Η σοφία ενός μεγάλου καλλιτέχνη

 
Χρόνια τώρα ο Σταμάτης Φασουλής διαγράφει τη δική του πορεία στην τέχνη, αποσυνδέοντας την πλήρως από τον κανιβαλισμό της τηλεόρασης. Πατώντας γερά στο σανίδι αντλεί τη δύναμη να εκφράζει αλήθειες που πονούν, χωρίς ο ίδιος να ματώνεται απ’ την εκφορά τους. Δανείζομαι χρήσιμες σκέψεις του από πρόσφατη συνέντευξη του στο «ΒΗΑgazino».
-         Κινδυνεύουμε από τα άκρα; «Ναι, και δε με νοιάζει αν είναι από εδώ ή από εκεί. Είναι άκρα. Κι εμείς ακραία γίναμε. Αυξήθηκε, λέει, η Χρυσή Αυγή, αυξήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ… Μα εμείς τα αυξήσαμε, δεν αυξήθηκαν από μόνα τους… Οι ίδιοι είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Νομίζουμε ότι είναι κάτι άλλο, εχθρικό. Όχι, είναι τα αδέλφια μας, τα παιδιά μας, η μάνα μας, οι φίλοι μας που έγιναν Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ. Ίδια οικογένεια είμαστε τώρα…»
 
-          Τι σας φοβίζει πραγματικά; «Ότι δεν έχω κριτήρια, ότι δεν μπορώ να κρίνω κανέναν. Αυτό σημαίνει απώλεια συνείδησης και με φοβίζει πάρα πολύ. Δεν έχω το θάρρος ούτε το κουράγιο να κρίνω κανέναν. Δεν μπορώ να υψώσω τη φωνή μου και να κρίνω κάποιον. Σαν να έχουμε όλοι λερωμένη τη φωλιά μας – στο μέτρο που αναλογεί στον καθένα μας, φυσικά, γιατί εγώ δεν έχω την ευθύνη που έχει ένας πρωθυπουργός, ούτε μια γριούλα που κάθεται στο Βόλο έχει την ίδια ευθύνη με εμένα. Ευθυνόμαστε όλοι γιατί κάναμε και τα στραβά μάτια, ζήσαμε μια ζωή που δεν μας αναλογούσε, ζήσαμε τη ζωή άλλων…»
 
-          Είμαστε αριστερόστροφή χώρα; «Πρώτα απ’ όλα είμαστε μια χώρα που ζει με αριστερό Δημόσιο… Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το Δημόσιο είναι τρόπος λειτουργίας πρώην ανατολικού μπλοκ, πρώην παραπετάσματος, κανονικά… Και από την άλλη πλευρά, αυτό που λάνσαρε ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ, όταν ανέτειλε, αυτή η συνδικάλα, ήταν ό,τι χειρότερο. Και τώρα τους τρώει το ίδιο το παιδί τους, ζωντανούς, ο ίδιος ο Φωτόπουλος τους καταπίνει…»
 
-          Που πιστεύετε ότι έγινε η στραβή; «Συνέχεια κάνουμε μια στραβή… Σκέψου ότι ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος είχε 8.000 νεκρούς και ο Εμφύλιος 80.000. Καταλαβαίνεις για τι λαό μιλάμε… Τι να πεις για έναν λαό που για κάτι δικό τους, για το μεταξύ τους, χάθηκαν τόσες χιλιάδες ζωές; Ο Εμφύλιος ήταν ένα πολύ μεγάλο ταρακούνημα, δε νομίζω ότι θα συνέλθουμε ποτέ…»
 
-          Δεν πήραμε τα μηνύματα ότι κάτι αλλάζει; «Ούτε θέλαμε να τα δούμε αλλά και τα πάντα βοήθησαν στο να μην τα δούμε. Ήταν τόσο πιεστικοί τότε για να μας δώσουν δάνεια όσο είναι τώρα για να τα εξοφλήσουμε. Δεν ξέραμε, αλλά απλώς θα έπρεπε να το υποψιαστούμε. Δεν πιστεύω, όμως, στον αγνό, καλό λαό, όπως δεν πιστεύω και στον αγνό, καλό πολιτικό. Εμείς είμαστε και τα δυο.»

Μήπως βαφτίζουμε ελευθερία ό,τι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε; «Αυτή είναι η υπερβολή της κοινωνίας της ανεκτικότητας… Αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για τίποτα. Ίσως η λύση έρθει από ένα μελλοντικό Internet. Τώρα ακόμη εμπεριέχει πολύ σαβούρα κι ο κόσμος πιστεύει ότι είναι πανάκεια. Όπως συνέβαινε κάποτε με την crème fraiche, που τη βάζαμε ακόμη και στα ρεβίθια… Με τον καιρό, λοιπόν, η τεχνολογία μπορεί να φέρει μια ποιοτική αλλαγή. Εκτός αν τη χειραγωγήσουν κι αυτή τόσο πολύ – όπως το Google στην Κίνα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ποσοτική συσσώρευση φέρνει μια ποιοτική αλλαγή. Παραμένω, με την παλιά έννοια, αριστερός.» 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.