H τύχη της Χώρας σε μία ζαριά;

H διαδικασία των διερευνητικών εντολών και των διαβουλεύσεων υπό τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, ανέδειξαν την πραγματική φυσιογνωσία, στρατηγική και αντοχή των κοµµάτων σε σχέση µε αυτά που µε ευκολία υποσχέθηκαν προεκλογικά. Πλέον, ο πολίτης έχει ένα στέρεο κριτήριο µε βάση το οποίο µπορεί να αξιολογήσει τα εύκολα προεκλογικά λόγια:

• Των κομμάτων εκείνων που οδήγησαν τις διαδικασίες σε αδιέξοδο επειδή είχαν εξ αρχής τη στρατηγική της επανάληψης των εκλογών, γιατί το µόνο που μπορούν να λένε µε ευκολία είναι «εκλογές και ξανά εκλογές και ίσως ξανά εκλογές», μέχρι να «υποχρεωθεί» ο λαός να τα αναδείξει σε πρώτο κόμμα, ικανοποιώντας έτσι το νεοφανή πολιτικό μικρομεγαλισμό τους.
• Των πολιτικών εκείνων δυνάμεων που όταν κλήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη της διαχείρισης της κρίσης και να δοκιμάσουν στην πράξη τα λόγια τους, «λάκισαν».
• Των πολιτικών εκείνων δυνάμεων που ακόµη και στη φάση του σχηµατισµού εκλογικής κυβέρνησης, µετά τη διαπίστωση του αδιεξόδου, όταν ήταν βέβαιο ότι πηγαίναμε εκ νέου σε  εκλογές και έπρεπε να αποφασίσουμε ποιος θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης τις τριάντα ηµέρες της προεκλογικής περιόδου, κατέθεσαν πρόταση που είχε κατά τρόπο αλαζονικό και προκλητικό τα χαρακτηριστικά µιας µικροκοµµατικής συναλλαγής, µε θεσµικά χαρακτηριστικά ένα κοµµατικό ρουσφέτι, ένα κοµµατικό αντάλλαγµα, αδιαφορώντας απροκάλυπτα για το γεγονός ότι αυτό συνιστούσε προσβολή για τα άλλα κόµµατα και  τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας.
• Της παράταξης εκείνης που υποστήριξε  προεκλογικά, µε ειλικρίνεια και τρόπο σθεναρό την ανάγκη συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάµεων της ευθύνης, της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης. Κι αµέσως µετά τις εκλογές, µε σεβασµό στις επιλογές και τα µηνύµατα του ελληνικού λαού, τάχθηκε υπέρ µιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας όλων των δυνάµεων ευρωπαϊκού προσανατολισµού, θεωρώντας ότι µπορούν να βρεθούν κοινοί παρονομαστές, οι οποίοι να ενεργοποιήσουν όλες τις εθνικές δυνάµεις προς µια κατεύθυνση θετική για την ανάπτυξη, επωφελή για κάθε ελληνική οικογένεια.

Ο ελληνικός λαός, παρ' ότι στις 6 Μαΐου δεν έδωσε καθαρή εντολή, ωστόσο, οριοθέτησε αδιαπραγμάτευτα κάποιες πολύ απλές και θεμελιώδεις θέσεις που κάποιοι τις παρερμηνεύουν συστηματικά: Δεν ήθελε εκλογές, αλλά συνεργασία. Ήθελε και θέλει την Ελλάδα στο ευρώ. Θέλει βελτίωση σε ατοµικό, καθηµερινό επίπεδο, αλλά µέσα σε µια χώρα ευρωπαϊκή, ασφαλή, που προκόβει, που τείνει προς την αποκατάσταση της αυτοδυναμίας και της οικονομικής ανεξαρτησίας της.
    Η χώρα πηγαίνει σε εκλογές, γιατί δυστυχώς κάποιες πολιτικές δυνάµεις φέρθηκαν ανεύθυνα, δεν θέλησαν να αναλάβουν την αυξηµένη ευθύνη που τους αναγνώρισε το εκλογικό σώµα. Όμως, φόβος απέναντι στην ευθύνη και αλαζονεία λόγω του εκλογικού αποτελέσµατος είναι ένας εκρηκτικός συνδυασµός. Κάποιοι  που µε έναν ευρωπαϊκό µικροµεγαλισµό ψαχουλεύουν τώρα το ευρωπαϊκό φαινόµενο νοµίζοντας ότι το γνωρίζουν, οφείλουν να διαβάσουν και κυρίως να ερμηνεύσουν σωστά τα µηνύµατα από το εξωτερικό.
    Σε κάθε περίπτωση πρέπει να προβληματίσει η ανευθυνότητα, η δηµαγωγία και ο λαϊκισµός που εµφανίζονται υπό διάφορες εκφάνσεις:
-Ως «πατριωτική» και «υπεύθυνη» στάση, δοκιμάζοντας τα ακραία όρια αντοχής της χώρας για λόγους εκλογικούς, µικροκοµµατικούς, επειδή ζούν τον οίστρο µιας εκλογικής επιτυχίας, η οποία όµως τοποθετείται σ' ένα άλλο πλαίσιο, σ' ένα άλλο κοµµατικό σύστηµα, σε άλλο συσχετισµό δυνάµεων µεταξύ των ελληνικών πολιτικών κοµµάτων.
-Ως αντίληψη της απόλυτης ακινησίας, της αντίληψης που θέλει να µην γίνει τίποτα, να µην αλλάξει τίποτα.
-Ως εκπροσώπηση του πιο κραυγαλέου κρατισµού, ενός διογκωµένου, αντιαναπτυξιακού, αντιπαραγωγικού, σπάταλου κράτους που τελικά αποµυζά τις δυνάµεις της οικονοµίας και στρέφεται κατά του απλού Έλληνα, του πιο φτωχού και αδύναµου, κατά της µεσαίας τάξης.
-Ως υπερπατριωτική οντότητα, που στο όνοµα της μονομερούς καταγγελίας της δανειακής σύμβασης, οδηγούν τη χώρα στην εξάρτηση επί δεκαετίες, γιατί δεν θα µπορεί να σταθεί στα πόδια της και φυσικά δεν θα µπορέσει για πολλές-πολλές δεκαετίες να βγει στις αγορές.
      Αν κάποιοι νοµίζουν ότι δεν ισχύουν πλέον τα διλήμματα «µέσα ή έξω από το ευρώ» και «ευρώ ή δραχµή», συνειδητά παρερµηνεύουν το πώς λειτουργεί και εκφράζεται το διεθνές οικονοµικό σύστηµα: εντός του πλαισίου του δεν υπάρχουν µόνο κράτη, Κυβερνήσεις και Διεθνείς Οργανισµοί. Σωρεύονται και οι κερδοσκόποι, οι αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης, οι πραγµατικοί αντίπαλοι όλου του συστήµατος της παγκόσµιας οικονοµικής διακυβέρνησης, τόσο ισχυροί και απρόβλεπτοι, που συχνά το καθιστούν αδύναμο να προστατεύσει λαούς, κράτη και Κυβερνήσεις. Μόνο αυτοί που δεν ξέρουν τι σηµαίνει διαπραγµάτευση και τι Ευρώπη, αναφέρονται σε μονομερείς καταγγελίες και προβαίνουν σε πολιτικούς λεονταρισμούς, χαϊδεύοντας το εν δυνάμει κομματικό τους ακροατήριο.
       Ας αντιληφθούν ότι η Ευρώπη είναι ένας πολύπλοκος και αντιφατικός µηχανισµός που δε λειτουργεί ούτε ορθολογικά, ούτε οργανωµένα, όσο νοµίζουν. Υπάρχουν κρίσιµες αποφάσεις, οι οποίες λαµβάνονται από αδράνεια, γιατί το τυχαίο παίζει σηµαντικό ρόλο και γιατί όταν συνυπάρχουν 27 κυβερνήσεις, 27 κοινοβούλια, εκατοντάδες κόµµατα, τυχαία πολιτικά γεγονότα σε κάθε χώρα, είναι εξαιρετικά δύσκολο όλα αυτά να υπακούουν σε φορμαλισμούς, ορθολογικούς και διαφανείς κανόνες λειτουργίας που επιτρέπουν πρόγνωση µε ασφάλεια.
     Ας κατανοήσουν επιτέλους οι επαγγελματίες του ανέξοδου πολιτικού συνδικαλισμού στο όνοµα του κρατισµού και των πελατειακών σχέσεων, ότι ο λαός δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους εθνοσωτήρες, αλλά την απαλλαγή του απ’ αυτούς. Ας είναι βέβαιοι, ότι τους ίδιους και τα συστημικά χαρακτηριστικά τους (εμπόριο ψευδεπίγραφης ελπίδας, δημαγωγική λαϊκίστικη ρητορική) που τόσο εμφατικά «αποκαλύπτονται» από το βράδυ της 6ης Μαΐου, οι πολίτες θα τους τοποθετήσουν στις 17 Ιούνη στο φυσικό τους χώρο: το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.