Δεν μπορώ να ξέρω αν,όπως λέγεται,ο Ερντογάν είναι “τρελός”. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.
Σίγουρα είναι υπερβολικά φιλόδοξος, αδίστακτος και ακραία μεγαλομανής. Το φανερώνουν καθημερινά τα λόγια του, η συμπεριφορά του και τα Φαραωνικά έργα του.
Δείχνει αγχωμένος έχοντας ως αντίπαλό του τον φθοροποιό ΧΡΟΝΟ. Θέλει,-έτσι δείχνει- να ξεπεράσει τον ιδρυτή της “Τουρκικής Δημοκρατίας”, τον “Πατέρα των Τούρκων”, τον μεγάλο (γι' αυτούς) Κεμάλ Ατατούρκ. Ο Κεμάλ, σε ηλικία 42 μόλις ετών ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της “Τουρκικής Δημοκρατίας” μετά τη διάλυση της κατακερματισμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ΄Εστησε όντως Κράτος επί ερειπίων.
Ο Ερντογάν ήδη είναι 64 ετών. Πρέπει να προλάβει βιολογικά μήπως επιτύχει το “στόχο του”, να στήσει δηλαδή μιά σύγχρονη “Οθωμανική Αυτοκρατορία” χαράσσοντας ξανά τα διευρυμένα σύνορα αυτής, τα “σύνορα της καρδιάς του” όπως τα αποκαλεί.
Κατά νου προφανώς έχει τον Μωάμεθ Β΄τον Πορθητή που, σε ηλικία μόλις 21 ετών, κατέλαβε την Κων/πολη και, εν συνεχεία, τα υπολείμματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για να κλείσει τα μάτια του σε ηλικία 49 ετών.
Πιθανά θα επιθυμεί να συγκριθεί και με τον Σουλεϊμάν Α' τον Μεγαλοπρεπή που κι αυτός, μόλις στα 26 χρόνια του, έγινε Σουλτάνος και πρόλαβε να “χαρεί” την κυριαρχία του μέχρι την Κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο πριν πεθάνει σε ηλικία 72 ετών.
΄Αρα,για να πετύχει κι αυτός όλα όσα έχει κατά νου,(ως φιλόδοξα σχέδια), θα χρειασθεί χρόνο (γι' αυτό βιάζεται). Θα χρειασθεί και το κατάλληλο διεθνές κλίμα.
Θα πρέπει να ελέγξει πλήρως την εσωτερική σκληρή αντιπολίτευση, τους διαρκώς ξεσηκωμένους Κούρδους, πιθανούς νέους Κεμαλικούς “συνωμότες”, (οπαδούς του Γκιουλέν του ευρισκόμενου δηλαδή στις ΗΠΑ “θανάσιμου εχθρού του), και επί πλέον, να ισορροπήσει σε δύο βάρκες, αυτήν της Δύσης και την άλλη της Ρωσίας, που διαρκώς απομακρύνονται η μια από την άλλη στα πλαίσια ενός νέου “ψυχρού πολέμου”. ΄Ετσι όμως κινδυνεύει να βρεθεί ξαφνικά “στη θάλασσα” χωρίς να διαθέτει σωσίβιο.
Φοβάται και θα ήθελε να μη συμβεί επί των ημερών του η ίδρυση Κουρδικού Κράτους, γι αυτό και η επίθεση στην καταστρεμένη από τον εμφύλιο Συρία και πιθανά αύριο στο Ιράκ.
Πρέπει να αισθάνεται βαθύτατα πληγωμένο τον εγωϊσμό του και το κύρος του από την άρνηση της μικρής και αδύναμης Χώρας μας να του παραδώσει τους “οκτώ”. Και ταυτόχρονα, ως πονηρός και έμπειρος πολιτικός, θα πρέπει να τρέμει στο ενδεχόμενο (αρκετά πιθανό), οι λεγόμενες “Αγορές” του Δυτικού Κόσμου, να του γκρεμίσουν ξαφνικά και εν μιά νυκτί, ολόκληρο το οικοδόμημα της Τουρκικής Οικονομίας.
Κυρίως όμως, με όσα λέει καθημερινά και καθ' όσον μας αφορά, θέλει να υλοποιήσει το γνωστό πολυετές ΚΟΙΝΟ όραμα όλων των Τούρκικων ηγεσιών, να οικειοποιηθούν μέρος του πλούτου που κρύβεται στις θαλάσσιες περιοχές της Κύπρου και του Αιγαίου (και όχι μόνο υποθαλάσσιου πλούτου).
Κανένας Τούρκος Πρωθυπουργός και Πρόεδρος Δημοκρατίας ή Στρατιωτικός της γείτονος δεν έχει κρύψει αυτήν την πάγια επιδίωξη. Μάλιστα, ο Τουργκούτ Οζάλ, επιφανής και παμπόνηρος Πρωθυπουργός της Τουρκίας από το 1983 έως το 1989 και μετέπειτα Πρόεδρος αυτής μέχρι το 1993, την είχε περιγράψει αυτήν την επιδίωξη με τρόπο παραστατικό(ως παραβολή) στον ΄Ελληνα δημοσιογράφο Σερ. Φυντανίδη. Ιδού-στο περίπου- η “παραβολή” Οζάλ:
-“Η Τουρκία και η Ελλάδα-είπε-θυμίζουν δυό γείτονες των οποίων τα σπίτια είναι αντικρυστά, τα χωρίζει δε ένας δρόμος (το Αιγαίο). Κάποτε, από τον δρόμο περνούσε μια άμαξα από την οποίαν έπεσε ένα τσουβάλι που σχίσθηκε και φάνηκε ότι ήταν γεμάτο χρυσές λίρες.
Αμέσως, ο ένας γείτονας (η Ελλάδα), έτρεξε να την πάρει. ΄Ομως ο άλλος (η Τουρκία), άρπαξε το τουφέκι και φώναξε στον απέναντι ότι, έτσι και πλησιάσει, θα τον τουφεκίσει.
Φοβισμένος ο πρώτος, έκανε πίσω, άρπαξε κι αυτός το όπλο του και φώναξε στον άλλον ότι, θα αρχίσει να τον πυροβολεί έτσι και πάει να πάρει αυτός τις λίρες.
Κάπως έτσι ο καιρός περνούσε με τους δυό γείτονες να φοβίζει ο ένας τον άλλον, τις λίρες να μένουν καταμεσίς του δρόμου, μέχρι που κάποιος τρίτος, περαστικός, τις είδε, τις άρπαξε και οι δυό γείτονες έμειναν αποσβολωμένοι με το στόμα ανοιχτό”.
Αυτή ήταν η παραβολή Οζάλ με περιγραφή καθαρά ανατολίτικης πονηριάς μιας και τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Το “τσουβάλι με τις λίρες” δεν έπεσε καταμεσίς του δρόμου αλλά βρίσκεται νόμιμα στο σπιτικό και το οικόπεδο του πρώτου. Απλά ο δεύτερος, με την απειλή του όπλου, εμποδίζει επί χρόνια τον γείτονα να χαρεί τον πλούτο του διεκδικώντας (σαν τον Καραγκιόζη) μερτικό.(“Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου” δηλαδή).
Για την ιστορία να πούμε ότι, μετά από μια απόπειρα κατά του Οζάλ (1988), αυτός “έκλεισε τα μάτια” στις 17 Απριλίου 1993 από “έμφραγμα μυοκαρδίου” σε ηλικία 66 ετών. Πέρασαν χρόνια για να αποκαλυφθεί ότι ο Οζάλ δηλητηριάσθηκε από δύο στρατιωτικούς εναντίον των οποίων και απαγγέλθηκαν οι σχετικές κατηγορίες το 2013.
Αυτά για να γνωρίζουμε “πώς και από ποιούς” παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια.
΄Ομως εμάς άλλο μας ενδιαφέρει τώρα. Ρωτά ο απλός πολίτης:
-Θα ξεσπάσει Ελληνοτουρκικός πόλεμος και αν ναι πότε και πού;
Ο τωρινός Αμερικανός πρέσβης, με κάτι μισόλογα, αλλά και άλλοι ειδικοί, μιλούν μόνο για “θερμό επεισόδιο ” στην Κύπρο ή στο Αιγαίο. Πιθανά κάτι θα γνωρίζουν.
΄Οπως θα γνωρίζουν και ποιός (ποιοί) θα είναι αυτός (αυτοί) που θα πάρουν “το τσουβάλι με τις λίρες” αφού καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Ελλάδα και Τουρκία κάνοντάς τους “φιλικά” τον επιδιαιτητή ως Ειρηνοποιοί !!
Αν βέβαια, εν τέλει, συμβεί ή δεν συμβεί τίποτα από τα, ως άνω άνω, περιγραφόμενα, (δηλαδή “θερμό επεισόδιο”) το μόνο βέβαιο (που θα προκύψει) θα είναι ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ οπλικών συστημάτων και από τις δύο Χώρες στους πάντα “πρόθυμους” να μας τα προμηθεύσουν χάρη της “ειρήνης” και της “αξιοποίησης του “τσουβαλιού με τις χρυσές λίρες” από τους “ειρηνοποιούς”!!
facebook
youtube
instagram
X
