(Με αφορμή την εκδημία του αείμνηστου αντιναυάρχου ΠΝ ε.α. Ιωάννη Βορριά, ενεργού πολίτη με έντονη παρουσία σε χιακά σωματεία, αλλά και σε χιακά εν γένει θέματα, τόσο στην Αθήνα, όσο και στο νησί, φίλου παράλληλα, μεταφέρονται τμήματα από αφήγησή του-αφιέρωμα στην Εφημερίδα των Ειδικών Δυνάμεων για τον Ιερολοχίτη πατέρα του στρατηγό Γεώργιο Βορριά, στις 27 Μαΐου 2017).
Η πολεμική ιστορία του είναι μια από τις πολλές που γράφτηκαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια σε όλη την Ελλάδα από πολλούς ανδρείους πολεμιστές.
Αρχίζει από την ηλικία των 20 χρόνων όταν μετά από εξετάσεις εισέρχεται την 1η Οκτωβρίου 1940 στην Στρατιωτική Σχολή Ευέλπιδων, όπου μετά από 28 ημέρες τον βρίσκει η κήρυξη του πολέμου με την Ιταλία. Μαζί με τους 300 περίπου συμμαθητές του αποφασίζουν, την άνοιξη του 1941, μετά το αναγκαστικό κλείσιμο της Σχολής, να μεταβούν μέσω Γυθείου και Κυθήρων στην ελεύθερη ακόμα Κρήτη, με τα όποια διαθέσιμα μέσα της εποχής για να λάβουν μέρος ως Ευέλπιδες στην ομώνυμη μάχη κατά των δυνάμεων του Άξονα.
Στη Μάχη της Κρήτης
Αποβιβάζονται κοντά στην Μονή της Οδηγήτριας στο Κολυμπάρι Χανίων την 29-4-1941. Οι Γερμανοί αρχίζουν σφοδρή επίθεση τις πρωινές ώρες, με τους ευέλπιδες να υπερασπίζονται τα υψώματα της περιοχής της Μονής Γωνιάς, από επίθεση υπέρτερων σε εξοπλισμό Γερμανούς αλεξιπτωτιστές της 7ης αερομεταφερόμενης Μεραρχίας. Παρά τον απαρχαιωμένο οπλισμό τους και την μικρή ποσότητα πυρομαχικών τους, οι 300 περίπου πρωτοετείς πολεμούν ακόμα και με τις ξιφολόγχες τους και καταφέρνουν να καθηλώσουν τον εχθρό! Λόγω όμως σύντομης ανασυγκρότησης των Γερμανικών δυνάμεων και των συνεχών βομβαρδισμών της Γερμανικής Αεροπορίας, ο Διοικητής των Ευελπίδων Αντισυνταγματάρχης Λουκάς Κίτσος αποφασίζει να κινηθούν προς τα Χανιά για ενίσχυση των εκεί Ελληνικών δυνάμεων.
Κινούμενοι νυχτερινές ώρες περνούν από τα χωριά Ροδοπός, Δειλιανά, Σεμπρώνα, Χωστή, Θέρισσο, Δράκαινα και την 27-5-1941 φθάνουν στο χωριό Ραμνή, κατάκοποι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι, με τραυματίες και χωρίς πυρομαχικά. Εκεί μαθαίνουν με απογοήτευση ότι η μάχη της Κρήτης κρίθηκε υπέρ των Γερμανών και ότι το νησί εκκενώνεται από τους Συμμάχους για να ενισχυθεί το μέτωπο της Μέσης Ανατολής. Έτσι οι Ευέλπιδες κατευθύνονται πλέον προς τα Σφακιά όπου διατάσσονται από τον Διοικητή τους να διασκορπισθούν και να κινηθούν ανεξαρτήτως, μήπως κάποιοι από αυτούς καταφέρουν να διαφύγουν από την Κρήτη. Άλλοι φθάνουν έως τα Σφακιά, άλλοι κρύβονται σε σπηλιές ή σε Μονές και άλλοι, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου, επιστρέφουν στην περιοχή Χανίων μήπως και καταφέρουν να διαφύγουν με τον τρόπο που ήρθαν στο νησί. Δυστυχώς όμως, άοπλος και εξαντλημένος συλλαμβάνεται στο Κολυμπάρι Χανίων από τους Γερμανούς και φυλακίζεται σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Σούδα έως την 30-8-1941, οπότε αφέθηκε ελεύθερος.
Επιστροφή στη Χίο
Επιστρέφει στην γενέτειρα του την Χίο, αλλά μόνο προσωρινά, γιατί είναι αποφασισμένος με αρκετούς συμμαθητές του να συνεχίσουν τον αγώνα για την ελευθερία της Πατρίδος με κάθε τρόπο. Κρύβονται στην Μονή Μυρσινιδίου με απώτερο σκοπό να φύγουν από εκεί για την Μέση Ανατολή.
…………………
Στις 18-3-1942 οι γενναίοι Ευέλπιδες αφού βρίσκουν ευκαιρία να περάσουν στον Τσεσμέ και από εκεί να κινηθούν πολλές φορές πεζοί με την υποτυπώδη αλλά σημαντική βοήθεια των Ελληνικών προξενείων της διαδρομής και των Συμμάχων, καταφέρνουν μετά από απερίγραπτες κακουχίες και κινδύνους, να φθάσουν στο Ελ Αλαμέιν.
Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους από την 2η Ελληνική Ταξιαρχία που υπηρετεί πλέον, εντάσσεται οικειοθελώς στον Ιερό Λόχο και εκπαιδεύεται ως αλεξιπτωτιστής-καταδρομέας.
Μέχρι το 1943 μετέχει με τον Ιερό Λόχο στις επιχειρήσεις της Β. Αφρικής στο πλευρό της 8ης Βρετανικής Στρατιάς, στην επιχείρηση εναντίον της τοποθεσίας Μαρέθ σε ενίσχυση των ελεύθερων Γαλλικών δυνάμεων και στην εκστρατεία της Τυνησίας στο πλευρό της 2ης Νεοζηλανδικής Ταξιαρχίας. Μαζί με τα λοιπά λαμπρά παλικάρια του Ιερού Λόχου, ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης, ο Ανθυπολοχαγός Γ. Βορριάς διακρίνεται για την αυτοθυσία, τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή του και τιμάται με 2 πολεμικούς σταυρούς και το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων.
Από τον Μάρτιο του 1944 μετέχει στις προαναφερθείσες επιχειρήσεις της απελευθέρωσης των νήσων του Αιγαίου, όπου τιμάται και διακρίνεται εξαιρετικά.
Τιμές και διακρίσεις
Ο Διοικητής της Α΄ Μοίρας Αλεξιπτωτιστών-Commandos, Συνταγματάρχης Ιππικού Καλίνσκης Ανδρέας ο μετέπειτα αναδιοργανωτής και Διοικητής των Ελληνικών Δυνάμεων Καταδρομών προτείνει:
«Ποιούμαι εύφημον μνείαν και προτείνω όπως απονεμηθεί το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας στον Ανθυπολοχαγό Βορριά Γεώργιο (ομού με λοιπούς συναδέλφους του), διότι κατά την επιχείρηση της Σύμης 14 Ιουλίου 1944 συμμετέχοντες μετά των Τμημάτων Κρούσεως επέδειξαν επι του πεδίου της μάχης τόλμην, αυτοθυσίαν και ηρωϊσμόν υπερβαίνοντα την απλήν εκτέλεση του καθήκοντος, παρά την σφοδρότητα του εχθρικού πυρός, παραδειγματίζοντες τους υπ΄αυτούς και επιτυχόντες την παράδοση του εχθρού καλώς εγκατεστημένου και υπέρτερου εις δύναμη και μέσα.»
«Ποιούμαι εύφημον μνείαν και προτείνω όπως απονεμηθεί ο Πολεμικός Σταυρός Γ’ Τάξεως στον Ανθυπολοχαγό Βορριά Γεώργιο (ομού με λοιπούς συναδέλφους του), διότι συμμετασχόντες εις την επιχείρηση της νήσου Τήλου (Πισκοπής) την 27 και 28 Οκτωβρίου 1944, συνέτειναν δια της ανδρείας και της απαράμιλλου αυτοθυσίας τους εις την σύλληψη 120 αιχμαλώτων και εις την απόκρουσιν επί 11 ώρας Γερμανικής τριπλασίας εις αριθμόν αντεπιθέσεως υποστηριζομένης υπό των πυροβόλων εχθρικών αποβατικών πλοίων. Μεθ' ό, επελθούσης της νυκτός, απεχώρησαν της Νήσου συμπαραλαβόντες βαρέως τραυματισμένους συναδέλφους τους».
«Ποιούμαι εύφημον μνείαν του Ανθυπολοχαγού Βορριά Γεωργίου (ομού με λοιπούς συναδέλφους του) διότι λαβόντες μέρος εις αναγνωρίσεις επί Νήσων του Αιγαίου κατα το διάστημα απο 16 Ιουλίου 1944 μέχρι 24 Αυγούστου 1944, εξεπλήρωσαν πλήρως τας ανατεθείσας αυτοίς αποστολάς , μη διστάσαντες να εκθέσουν εαυτούς εις τον κίνδυνον της αποκαλύψεως των υπο του εχθρού, κατόρθωσαν να εισδύσουν εντός τοποθεσιών οργανωμένων υπο του εχθρού και να συλλέξουν πολυτίμους πληροφορίας».
Ο Διοικητής του Ιερού Λόχου Συνταγματάρχης Πεζικού Χριστόδουλος Τσιγάντες από το απόσπασμα της Ημερησίας Διαταγής του Ιερού Λόχου της 25-4-1945: «Ομοίως ποιούμαι εύφημον μνείαν του Ανθυπολοχαγού Βορριά Γεωργίου (ομού με λοιπούς συναδέλφους του, Αξιωματικών και οπλιτών) διότι κατά την περίοδο των επιχειρήσων του Ιερού Λόχου, επεδείξαντο θάρρος, αυταπάρνησιν, επιθετικό πνεύμα και ψυχραιμίαν κατά την αντιμετώπισιν του εχθρού εις πλείστας όσας εχθροκρατουμένας νήσους του Αιγαίου».
Ανάλογες διακρίσεις του απονέμονται κατά την οδυνηρή περίοδο του Εμφυλίου, όπου πολεμά από τον Απρίλιο 1946 έως τον Οκτώβριο 1946, ως Υπολοχαγός του 556 Τάγματος Πεζικού στην περιοχή Παρανεστίου και μετέπειτα προαχθείς σε Λοχαγό, ως Διοικητής Λόχου της Γ΄ Μοίρας Καταδρομών.
…………………………………………………………………………
Προαγωγή επ’ ανδραγαθία
Ο Διοικητής της Γ΄ Μοίρας Καταδρομών, ο Ταγματάρχης Πεζικού και μετέπειτα ονομαστός στρατηγός Περικλής Παπαθανασίου, τον τιμά πολλάκις, αφενός με την πρόταση προαγωγής του επί ανδραγαθία στον βαθμό του ταγματάρχη και αφετέρου με τις προτάσεις απονομής του Πολεμικού Σταυρού Β΄ Τάξεως και 2 Χρυσών Αριστείων Ανδρείας.
Είναι ιδιαίτερα συγκινητική η αιτιολόγηση της προτάσεως για την προαγωγή του επί ανδραγαθία:
«Τον Λοχαγό Πεζικού Βορριά Γεώργιο προτείνω δια την επ΄ ανδραγανθία προαγωγή του στον βαθμόν του Ταγματάρχου, διότι ως Διοικητής Διλοχίας κατά τη νυκτερινή καταδρομήν της 10 προς 11-8-49 δια την κατάληψη του υψώματος ΜΠΑΡΟ και εν συνεχεία της τοποθεσίας ΑΓ. ΠΑΝΤΕΣ-ΝΤΑΜΣΕ ούτος κατόρθωσε καίτοι εβάλετο πανταχόθεν, να οδηγήσει τους λόχους του μετά εξαιρετικής ακριβείας έμπροσθεν των αντικειμενικών σκοπών λόγω της υπερόχου τακτικής αντιλήψεως του και της αφθάστου ψυχραιμίας, δι΄ής από πολλού έχει επιβληθεί εις άπαντας , ανωτέρους και κατωτέρους του. Κατά την εν συνεχεία επιχείρησιν για την κατάληψιν της ΜΙΣΟΓΑΔΙΤΙΣΑΣ, την νύκτα της 12 προς 13-8-49, επι της κεντρικής τοποθεσίας ΒΙΤΣΙ και εν συνεχεία κατά την αποβατικήν επιχείρησιν προς χερσόνησον ΠΥΞΟΥ, ούτος είχεν καταστεί το έμβλημα της επιτυχίας και του ενθουσιασμού. Είναι πολύ σπάνιος Αξιωματικός με πολύ μεγάλην και ανωτέραν αντίληψιν του καθήκοντος και των υποχρεώσεών του προς την Πατρίδα. Είναι ο βράχος επί του οποίου πάντοτε ο εχθρός εθραύσθη επιτιθέμενος και επί του οποίου είναι γραμμένη το πλείστον της Ιστορίας της Μοίρας. Δια των κατά σειράν ανδραγαθημάτων του, η φήμη του έχει φθάσει παντού και έχει καταστεί θρύλος, όχι μόνο μεταξύ των στρατιωτικών, αλλά και ανά το Πανελλήνιον, όπου έδρασε η Μοίρα. Πολλάκις ηκολούθησεν την Μοίρα ασθενής και χωρίς να αναφέρη εις ουδένα, καταστάς ούτω ίνδαλμα εις τους Αξιωματικούς και Οπλίτας. Γνωρίζει τας υποχρεώσεις του και γνωρίζει άριστα να θυσιάζεται και να παρασύρει τους υπ΄αυτόν εις μεγαλουργήματα παρέχων ούτω τον εαυτόν του το πλέον άριστον παράδειγμα προς μίμησιν.
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
Ταγματάρχης Πεζικού
Διοικητής Γ΄ Μοίρας Καταδρομών».
Ο Στρατηγός Βορριάς, που ανήλθε την κλίμακα της ιεραρχίας, στα ανώτατα αξιώματα, πέθανε μετά την αποστρατεία του σε ηλικία μόλις 65 ετών και ετάφη στην ιδιαιτέρα πατρίδα του την Χίο.
Για την προσφορά του στην Πατρίδα, και ιδιαίτερα για την φροντίδα που επέδειξε στην αγαπημένη γενέτειρα του, ο δήμος Χίου ονοματοδοτεί τιμητικά την οδό που βρίσκεται η οικία του, ως «οδός Στρατηγού Γεωργίου Βορριά». Πρόκειται για την κάθετη οδό στην Κωνσταντίνου Μονομάχου απέναντι από την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών. Παράλληλα από το 1994 φιλοξενείται η προτομή του στο Δημοτικό Κήπο, μαζί με τον πυρπολητή Κανάρη και άλλους επιφανείς Χιώτες.
Πηγή: https://tolmwnnika.blogspot.com/
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
