Για δύο Άρηδες και έναν Γιώργο

Αν και δημοσιογράφος, τα πολλά πολλά δημόσια δεν τα προτιμώ.

Οι παρακάτω ευχαριστίες, όμως, ήθελα να είναι και δημόσιες, ως ένδειξη τιμής σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που, εδώ και δύο χρόνια στενάζουν και, μια τους αγαπάμε, μια τους βγάζουμε σκάρτους.

Ούσα η ίδια κόρη γιατρού -του Ε.Σ.Υ. μάλιστα, που άκουγε πάντα τα μύρια όσα σε σχέση με τους «κακούς» γιατρούς του Δημοσίου, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά όλοι όταν χρειάζονταν τη μαμά μου, αμέσως θα την ενοχλούσαν και με υφάκι κιόλας, λες και τους χρωστούσε!- γνωρίζω καλά τι σημαίνει να σε εκτιμούν οι ασθενείς σου, να σου το εκφράζουν και, κυρίως, να μη σε ξεχνούν.

Έτσι, έναν χρόνο έπειτα από τα… καινούρια μου γενέθλια, χωρίς να είμαι της κλάψας και του δράματος, αισθάνομαι προσωπική μου υποχρέωση κι έχω την ανάγκη να πω τρία δημόσια «ευχαριστώ».

Δράττομαι της ευκαιρίας ενός χρόνου νέας, διαφορετικής ζωής, για να ευχαριστήσω τους τρεις δικούς μου «αγγέλους».Είναι γιατροί, ταπεινοί, με πολύ χιούμορ που με παίδεψε γιατί, ενώ πονούσα, ήθελα να σκάσω στα γέλια, ασχολούνται με την επιστήμη τους με σεβασμό στον ασθενή και με «αγκάλιασαν» ανέλπιστα ζεστά, φροντίζοντας με εδώ, στη Χίο.

Με προσωπική μου ευθύνη, κι ας μου προτάθηκαν εναλλακτικές, αποφάσισα να μείνω στον τόπο μου. Αισθάνθηκα απόλυτη ασφάλεια να νοσηλευτώ εδώ,κι ας μην είχαμε ιδέα -αρχικά- πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα ή τι ακριβώς θα χρειαζόμουν και πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση.Κι αυτό το χρωστάω τόσο στους τρεις γιατρούς μου όσο και στο εκπληκτικό νοσηλευτικό και μη προσωπικό της κλινικής, που με πρόσεχε νύχτα μέρα, με αστείρευτη αγάπη στο έργο τους και πολύ προσπάθεια-ειδικά για να μπουν εκείνες οι πολύχρωμες πεταλούδες-επί μέρες. Και κέρδισε η πίστη μου σε όλους τους! Γιατί την άξιζαν!

Χάρη στους γιατρούς μου, εδώ, στο νησί μας, έμαθα πως πάσχω από κάτι σπάνιο. Χάρη σε αυτά τα τρία μυαλά! Με αξιοθαύμαστο τρόπο,μου εξηγούσαν περί τίνος πρόκειται και, εν τέλει, πως… αυτό που έχω θα είναι μόνιμη «αποσκευή» μου! Αν και ιατρική κατάσταση -η δική μου- εκτός ειδικοτήτων τους, είναι κι οι τρεις τους τόσο μπροστά, που κατάφεραν και εντόπισαν το πρόβλημα εκείνοι και όχι η ειδικότητα που, θεωρητικά, θα έπρεπε να το έχει προ πολλού ανακαλύψει ή κάποιος «πρωτευουσιάνος» συνάδελφός τους. Εκ του αποτελέσματος, τους βγάζω το καπέλο (και ελάχιστα λέω).

Χάρη στον Άρη Δαμαλά αντιλήφθηκα τη σοβαρότητα της κατάστασης. Χάρη στην ενδελεχή εξέταση τού Άρη Μαράτσου συνειδητοποίησα την έκταση της βλάβης ενώ ο Γιώργος Γεωργαντής ήταν… επί του (τελικού) ρεκτιφιέ, χαρίζοντας μου το ομορφότερο «ταττού» ever!

Στους δύο Άρηδες και στον έναν Γιώργο, λοιπόν, χρωστάω το πιο σημαντικό δώρο της χρονιάς που έφυγε και τους οφείλω όλα όσα έχω και χαίρομαι σήμερα.

Δεν θα αξιωθώ ποτέ να σας ευχαριστήσω αρκετά, αλλά θέλω να ξέρετε πως είστε τα φωτεινά μου αστέρια. Αναμφισβήτητα, το χαμόγελό μου είναι και θα παραμείνει αφιερωμένο και στους τρεις σας!

Από εμένα για εσάς, 2022 ευχές για το νέο έτος,

Λήδα

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.