Οι ευχές δεν φτάνουν

Τόσες και τόσες ευχές ανταλλάξαμε στις γιορτές, κι όλες από βάθος καρδιάς, σα να θέλαμε να ξορκίσουμε το κακό που μας βρήκε. Δεν θα πιάσει μία;
Μουντό, το τελευταίο απόγευμα του δέκα τρία. Λίγες ώρες είχαν μείνει στον παλιό χρόνο πριν πάρει τη θέση του στο πάνθεο της ιστορίας - όπως συμβαίνει με τους αποβιώσαντες Δημάρχους στη μεγάλη αίθουσα της Δημαρχίας. Έπινα τον καφέ κι αναρωτιόμουνα, τί σόι χρόνος ήταν τούτος που παραδίδει τη θητεία του;
Κατέληξα ότι ήταν ένας χρόνος χρήσιμος. Μας έδωσε χρόνο να σκεφτούμε. Οι «αγανακτισμένοι» έγιναν «προβληματισμένοι». Αποδεχθήκαμε το αυτονόητο, ότι τίποτα δεν είναι παντοτινό και δεδομένο.
Τόσα χρόνια μας είχε συνεπάρει η ευδαιμονία. Ο καθένας κοίταγε την πάρτη του, τον κύκλο του, το σπίτι του. Αδιαφορούσαμε για ότι κοινό. Είχαμε μάθει όλα να τα περιμένομε από το κράτος. Απαιτούσαμε τα πάντα, από το να μας βρει δουλειά, μέχρι να μαζέψει τα κλαδιά απ’ το χωράφι. Μας είχαν κακομάθει. Ξέραμε όλα τα δικαιώματά μας, αλλά δεν είχαμε καμιά υποχρέωση. Αφήστε που ποτέ κανείς δεν έφταιγε για τίποτα. Νοιώθαμε «βολεμένοι», μα και οι «αποπάνω» ένα παραπάνω. Τώρα φρίττομαι με όσα γίνονται γνωστά.
Αναθεωρήσαμε πολλά. Καταλάβαμε έστω και αργά πόσο αξίζει να ‘χεις δουλειά, μισθό, σύνταξη. Πατήσαμε φρένο στις αλόγιστες σπατάλες. Περνούσαμε ζωή χαρισάμενη, αλλά με δανεικά που δεν είναι αγύριστα. Μα το κυριότερο, μάθαμε τι θα πει κράτος.
Κράτος δεν είναι κάτι απρόσωπο, κάτι το ξένο, αλλά το μεγάλο μας σπίτι. Όταν δεν πηγαίνει καλά, τίποτα δεν πάει καλά. Όλοι εμείς αποτελούμε  την οργανωμένη πολιτεία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τους πολίτες. Γι αυτό όταν μπαίνομε σ’ εκείνο το μικρό παραβάν, να κάνομε με το στυλό ένα μικρό σταυρό στο μικρό κομμάτι χαρτί, πρέπει να σκεφτόμαστε καλά που τον βάζομε.
Μέχρι χθες, καλή την πίστη, είχαμε αφήσει στους πολιτικούς, στους δημοτικούς άρχοντες, στους δημόσιους λειτουργούς, στους συνδικαλιστές, στους επιχειρηματίες, να συμπεριφέρονται ωσάν το κράτος να τους ανήκει. Μαζί αφήσαμε και το δημόσιο κορβανά. Αποτέλεσμα, η σπατάλη και η κλεψιά να γίνουν εθνικό σπορ.

Καλοστημένο παιχνίδι από πολιτικούς και κόμματα, να διαχωρίζουν το κράτος από το λαό. Πόσες φορές δεν ακούσαμε, «να τα πληρώσει το κράτος». Λες και το κράτος είναι κάτι άλλο, κάτι ξένο. «Ο λαός δεν φταίει σε τίποτα». Δόλια και πονηρή αυτή η πολιτική προσέγγιση ο Λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Ο Σόλων, ο μεγάλος νομοθέτης και φιλόσοφος, το φώναζε στους Αθηναίους «Εμπιστεύεστε τον ηγέτη εκείνον που έχει τη δύναμη να μη σου λέει τα ευχάριστα, αλλά τα ορθά». Πέρασαν χιλιάδες χρόνια κι αυτό το απλό δεν το έχομε εμπεδώσει, αλλά σαν κουνέλια πιανόμαστε από τ’ αυτιά.
Όχι, ο λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Προσοχή λοιπόν στους ανθρώπους που επιλέγομε. Οι οποίοι, σύντομα πρέπει να επαναφέρουν την κοινωνική πρόνοια και την κοινωνική δικαιοσύνη που εξανεμίστηκαν την ώρα της καταιγίδας, το δικαίωμα στην εργασία, το μέγα πρόβλημα, που δεν έχει εύκολη λύση. Ισονομία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Και οπωσδήποτε να νομοθετήσουν το θεσμικό πλαίσιο που δεν θα επιτρέπει σε κανένα απατεώνα να ικανοποιεί τις ορέξεις του σε βάρος της κοινωνίας.
Με την ευκαιρία, μισή λέξη για δύο θέματα που βρίσκονται στην επικαιρότητα και χρήζουν απάντησης α) Νοσοκομείο, μας αφορά όλους. Έχει ξοδευτεί το διπλάσιο ποσό από τον αρχικό προϋπολογισμό, έχουν περάσει οι χρονικές προθεσμίες κι ακόμη δε λέει να τελειώσει. β) Πανεπιστήμιο. Με δωρεές και με δημόσιο χρήμα αγοράστηκε χώρος για ανέγερση σύγχρονης Πανεπιστημιούπολης στα Ταμπάκικα. Τώρα με επιχειρήματα φαιδρά αυτός ο χώρος που τον πληρώσαμε κρίνετε ακατάλληλος και πάνε να αγοράσουν άλλον. Και οι δύο περιπτώσεις αναδύουν περίεργη οσμή. Οι εκπρόσωποι του Χιώτικου Λαού, Δήμαρχος, Αντιπεριφερειάρχης, Βουλευτές, υποχρεούνται να ψάξουν και να μας ενημερώσουν δημόσια.
Τέρμα οι κλάψες, τέρμα και οι ανοχές. Τούτη η διαδρομή είναι ανηφορική και δύσκολη. Μόνο με υπευθυνότητα, σχέδιο και ενότητα, θα τα βγάλομε πέρα.
 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.