρούμε να δώσουμε βάρος σε ζητήματα που δεν έχουν τονιστεί από άλλους ή δεν τους έχει δοθεί η βαρύτητα στη συζήτηση που έχει ανοίξει στη Χιώτικη κοινωνία για την αποκατάσταση από τις φωτιές. Στο πλαίσιο αυτό και μετά από επαφές και συναντήσεις που είχαμε με ειδικούς επιστήμονες αλλά και εμπλεκομένους με τη φωτιά επιγραμματικά έχουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:
Α. Πολιτική προστασία
Είναι απαραίτητη η αναδιοργάνωση και η σωστή στελέχωση του Τμήματος Πολίτικης Προστασίας από ένα φορέα σε επίπεδο νησιού, με μια οργανωτική επιτροπή που να έχει την εποπτεία την ευθύνη, και τη διαχείριση καταμερισμού αρμοδιοτήτων και ευθυνών. Πρέπει να προχωρήσει η επιμόρφωση, τα σεμινάρια και οι ασκήσεις ετοιμότητας για τη συνεργασία πυροσβεστικής, εθελοντών, στρατιωτικών τμημάτων, και όσων άλλοι εμπλέκονται για την πρόληψη, αντιμετώπιση, καταστολή και αποκατάσταση ακραίων φυσικών φαινομένων, όχι μόνο των πυρκαγιών αλλά και άλλων φυσικών καταστροφών που θα μπορούσαν να πλήξουν το νησί μας.
Καθώς φοβόμαστε ότι στο άμεσο μέλλον μπορεί να έχουμε πλημμύρες είναι απαραίτητο σπίτι – σπίτι, χωρίο – χωρίο να ενεργοποιηθούν και να προετοιμαστούν και οι πολίτες για ενδεχόμενες πλημμύρες και να τους γνωστοποιηθούν οι κίνδυνοι και ο τρόπος άμεσης αντιμετώπισης του φαινομένου. Απαραίτητος είναι ο καθαρισμός, η αποκατάσταση όπου χρειάζεται, και η διάνοιξη και διασύνδεση όπου είναι εφικτό των αγροτικών δρόμων. Τέλος με ευθύνη του Δήμου πρέπει να αποκατασταθούν οι κάμερες πυροπροστασίας που υπάρχουν και να εφοδιαστούμε και με άλλες κάμερες ώστε να καλύπτουν μεγαλυτέρους χώρους στο νησί. Επίσης καθώς το 90% των καμένων δασικών εκτάσεων είναι δημοτικές είναι απαραίτητη η σύσταση από το Δήμο Χίου γραφείου «Δασικής πολιτικής και προστασίας» με την αντίστοιχη επάνδρωση του από επιστήμονα δασολόγο, γραφείο που θα έχει την ευθύνη για την παρακολούθηση της αποκατάστασης των δασικών εκτάσεων του Δήμου Χίου αλλά και την προστασία των δασικών εκτάσεων που έχει στην κατοχή του ο Δήμος με την εφαρμογή αντιπυρικών έργων, διάνοιξη και συντήρηση δασικών δρόμων κλπ
Β. Μαστιχοκαλλιέργειες
Όλοι γνωρίζουμε τη σημασία της μαστίχας στην οικονομική ζωή της Χίου. Από την πυρκαγιά και σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΜΧ καταστράφηκαν περίπου 200 χιλ μαστιχόδεντρα. Σε κάποια χωριά η καταστροφή υπερβαίνει το 75%. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε υπάρχει έντονο πρόβλημα διαβίωσης για οικογένειες μαστιχοπαραγωγών που για πολλά χρόνια δεν θα μπορούν να έχουνε εισόδημα από την περιουσία τους. Εκτός από τη διαδικασία αποζημίωσης τους και αποκατάστασης των καμένων δέντρων τους, είναι σημαντικό να καλυφθεί το έλλειμμα εισοδήματος για αυτούς τους ανθρώπους για τα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα στην περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης που ζούμε. Στα πλαίσια αυτά είναι απαραίτητο μέσω των αρχών της αλληλεγγύης να αναπτυχθεί ένα σχέδιο «προσφοράς» μαστιχόδεντρων που δεν τα εκμεταλλεύονται οι ιδιοκτήτες τους προς πληγέντες παραγωγούς. Υπάρχουν στο νησί μας πολλοί ιδιοκτήτες που δεν εκμεταλλεύονται τις περιουσίες τους και μπορεί με την ευθύνη της ΕΜΧ και τη βοήθεια των τοπικών συνεταιρισμών, να οργανωθεί ένα σχέδιο διάθεσης αυτών των μαστιχοχώραφων σε πληγέντες, καταβάλλοντας ένα τίμημα στους ιδιοκτήτες για την εκμετάλλευση τους. Με αυτόν τον τρόπο θα πετύχουμε την αύξηση του εισοδήματος των πληγέντων, αλλά και των ιδιοκτητών των ακαλλιέργητων περιοχών αλλά και την προστασία της περιοχής από τα ακαλλιέργητα χωράφια που είναι επικίνδυνες εστίες σε κάθε νέα πυρκαγιά.
γ. Κτηνοτροφία
H καταστροφική πυρκαγιά του Αυγούστου εκτός των άλλων προβλημάτων έφερε και σε πολύ δύσκολη θέση τους κτηνοτρόφους του νησιού μας, καθώς περιοχές που χρησιμοποιούνταν ως βοσκοτόπια στη νότιο Χίο έχουν καταστραφεί ενώ οι αναδασωτέες εκτάσεις δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως βοσκότοποι καθώς είναι σημαντικό το φυσικό περιβάλλον να επανακάμψει και η βόσκηση θα ήταν καταστροφική. Βραχυπρόθεσμα η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη παροχή ζωοτροφών στους κτηνοτρόφους αλλά οφείλουμε να σκεφτούμε και την επόμενη ημέρα. Με την ευκαιρία αυτή πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για της χρήση ζωοτροφών στο νησί μας.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις γύρω από τη χρήση μεταλλαγμένων ζωοτροφών στην παραγωγή γάλακτος από μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες της χώρας μας έρχονται να επιβεβαιώσουν το πρόβλημα της παρουσίας των μεταλλαγμένων στην ζωή μας και να αναδείξουν μια σειρά προβλημάτων γύρω από την ασφάλεια των τροφίμων. Η τεχνολογία των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών είναι μια τεχνολογία ανυπολόγιστου ρίσκου με τεράστιες προεκτάσεις στην υγεία, την οικονομία, το περιβάλλον αλλά και σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι μια τεχνολογία που μας μετατρέπει σε πειραματόζωα χωρίς τη θέλησή μας στα πλαίσια ενός πειράματος χωρίς δυνατότητα τερματισμού με ανυπολόγιστους κινδύνους. Η Γενετική Μηχανική επιδιώκει την υποταγή του αγροτικού-κτηνοτροφικού τομέα στις επιδιώξεις των μεγάλων εταιριών βιοτεχνολογίας. Ενδεχόμενη επικράτησή της θα προκαλέσει πλήρη εξάρτηση (μια νέα δουλοπαροικοποίηση) των αγροτών-κτηνοτρόφων μέσω της δέσμευσης φυτών και ζώων ως πνευματική ιδιοκτησία μικρού αριθμού πολυεθνικών εταιριών.
Το θέμα μας αφορά άμεσα και τη Χίο καθώς ποσότητες μεταλλαγμένων ζωοτροφών εισάγονται στο νησί μας και προωθούνται στις τοπικές κτηνοτροφικές μονάδες. Οι κτηνοτρόφοι μας (πολλές φορές εν αγνοία τους) προμηθεύονται τις συγκεκριμένες ζωοτροφές ενώ κατά τα παρελθόν έχουν μπει και πρόστιμα από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για παραβάσεις της νομοθεσίας της σήμανσης των ΓΤΟ.
Για την προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων, του καταναλωτή αλλά και τη βιωσιμότητα των προϊόντων μας είναι σημαντικό να προχωρήσουμε σε ένα σχέδιο σποράς ζωοτροφών σε χέρσα χωράφια της Χίου έτσι ώστε να ικανοποιηθεί για τα επόμενα χρόνια η ζήτηση για ζωοτροφές. Αυτό θα επιτευχθεί με την καλλιέργεια και παραγωγή ελληνικών ποικιλιών για τις ανάγκες της κτηνοτροφίας, που απαιτούν λιγότερο νερό, φυτοφάρμακα και λιπάσματα.
Κάτι τέτοιο θα εξασφαλίσει ζωοτροφές για τη κτηνοτροφία και θα δώσει πραγματικά 100% ελληνικά ζωικά προϊόντα, χωρίς μεταλλαγμένα. Παράλληλα το ζήτημα αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για την έρευνα, ανάδειξη και αξιοποίηση του «χιώτικου πρόβατου», της πιο γνωστής ελληνικής φυλής προβάτου στον κόσμο, που παρουσιάζει συγκριτικά πλεονεκτήματα με υψηλή γαλακτοπαραγωγή και σημαντική κρεατοπαραγωγή. Το Χιώτικο πρόβατο το εκμεταλλεύονται στη βόρεια Ελλάδα και εμείς δεν έχουμε καταφέρει να αναδείξουμε τοπικά την πολύ υψηλή αξία του.
Αναφερόμαστε λοιπόν στην καλλιέργεια ψυχανθών (κουκί, ρεβύθι, μπιζέλι, λούπινο) που δεν έχουν μεγάλες ανάγκες για πότισμα και μπορούν να καλλιεργηθούν παντού, δεν χρειάζονται λίπασμα (καθώς τα ίδια λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο εμπλουτίζοντας το χώμα). Με αυτόν τον τρόπο παράλληλα προσβλέπουμε στην αύξηση της προστιθέμενης αξίας των Χιώτικων ζωικών προϊόντων, προβάλλοντας ως εμπορικό πλεονέκτημα στην αγορά την καθαρά προέλευση της τροφής τους.
Δ. Δασική προστασία, προστασία εδάφους
Ας ξεκινήσουμε από κάποια βασικά στοιχεία που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε. Η πυρκαγιά αφαιρεί τον προστατευτικό μανδύα του εδάφους και αυτό έχει σαν συνέπεια την απόπλυση και διάβρωση του με τις βροχές και τον άνεμο, γεγονός που συνεπάγεται φυσικά τη μείωση της γονιμότητας του. Όσο μεγαλύτερες είναι οι κλίσεις και όσο μικρότερο το βάθος του εδάφους τόσο ποιό κρίσιμη είναι η κατάσταση. Επιπλέον όσο πιο έντονη είναι η φωτιά τόσο επιτείνει το φαινόμενο (σε πάρα πολύ έντονες φωτιές 'ψήνεται' το έδαφος και έχουμε αυτομάτως μείωση της γονιμότητας του). Επίσης αν οι πρώτες βροχές είναι έντονες τότε επιτείνεται το φαινόμενο. Είναι σημαντικό λοιπόν να αποτυπωθεί σε χάρτες η κατάσταση της περιοχής, να εντοπιστούν τα κρίσιμα σημεία έτσι ώστε σημείο προς σημείο να δράσουμε για την προστασία και αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος. Από μια πρώτη έρευνα που έγινε από επιστημονικό δυναμικό των ΟΠ διαπιστώνεται ότι οι φρυγανικές εκτάσεις και τα ποολίβαδα δεν θα επηρεαστούν πολύ από την πυρκαγιά καθώς επειδή δεν συσσωρεύεται πολύ καύσιμη ύλη η φωτιά περνάει γρήγορα και χωρίς μεγάλες θερμοκρασίες. Συνήθως ένα χρόνο μετά έχει υπάρξει φυσική αποκατάσταση αλλά πρέπει να ρίξουμε το βάρος στο να μην βοσκηθούν για όλο τον χειμώνα και το εξαιρετικά κρίσιμο είναι να μην βοσκηθούν τον πρώτο μήνα μετά τις πρώτες βροχές.
Στις δασώδεις περιοχές με πεύκα που κάηκαν:
α) στις περιοχές με μεγάλες κλίσεις όπου η φωτιά είχε ένταση και διάρκεια πρέπει να γίνουν εργασίες συγκράτησης εδάφους άμεσα
γ) όπου έχει μεγάλες κλίσεις και η φωτιά δεν είναι έντονη πρέπει να επέμβουμε τοπικά να δούμε εαν δημιουργείται εστία διάβρωσης
γ) αν δεν έχει μεγάλες κλίσεις καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα για την διάβρωση.
Τα πεύκα και ειδικά η τραχεία πεύκη μετά από τη φωτιά αναγεννώνται. Είναι φυσιολογικό δηλαδή να δούμε μετά τις πρώτες βροχές να γεμίζει ο τόπος από πολύ πυκνά νεαρά πεύκα. Στην φάση αυτή είναι πολύ ευαίσθητα στην βόσκηση και στο ποδοπάτημα. Επίσης σε πολύ γόνιμα εδάφη που μετά την φωτιά βγαίνουν πυκνές πόες συμβαίνει να παρατηρήσουμε ότι οι πόες υπερισχύουν των κωνοφόρων. Ο κίνδυνος που υπάρχει σε δάση από πεύκα είναι να ξαναπιάσει πυρκαγιά πριν τα πεύκα φτάσουν σε ηλικία να παράγουν κώνους και σπόρους Αν συμβεί αυτό τότε το δάσος θέλει τεχνητή αποκατάσταση. Επίσης αν το δάσος είχε υπόροφο από θάμνους όπως κουμαριά δρυς κλπ άλλα είδη τότε επειδή αυτά πρεμνοβλαστάνουν (φυτρώνουν από τις καμένες ρίζες) δεν επιτρέπουν στα πεύκα να μεγαλώσουν και έτσι εμφανίζεται μετά από πυρκαγιά δάσους πεύκων να δημιουργείται μακία (κουμαρόδασος κλπ).
Επειδή υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αποτύχει μία φυσική αναδάσωση πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τυχόν επεμβάσεις που μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε στο μέλλον με τεχνητή αναδάσωση. Αυτή πρέπει να λάβει υπόψη της και την γενετική ποικιλότητα οπότε θα πρέπει να οργανωθεί από τώρα η συλλογή ντόπιων σπόρων και η προετοιμασία φυτωρίου για την ανάπτυξη τους ώστε όπου και αν υπάρξουν αποτυχίες της φυσικής αναγέννησης να υπάρχει έτοιμο υλικό για την τεχνητή αναδάσωση.
Συμπερασματικά λοιπόν από τα παραπάνω προκύπτει ότι στα δάση πεύκων πρέπει να:
α) γίνουν άμεσα επεμβάσεις αποτροπής της διάβρωσης εκεί που έχουμε μεγάλες κλίσεις και αν η φωτιά ήταν έντονη,
β) ελεγχτεί η βόσκηση άμεσα αλλά και τα επόμενα χρόνια,
γ) παρακολουθηθεί η αναγέννηση εντατικά για να παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα στον κατάλληλο χρόνο
δ) γίνει συλλογή σπόρων και να προετοιμαστεί χώρος φυτωρίου που να μπορεί να καλύψει τις περιπτώσεις αποτυχίας της φυσικής αναδάσωσης
Ως προς την υλοτόμηση των καμένων κορμών εάν σχεδιάζεται να γίνει τεχνητή αναδάσωση θεωρείται υποχρεωτική. Ειδάλλως είναι καλύτερα να κόβονται τα ιστάμενα δένδρα και να μένουν κάτω τα υπόλοιπα στο έδαφος. Αυτή η πρακτική μειώνει τις μετέπειτα μολύνσεις και βοηθάει στην συγκράτηση του εδάφους. Όμως αν πιάσει φωτιά τα αμέσως επόμενα χρόνια γίνεται ποιό δύσκολη η αντιμετώπιση της και την βοηθάει να γίνει ποιό έντονη. Αυτό που θεωρούμε ενδεδειγμένο είναι να κοπούν όλα τα ιστάμενα ξερά εφόσον υπάρχει η δυνατότητα για πρόσβαση με τα πόδια (όχι μηχανήματα εντός του δάσους ) και να απομακρυνθούν τα χοντρά ξύλα μόνο αν αυτό μπορεί να γίνει με ζώα ή με ανθρώπινες και μόνο δυνάμεις. Είναι απαγορευτικό για εμάς να μπουν μηχανήματα εντός του δάσους και να σύρουμε τους κορμούς στο έδαφος. Τα κλαδιά και οι φλοιοί πρέπει να μείνουν στο δάσος.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η Δ/νση Δασών θα χρειάζεται να εκπονήσει ένα σχέδιο με στόχο την αναγέννηση του δάσους που θα έχει διάρκεια τουλάχιστον 6 με 7 χρόνια (θεωρείται ότι μετά από αυτή την ηλικία αρχίζουν τα πεύκα να καρποφορούν). Ταυτόχρονα να καθορίσει τις ζώνες διαφορετικής διαχείρισης, να ετοιμαστεί με συλλογή σπόρων και δημιουργία φυτωρίου για να εγκαταστήσει τεχνητά το δάσος όπου αποτύχει η φυσική αναγέννηση και να εφαρμόσει σχέδιο πυκνής παρακολούθησης των καμένων εκτάσεων.
Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου θα πρέπει να διευκολύνει την άμεση έγκριση και κατασκευή των απαραίτητων αντιδιαβρωτικών έργων ύστερα από την πρόταση της επιστημονικής επιτροπής όμως μόνο όπου πραγματικά χρειάζεται και στην ώρα που χρειάζεται. Για τη βοήθεια σας και την υποστήριξη των παραπάνω σας κοινοποιούμε 3 χάρτες που έχουν προετοιμαστεί από το δασολόγο και μέλος των Οικολόγων Πράσινων Γιάννη Αρνέλλο, όπου φαίνονται η διάβρωση, οι χρήσεις γης και η ανθρώπινη επίδραση καθώς και το βάθος και το είδος του εδάφους που μπορεί να μας οδηγήσουν σε συγκεκριμένες παρατηρήσεις σημείο προς σημείο.
Σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που ζούμε σήμερα η συνδρομή της κοινωνίας είναι σημαντική και απαραίτητη και αυτό νομίζουμε πως μπορεί να οργανωθεί (καθώς στο νησί μας υπάρχει μεγάλη διάθεση για εθελοντική εργασία και έχει προσφερθεί και βοήθεια και από τα γειτονικά νησιά). Αυτό πρέπει να γίνει μέσω της πολιτικής προστασίας της περιφέρειας. Δηλαδή να οργανωθεί μία ομάδα εθελοντών που υπό την διευκόλυνση της πολιτικής προστασίας και την ενημέρωση εκπαίδευση της Δ/νσης Δασών να εκτελέσει το έργο της παρακολούθησης αφού σίγουρα η Δ/νση δασών δεν έχει τα μέσα και το προσωπικό να κάνει ολοκληρωμένα και επαρκώς αυτά που πρέπει.
ε. Κυνήγι
Ένα θέμα που για εμάς τους Οικολόγους Πράσινους είναι πολύ σημαντικό είναι το κυνήγι. Η καταστροφή της Χίου από τις φωτιές είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο μεγάλου μέρους της πανίδας περιοχών που επλήγησαν. Από τα ζώα που γλίτωσαν το θάνατο, άλλα προσπαθούν πληγωμένα να επιβιώσουν κι άλλα, όπως τα πτηνά, να βρουν καταφύγιο σε γειτονικές περιοχές. Με αυτή την τραγική εξέλιξη ήταν επιτακτική η ανάγκη να απαγορευτεί αμέσως το κυνήγι σε ολόκληρο το νησί της Χίου.
Δυστυχώς η ολική απαγόρευση κυνηγιού για τη Χίο κράτησε μόνο μια εβδομάδα και το κυνήγι ξεκίνησε κανονικά στο νησί. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επαναφέρουμε και πάλι την πρόταση μας και συντασσόμαστε με το σχετικό αίτημα των εννιά μεγάλων οικολογικών οργανώσεων αλλά και της σχετικής επιστολής της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Ζωοφιλικών Σωματείων. Είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο νησί για την επανάκαμψη της πανίδας μετά τις φωτιές.
Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προστασία των περιοχών που δεν έχουν καεί και πού αποτελούν καταφύγιο πανίδας παγιδευμένα πλέον σε νησίδες άκαυτων βιοτόπων. Ουσιαστικά το κυνήγι εκεί αποτελεί γενοκτονία, περισσότερο απ' ότι στα καμένα. Αν δεν επιζήσει ικανός αριθμός άγριας πανίδας εκεί, δεν θα μπορέσει να γίνει ανάκαμψη του πληθυσμού των καμένων περιοχών. Η μερική και κατά τόπους απαγόρευση μόνο στις καμένες περιοχές είναι ανεπαρκής για τη σωτηρία της λιγοστής πανίδας που διασώθηκε.
στ. Συντονιστικό όργανο ανασυγκρότησης της Χίου, ταμείο αποκατάστασης πυρόπληκτων περιοχών
Είναι σημαντική η άμεση δημιουργία ενεός ευέλικτου συντονιστικού οργάνου με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμος, Περιφέρεια) καθώς και τοπικών φορέων, που θα συντονίζει μακροχρόνια την αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών και θα αξιολογεί την πορεία και αποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών επιλύοντας τα προβλήματα που εμφανίζονται. Το συντονιστικό όργανο πρέπει να διαμορφώσει έναν Φάκελο Καταστροφής στον οποίο θα καταγράφονται οι αιτίες της καταστροφής, τα μέτρα αποκατάστασης και θα προτείνονται μέτρα αποφυγής παρόμοιων καταστάσεων, ιδιαίτερα ενόψει των πιο καταστροφικών δασικών πυρκαγιών που αναμένονται τις επόμενες δεκαετίες στη χώρα ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.
Μέσα από το συντονιστικό αυτό και με πλήρη διαφάνειαπρέπει να διαχειριστούν τα χρήματα που θα προέλθουν από τις προσφορές ιδιωτών και οργανισμών για την αποκατάσταση του νησιού έτσι ώστε να δημιουργηθεί «πράσινο χιώτικο ταμείο» με σαφείς σκοπούς και έργα που θέλει να χρηματοδοτήσει. Έτσι ο κάθε συμπατριώτης μας που θέλει να βοηθήσει το νησί θα ξέρει που πάνε τα χρήματα του. Θα πρέπει να πάψει πια η σπατάλη πόρων μέσα από αναποτελεσματικές και πελατειακές διαδικασίες αλλά να χρηματοδοτηθούν απαραίτητα και σημαντικά έργα οικολογικών υποδομών που θα απασχολήσουν ανθρώπους από την περιοχή και θα δημιουργήσουν τη βάση για μια βιώσιμη ανάπτυξη του νησιού.
Κλείνοντας την αναφορά μας, σημειώνουμε ότι για εμάς τους Οικολόγους Πράσινους είναι σημαντικό να προχωρήσουμε στην επόμενη ημέρα πέρα από γενικόλογες αναφορές και τυμπανοκρουσίες, να ληφθούν μέτρα και να ασκηθούν πολιτικές, ώστε το νησί μας να αναπνεύσει από το βάρος της πυρκαγιάς της 18ης Αυγούστου. Προς αυτήν την κατεύθυνση οι Οικολόγοι Πράσινοι καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάταξη του νησιού μας μετά τις πυρκαγιές του Αυγούστου και καλούμε τους εμπλεκόμενους φορείς (Δήμο, Περιφέρεια, Δ/νση Γεωργίας, συνεταιρισμούς, αγρότες, κτηνοτρόφους και κάθε ένα πολίτη ξεχωριστά) να έρθουμε σε συνεννόηση για την υλοποίηση της.
Εμείς ξέρουμε τούτο:
Η Γη δεν ανήκει στον Άνθρωπο,
αλλά ο Άνθρωπος ανήκει στην Γη.
Κάθε κακό που βρίσκει τη Γη,
βρίσκει και τον Άνθρωπο.
Και κάθε πλήγμα του Ανθρώπου
στο Υφάδι της Ζωής,
είναι πλήγμα ενάντια στον εαυτό του. (Ινδιάνικη ρήση)
facebook
youtube
instagram
X
