του Αριστείδη Ζαννίκου
Πόσες άραγε απαντήσεις μπορεί να λάβει το διπλό ερώτημα που θέτει ο τίτλος; Ασφαλώς αρκετές. Κατά την άποψή μου τρεις θα ήταν οι επικρατέστερες. Ας τις εξετάσουμε, ως προσεγγίσεις, στη γενικότητά τους:
Οι τρεις προσεγγίσεις:
ΠΡΩΤΗ, το ξαναπρασίνισμα της καμένης γης. Αυτό είναι το πιο σίγουρο. Θα το φροντίσει η ίδια η φύση. Μόνο που αν κάποια τμήματα της καμένης γης έχουν καεί επανειλημμένα ή έχουν τύχει υπερβόσκησης, κινδυνεύουν να καλυφθούν από φρυγανώδη βλάστηση, ήτοι από αγκάθια, αστυφίδες, ασπαλάθρους, θρούμπι, θυμάρι, ρείκι κλπ. Και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Αν δεν κάνω λάθος, αυτή η μορφή βλάστησης δεν εμπίπτει στην, συνταγματικά κατοχυρωμένη, έννοια του δάσους. Θεωρείται (κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας) χορτολιβαδική έκταση, και μόνο με ειδική νομοθετική ρύθμιση μπορεί να τύχει του χαρακτηρισμού «δάσος». Αυτό ας το λάβουν υπόψη όσοι θα αρκούνταν μόνο στο «πρασίνισμα» των καμένων εκτάσεων.
ΔΕΥΤΕΡΗ, η παγίωση της, από ετών, επικρατούσας κατάστασης. «Νέκρα» το χειμώνα και κάπως ικανοποιητική κινητικότητα το καλοκαίρι. Ένα περιστασιακό «ζωντάνεμα» που προκαλείται από παραθεριστές, εκδρομείς, προσκυνητές, φυσιολάτρες και ΜΗ ΜΟΝΙΜΟΥΣ κατοίκους, που διαθέτουν εξοχικό στη Βόρεια Χίο. Οι τελευταίοι, (αρκετοί από τη Χώρα και τον Βροντάδο), δίνουν το παρόν και τα Σαββατοκύριακα ή άλλες αργίες, λατρεύοντας στ’ αλήθεια τη Βολισσό και τα λοιπά Χωριά. Αλλά «μέχρις εκεί». Δεν νομίζω ότι, έστω λίγοι απ’ αυτούς, θα επέλεγαν ως τόπο μόνιμης κατοικίας τη Βόρεια Χίο.
Και αυτή η μορφή «ζωντανέματος» είναι σίγουρο ότι θα συνεχισθεί κατά τα επόμενα χρόνια, ίσως μάλιστα με εντεινόμενο ρυθμό, με τα θετικά και τα αρνητικά της.
ΤΡΙΤΗ, η «επανακατοίκηση» της Βολισσού και των Χωριών της Αμανής. Τούτο ασφαλώς φαντάζει ως ουτοπική προσδοκία. Όμως, υπό προϋποθέσεις, ίσως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, έστω σε μικρή κλίμακα.
Προϋποθέτει κατ’ αρχάς την καθιέρωση από την Πολιτεία ισχυρών φορολογικών και άλλων κινήτρων προς νέα κυρίως ζευγάρια με παιδιά που θα επέλεγαν τη Βολισσό ως τόπο μόνιμης εγκατάστασης. Η ενασχόληση με τη βιολογική γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την αλιεία, τον τουρισμό, την οικοδομή και ίσως τη βιοτεχνία, θα μπορούσε να δώσει εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης στην περιοχή με κατοίκηση σε οικήματα που θα προσφέρουν σύγχρονες ανέσεις.
Η αναβάθμιση του Αγροτικού ιατρείου σε Κέντρο Υγείας, (ίσως με παθολόγο, καρδιολόγο, παιδίατρο και δυο-τρεις νοσηλευτές), υποστηριζόμενο από σύγχρονο ασθενοφόρο συνεχούς εφημερίας, θα παρείχε και θα ενίσχυε το αίσθημα ασφάλειας σε μόνιμους και μη κατοίκους.
Πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές, λειτουργία, μικρού έστω, εμπορικού κέντρου και χώρων ψυχαγωγίας ως παρεπόμενα, θα ακολουθήσουν αν η περιοχή αποκτήσει ξανά ένα κρίσιμο αριθμό μονίμων κατοίκων, κυρίως νέων ζευγαριών με παιδιά που θα έδιναν πνοή στα ήδη «μαραζωμένα» σχολεία, με δεδομένο ότι, το σχολείο αποτελεί βασικό κύτταρο της κοινοτικής-κοινωνικής ζωής.
«Και μετά ξύπνησες» Αριστείδη, θα πει, με το δίκιο του κάθε πολίτης που τον διακρίνει ορθολογισμός και ρεαλισμός. «Αυτά δεν γίνονται» θα αντιτείνουν πολλοί. Και θα έχουν και αυτοί δίκιο. Όπως έχουμε δίκιο όλοι όσοι υποστηρίζουμε ότι, η μετατροπή του νησιού μας, (των 50.000 κατοίκων) σε ενιαίο Δήμο, μόνο δυσλειτουργία και οπισθοδρόμηση προκάλεσε σε όλες τις περιοχές της Χίου.
Πρόταση
Η Χίος πρέπει ΤΑΧΙΣΤΑ να χωριστεί σε τρεις Δήμους κατά το προηγούμενο της Κέρκυρας και της Κεφαλλονιάς.
α) Αυτόν της Νότιας Χίου, που θα συμπεριλάβει τα Μαστιχοχώρια.
β) Αυτόν της Κεντρικής Χίου με τη Χώρα και τους πρώην Δήμους Καμποχώρων και Αγίου Μηνά (ίσως και Ομηρούπολης) εντός και
γ) τον Δήμο Βόρειας Χίου που θα συμπεριλάβει τους πρώην Δήμους Καρδαμύλων και Αμανής, πιθανά και τον πρώην Δήμο Ομηρούπολης, αν βέβαια αυτό κριθεί αναγκαίο προς πληθυσμιακή ενίσχυση του τρίτου Δήμου.
Όσο πιο γρήγορα αποφασισθεί κάτι τέτοιο, όσο πιο γρήγορα καμφθούν οι τοπικισμοί και η στείρα άρνηση κάποιων πολιτικών μας, τόσο πιο γρήγορα το ΟΝΕΙΡΟ μπορεί να λάβει σάρκα και οστά.
Ως «καλά προηγούμενα» ας δούμε τι και πόσα έχουν επιτύχει δυο δικοί μας, μικροί νησιωτικοί Δήμοι, οι Οινούσσες και τα Ψαρά. Με πληθυσμό 911 κατοίκων οι Οινούσσες και 420 τα Ψαρά, υπό την άξια ηγεσία δύο εμπνευσμένων ανθρώπων (του δικηγόρου Γεωργίου Δανιήλ στις Οινούσσες, που δημαρχεύει από το 2019 και του δασκάλου Κώστα Βρατσάνου στα Ψαρά, που εκλέγεται συνεχώς από το 2010), έχουν επιτύχει θαύματα.
Γιατί όχι λοιπόν και η Βόρεια Χίος; Ποιος αποκλείει να επαναληφθεί τα επόμενα χρόνια ένα ακόμα θαύμα και στο ξεχωριστό αυτό κομμάτι της χιακής γης; Ας δοθεί λοιπόν ΤΩΡΑ ο αγώνας με την πεποίθηση ότι «χαμένος στα σίγουρα, είναι μοναχά ο αγώνας που δεν δίνεται».
Υ.Γ. Χαίρομαι ειλικρινά που η πρόταση ίδρυσης τριών Δήμων, (την οποίαν υποστηρίζω σθεναρά από το 2010) αρχίζει να αποκτά όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Ο λόγος (και η ευθύνη) ανήκει στους αιρετούς μας, ΟΛΩΝ των βαθμίδων και ΟΛΩΝ των Κομμάτων και Δημοτικών Παρατάξεων.
Βροντάδος 28-8-2025
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
