Στην ιστορία του εθίμου του ρουκετοπόλεμου λίγο θα αναφερθώ. Γνωστά πολλά από τα ιστορικά του στοιχεία στους μεγαλύτερους και προσβάσιμα στο διαδίκτυο όλα αυτά για τους νεώτερους.
Μόνο τούτο θα πω: πως απαρχή του εθίμου ορίζεται ο κανονιοβολισμός με λιλάδια (πέτρες), μια πράξη αντίστασης κατά της Τουρκοκρατίας. Αντίθετες οι δύο ενορίες της Παναγιάς της Ερυθειανής και του Αγίου Μάρκου, που μόνο για ένα βράδυ, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου οι μεν στόχευαν τον κουμπέ (τρούλο) του Αγίου Μάρκου, οι δε το ρολόι της Ερυθειανής, αντικαθιστόντας το κανόνι με τις ρουκέτες. Τις ρουκέτες τις δίδαξε στους Βρονταδούσους κάποιος πυροτεχνουργός στις αρχές του 20ου αιώνα.
Το έθιμο διατηρήθηκε αναλλοίωτο ως τις μέρες μας κλείνοντας στην ιστορία του δύο ολόκληρους αιώνες ζωής. Κι όχι μόνο οι ντόπιοι το αγάπησαν και το κράτησαν αλλά σιγά-σιγά έκανε τον τόπο μας γνωστό όχι μόνο στο πανελλήνιο αλλά και στα πέρατα της γης.
Και παρά το ότι το έθιμο κράτησε γερά κι άντεξε τόσο στα δύσκολα χρόνια της χούντας όσο και ύστερα από τον άδικο χαμό των δύο νέων, του Μιχάλη Χιώτη και του Κώστα Μεννή, την ώρα της κατασκευής του μίγματος και του τραυματισμού άλλων αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν με ένα εξώδικο να σταματήσει έτσι άδοξα εφέτος το έθιμο του ρουκετοπόλεμου;
Ποιά, λοιπόν, φαίνεται να είναι η αιτία;
Μήπως οι νέοι ρουκετατζήδες δεν αντέχουν στην οικονομική επιβάρυνση των υλικών;
Μήπως δεν μπορούν να <<χάνουν τον καιρό τους>> στα συνεργεία παρασκευής μίγματος και καλουπιών;
Μήπως το έθιμο έχει περιέλθει σε χέρια “άλλων” που αδιαφορούν για την συνέχειά του ή που το αντιμετωπίζουν πια ως <<φολκλόρ>>; Το φολκλόρ αντικαθιστά εν πολλοίς την δυναμική της παράδοσης που περνά από την κλειστή κοινότητα σε οργανωμένα μέλη διαφόρων συλλόγων που έχουν ως στόχο τους να κρατήσουν την μνήμη της παράδοσης άσβεστη όχι όμως και ζωντανή.
Η περίπτωση του Ρουκετοπόλεμου δεν ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Φαίνεται πως η παράδοση των 200 χρόνων ως τώρα, περνά από γενιά σε γενιά, και το παρήγορο είναι πως οι νέοι, από παιδιά, συμμετέχουν ενεργά. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια ανάμνηση αλλά για βίωμα που ακολουθεί τις γενιές με την δυναμική της ανάτασης και της ευφορίας που ακολουθεί το χαρμόσηνο μήνυμα της Ανάστασης.
Μια παράδοση ζωντανή που πρέπει να κρατήσει.
Για να κρατηθεί ένας λαός πρέπει να μείνει πιστός στις παραδόσεις του. Γνωρίζοντας το παρελθόν του θα μπορέσει να διαχειριστεί το μέλλον του. Και είναι παρήγορο και αισιόδοξο που οι νέοι μας σήμερα, τα <<βρονταδουσάκια>>, κρατούν την παράδοσή μας. Την κρατούν με ευλάβεια και την τιμούν.
Ωστόσο, ύστερα από τα δυσάρεστα των τελευταίων ημερών, τα παιδιά που έχουν ετοιμάσει τις ρουκέτες για το καθιερωμένο έθιμο αποφάσισαν να μην τις ρίξουν.
Ποιός, άραγε, από το <<κατεστημένο>> θα αναλάβει την ευθύνη της ματαίωσης; Το πολιτικό κόστος; Τις ακυρώσεις των επισκεπτών, που κάθε χρόνο έρχονται στο νησί, για να απολαύσουν το θέαμα;
Άραγε, έχει μεγαλύτερη ισχύ ένα εξώδικο με 20 υπογραφές από τη λαική βούληση;
Οι Βρονταδούσοι αλλά και όλοι οι Χιώτες στην πλειοψηφεία τους επιθυμούν την αναβίωση του εθίμου. Κι αν πλήττονται κάποιες κατοικίες από τις ρουκέτες και τη μαυρίλα που αυτές αφήνουν ο Δήμος της Χίου θα πρέπει να βρει τρόπο να τις προστατεύσει. Άλλωστε όταν ο Βροντάδος ήταν ξεχωριστός Δήμος, ο τοπικός άρχοντας στήριζε το έθιμο προστατεύοντας τις περιουσίες των κατοίκων.
Λοιπόν, ακόμα κι αν υπάρχει δυσαρέσκεια από μικρή μειοψηφεία συμπολιτών μας, η πολιτεία ωφείλει να τους βρει λύση. Πώς; Προστατεύοντάς τους. Παράλληλα, όμως, ωφείλει να προστατέψει και το έθιμο. Και τους συντελεστές του, τους νέους ρουκετατζήδες. Κι όχι να κινηθεί προς αυτούς απειλητικά. Γιατί η πολιτεία δεν είναι τιμωρός. Ωφείλει να στηρίζει κάθε τι που αντέχει στο χρόνο.
Γιατί οι παραδόσεις μας είναι αυτές που μας κρατούν ακόμα ζωντανούς.
Πόλυ Ν. Βασιλάκη
Ειδήσεις σήμερα
Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.
Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.
facebook
youtube
instagram
X
