Ήταν Μάιος του 2012 όταν η Μαίρη Φασουλάκη μου έβαζε να ακούσω, προ της κυκλοφορίας του, ένα τραγούδι σε στίχους δικούς της και μουσική του Παντελή Θαλασσινού. Ήταν «Ο δικός μου Θεός», ένα εξαιρετικό τραγούδι, με στίχους ιδιαίτερους και διαφορετικούς. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ο Παντελής Θαλασσινός το συμπεριέλαβε στην τελευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Δέκα τραγούδια της Ελπίδας». Και είναι όντως ελπιδοφόρα τα τραγούδια του δίσκου. Στίχοι πρωτοεμφανιζομένων – κυρίως – στιχουργών, μελοποιημένοι από έναν έμπειρο τραγουδοποιό, που ξέρει καλά τους άγραφους νόμους της τραγουδοποιίας.
Π.Θ.: Η διαδικασία να κάνω αυτό το δίσκο ήταν για μένα πρωτότυπη, επειδή θέλησα, αυτή τη φορά, να κάνω την παραγωγή μόνος μου. Κι εννοώ, χωρίς εταιρεία από πίσω. Δύσκολο, αλλά δελεαστικό. Τα «δέκα τραγούδια της Ελπίδας» είναι άλλος ένας σταθμός για μένα γι’ αυτό που προανέφερα. Αποφάσισα πλέον να μη διαχειρίζεται κανείς τα ηχογραφήματά μου, μιας και το να φτάσουν στον κόσμο είναι δύσκολο για όλους. Το να τα διαχειρίζονται κάποιες εταιρίες που έχουν μείνει, μόνο και μόνο για το Ίντερνετ, και για 2.000 cds, που θα πουλήσουν πια, σιγά τα ωά! Το κάνω και μόνος μου. Πιο πολύ τιμά έναν ραδιοφωνικό παραγωγό να του στείλεις ο ίδιος το cd σου, παρά ένας εκπρόσωπός της εταιρίας.
Π.Θ.: Ναι, ισχύει, και ηχογραφήθηκε live, με τη βοήθεια των φίλων μου. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα πετύχαινε.
Π.Θ.: Είναι πάρα πολύ απλό. Διαβάζω καθημερινά στίχους ανθρώπων. Κυρίως καινούριων. Έχει μεγαλύτερη σημασία, για μένα, να βγει και να πάρει το «βάπτισμα του πυρός» ένας άνθρωπος που δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει, από το να πάρεις έναν ακόμη πολύ καλό στίχο από τους ήδη καταξιωμένους
Π.Θ.: Υπάρχουν ώρες που με ξεκουράζουν από τις ώρες της μουσικής και γράφω έτσι για να γράψω. Και άλλες ώρες που το χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς για να ενημερώσω για τις δραστηριότητές μου. Βέβαια ξέρω και λαμβάνω υπ’ όψιν ότι πολύς κόσμος απ' το κοινό μου δεν έχει καν κομπιούτερ.
Π.Θ.: Πού να δείτε τώρα που το κυκλοφορώ και με booklet στην αγορά μόνος μου, πόσες δυσκολίες αντιμετώπισα. Με πεισμώνουν όμως. Δεν πρέπει να σταματήσουμε να κυκλοφορούμε καινούρια μουσική, μόνο και μόνο επειδή είναι ηλεκτρονική η διάδοσή της και, ως εκ τούτου, εύκολα αντιγράφεται. Ας την αντιγράφουν, αρκεί να την ακούνε! Πάντως, σας πληροφορώ ότι προχθές έψαχνα κασετόφωνο, για να φτιάξω σε μια θεία μου, σε κασέτα, το καινούργιο μου cd, μιας και δεν ξέρει να χειρίζεται το cd player. Η μουσική θα διαδίδεται στο μέλλον με λίστες ιντερνετικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών! Κάποια στιγμή, την τηλεόραση θα τη διαλέγεις μέσα στο ίντερνετ, και δεν θα σε διαλέγει εκείνη. Η διάθεση ήδη είναι γνωστή: Το youtube σαρώνει και δεν πληρώνει!
Π.Θ.: Φυσικά κι έχουμε εμμονές. Αν δεν είχαμε θα κάναμε δίσκους κατόπιν δημοσκόπησης και σφυγμομέτρησης. Άμα μου σφηνωθεί κάτι στο κεφάλι, ειδικά στη δουλειά μου, χρειάζομαι εγχείρηση για να βγει.
Π.Θ.: Ήταν το «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε». Με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης Νικολάου, και μου είπε ότι ο Νίκος Οικονόμου θα παίξει στο Κανάλι 1 του Πειραιά το τραγούδι μας, την τάδε ώρα… Θυμάμαι είχα συγκινηθεί πάρα πολύ.
Π.Θ.: Τελευταία πήγα στον Haig (Yazdjian), στις εκδόσεις Γαβριηλίδη, στον Θοδωρή Κοτονιά στο Ρυθμό.. πήγα και στους ΤΑΚΙΜ και στον Κωστάκη τον Παυλίδη. Είμαι fan όλων αυτών!
Π.Θ.: Η συναυλία που θα μου μείνει αξέχαστη ήταν η πρώτη του Paco de Lucia στο Λυκαβηττό και του Ravi Shankar στο Ηρώδειο, πριν από εικοσιπέντε χρόνια, και ο λόγος ήταν η απλότητα του live. Ήταν αυτοί κι κόσμος, κανένας εντυπωσιασμός, κανένα παραμύθι. Πολύ αληθινό πράμα.
Π.Θ.: Θα ήθελα να είχα δει τον Lucio Dalla.
Π.Θ.: Μου αρέσει κι έχω «κολλήσει» με ένα τραγούδι του Πάρι Περυσινάκη, που το λέει ο Βασίλης Σκουλάς, το «Η πέρδικα κι ο κυνηγός», αλλά δεν θα το πω εγώ. Προτιμώ να το ακούω αρτιμελές, υγιές κι ακέραιο! (γέλια).
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
