Δρόμοι, μεζόδρομοι και χώροι «Ελέυθερης» Στάθμευσης δια πάσαν νόσον...

Στα καθημερινά προβλήματα του νησιού μας, που όμως χρειάζονται ιδιαίτερης προσοχής και διαχείρισης, εντάσσονται και αυτά των δρόμων, των πεζοδρομίων, των δημοτικών και περιφερειακών χώρων στάθμευσης. Αυτά οφείλουμε να τα έχουμε κατά νου πάντα και όχι μόνο σε περιόδους ακραίων καιρικών συνθηκών, σε τουριστικές περιόδους, σε περιπτώσεις ατυχημάτων, δυστυχημάτων, κινδύνου ή ενόχλησής μας είτε ως πεζοί είτε ως εποχούμενοι.

Στα πεζοδρόμια, ιδίως της  πόλης της Χίου, προϋπόθεση για να παρατηρήσει κανείς τα όσα συμβαίνουν είναι η συχνή, καθημερινή χρήση τους. Το πρόβλημα που περιγράφουμε δεν είναι δυνατό να το καταλάβει όποιος έχει αντικαταστήσει τα πόδια του με τους τροχούς του οχήματός του.

Το κατ’ ευφημισμό πεζοδρόμιο δεν είναι πια αυτό που η λέξη ορίζει· χώρος δηλ. δίπλα στο δρόμο,  προορισμένος για να βαδίζει ο πεζός, αλλά χώρος πολλαπλών χρήσεων και δραστηριοτήτων. Είναι χώρος στάθμευσης οχημάτων, είναι εντευκτήριο με καθιστικό εξοπλισμό (σκαμνάκια, καρεκλάκια) των παροικούντων, απόπατος αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων, χώρος επέκτασης επιχειρήσεων εστίασης πέραν εκείνου που έχει νόμιμα ενοικιαστεί (αναγκάζοντας τον πεζό να κατέβει στο δρόμο), χώρος κατάληψης μικρομάγαζων οριοθετημένος κατά το δοκούν (με ψυγεία, παντιέρες, τέντες, πάγκους), χώροι άλογης εγκατάστασης οδικών σημάτων, στύλων ηλεκτρισμού, πληροφοριακών πινακίδων (με παιδικό καρότσι ή ομπρέλα ανοιχτή δεν περνάς), χώροι τοποθέτησης κινητών διαφημιστικών εμπορικών πινακίδων, χώροι στερεωμένων και αχρηστευμένων εξαρτημάτων (γάντζοι, ντίζες, καλώδια, σωλήνες), χώροι φιλοξενίας της πραμάτειας παρακείμενων καταστημάτων, χώροι ξεσαλώματος νυχτερινής εξόδου (σπασμένα ποτήρια, μπουκάλια οινοπνευματωδών, ούρα και λοιπά καλούδια της νύχτας), χώροι με αστερέωτες εσχάρες ομβρίων και τσιμέντινες κυλινδρικές προεξοχές (παραλιακή Βροντάδου).

Στους δρόμους επικρατεί παραπλήσια κατάσταση με αυτή των πεζοδρομίων. Τα δίτροχα και οι οδηγοί τους είναι εκείνοι που υποφέρουν και κινδυνεύουν περισσότερο, απ’ όσο τα τετράτροχα, με μια λακκούβα που δεν κλείνει ποτέ αλλά συν τω χρόνω βαθαίνει επικίνδυνα, με ένα ανεξέλεγκτο υπερυψωμένο ασφαλτικό μπάλωμα, με ένα «σαμαράκι» που ξεφυτρώνει μέσα σε αστική περιοχή που κυκλοφορούν μέσα μαζικής μεταφοράς, με μια «ραφή-φονιά κατ’ εξακολούθηση» που δημιουργήθηκε από την υποχώρηση της ασφάλτου πάνω από τα ευρυζωνικά δίκτυα, με μια υποχώρηση στα καπάκια του δικτύου ύδρευσης–αποχέτευσης, με ένα οδόστρωμα σαθρό ή ολισθηρό από διάφορες αιτίες, με ένα σβησμένο φανάρι κυκλοφορίας μετά από βροχή.

Καυτό ζήτημα στην πόλη της Χίου είναι και η ελεύθερη στάθμευση των οχημάτων στους δρόμους, η οποία, όπου επιτρέπεται, εμποδίζεται με διάφορους τρόπους (καρέκλες, μπιτόνια, γλάστρες, λάστιχα αυτοκινήτων, ξύλα, τενεκέδες, γιαγιάδες-φύλακες θέσεων, οχήματα «άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας» ακροβολισμένα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη).

Μπορεί οι μελετητές και οι σχεδιασμοί τους να συναρτούν την επισκεψιμότητα μιας πόλης με την ύπαρξη χώρων στάθμευσης σε μαζικό επίπεδο, το εύρος των πεζοδρομίων, την ύπαρξη ποδηλατόδρομων κ.λπ. Απαραίτητο όμως είναι να συνεξεταστεί και το ότι η κοινωνικοοικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει στις λαϊκές μάζες τη στάθμευση επί πληρωμή (ημερήσιο χαράτσι) σε δημόσιους χώρους. Ακόμη ότι δε μένουν πάντα νέοι, υγιείς, ευκίνητοι, ανθεκτικοί, ώστε ασυνόδευτοι και με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες να βαδίσουν από τους απομακρυσμένους χώρους προς το κέντρο της πόλης, για να εξυπηρετηθούν είτε σε ιατρείο, φαρμακείο, ιατρικό εργαστήριο, οποιαδήποτε υπηρεσία είτε στην αγορά. Εκτός κι αν θεωρηθεί ότι δικαίωμα πρόσβασης στο κέντρο έχουν μόνο οι εύποροι και με υπηρετικό προσωπικό, οπότε το πρόβλημα δεν υφίσταται.

Τα σοβαρά αυτά μειονεκτήματα των δρόμων, των πεζοδρομίων και των χώρων «ελεύθερης» στάθμευσης αφενός λειτουργούν αθροιστικά και αρνητικά, αφετέρου δεν πρόκειται να λυθούν ως δια μαγείας.

Δημότες, επισκέπτες, οικονομικά δραστηριοποιούμενοι οφείλουν, όσον αφορά καθένα τους αλλά και συνολικά, να συμβάλλουν στο μέτρο του δυνατού, για να διορθωθεί η εικόνα της πόλης και της ζωής τους. Η προσβασιμότητα σε κάθε δημόσιο χώρο αποτελεί δικαίωμα αλλά και υποχρέωση όλων. Χωρίς εγωισμούς, ιδιοτέλειες και με δεδομένο ότι το προσωπικό όφελος περνά μέσα από το συλλογικό, να δράσουν μακριά από συγκρούσεις και επίδειξη δυνάμεων. Χρειάζεται βούληση αφενός και διεκδίκηση αφετέρου.

Ας απαιτήσουμε λοιπόν όλοι μαζί, τόσο από τις τοπικές όσο και τις περιφερειακές αρχές να βγουν στους δρόμους. Να βαδίσουν μαζί μας στα αλλοτριωμένα πεζοδρόμια και τους δρόμους, μέχρι τους χώρους στάθμευσης, με συνθήκες καύσωνα, παγωνιάς ή βροχής. Να οδηγήσουν μαζί μας αντικρίζοντας κατάματα την αλήθεια, που δεν ωραιοποιείται και δε φαίνεται στην Πλατεία Βουνακίου, στη Δημοκρατίας, στην Πολυτεχνείου, στην Απλωταριά. Να μελετήσουν όλες τις λαϊκές-καθημερινές ανάγκες, που συνήθως μένουν έξω από τους μακρόπνοους και μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς, με σκοπό την άρτια συντήρηση των οδοστρωμάτων, τον έλεγχο κάθε επέμβασης πάνω σ’ αυτά, την απόδοση δωρεάν χώρων στάθμευσης στην πόλη, τη δωρεάν και συχνή μεταφορά στο κέντρο της, την ανεμπόδιστη και λειτουργική χρήση των πεζοδρομίων απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες, με καθημερινό έλεγχο και εποπτεία από τα αρμόδια όργανα.

Για χρηματοδότηση να διεκδικήσουν αποκλειστικά από το κράτος τώρα τα παρακρατηθέντα, τον ιδρώτα που καταβάλαμε και καταβάλουμε μέσω των ανελέητων φόρων και που δεν είναι ψίχουλα. Είναι αυτά που δικαιούμαστε και δεν αποδίδονται στην Τοπική ή την Περιφερειακή Διοίκηση. Να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες ζωής, πάντα με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Τότε μόνο θα μπορούμε να μιλήσουμε για πραγματική ανάπτυξη, γιατί ανάπτυξη χωρίς τη βελτίωση της καθημερινότητας του λαού δεν μπορεί να νοηθεί.

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.