Αίσθηση προκαλεί η επιστολή των Χρήστου Μαζαράκη, Γεωργίου Στρίγκου και Αντώνη Κεπούτο, εταίρων του κέντρου διασκέδασης Bronx στη Χίο, οι οποίοι καταγγέλλουν ένα εκτεταμένο σύστημα αθέμιτου ανταγωνισμού, στοχοποίησης και οργανωμένης υπονόμευσης, που όπως επισημαίνουν, θέτει εν αμφιβόλω τη βιωσιμότητα κάθε νόμιμου νυχτερινού χώρου στο νησί.
Σε μια τοποθέτηση που σπάνια συναντάται στον δημόσιο λόγο από ενεργούς επιχειρηματίες, οι εταίροι του Bronx επιχειρούν να θέσουν στη σωστή του διάσταση το ζήτημα της διασκέδασης στη Χίο και των τεράστιων διαφορών μεταξύ καφέ-μπαρ και νυχτερινών κέντρων, τονίζοντας πως η ανοχή της παρατυπίας δημιουργεί ένα στρεβλό και άδικο τοπίο για όσους επενδύουν με βάση τους νόμους.
Οι εταίροι του Bronx εξηγούν με σαφήνεια ότι οι διαφορές μεταξύ των καφέ-μπαρ και των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης είναι ουσιαστικές – τόσο νομικά όσο και οικονομικά. «Δεν μπορούμε να πουλάμε φιάλη στην ίδια τιμή με ένα καφέ-μπαρ, όταν το κόστος λειτουργίας και οι απαιτήσεις μας είναι πολλαπλάσιες», υπογραμμίζουν, κάνοντας λόγο για κατάφωρη αδικία.
Την ίδια ώρα, όπως καταγγέλλουν, ορισμένα καφέ-μπαρ παραβιάζουν ανοιχτά το ωράριο μουσικής, χωρίς να υφίστανται κυρώσεις, ενώ κάθε προσπάθεια εξεύρεσης συναινετικής λύσης – ακόμη και συμβολικής – συνάντησε άρνηση και ειρωνείες. «Μας απάντησαν: ‘Αν μπορούσαμε, θα δουλεύαμε και 25 ώρες την ημέρα’», καταγγέλλουν.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν οι αναφορές σε εμπορικό αποκλεισμό από προμηθευτές ποτών, έπειτα από πιέσεις ανταγωνιστών, καθώς και οι έμμεσες απειλές που δέχτηκαν με αναφορές στο λουκέτο του Palazzo, παλαιότερου νυχτερινού κέντρου στο οποίο εργάστηκε ένας εκ των εταίρων.
«Γνωρίζω εκ των έσω πώς ζημιώθηκε το νησί από το κλείσιμό του», επισημαίνουν, υπογραμμίζοντας πως αντίστοιχες μέθοδοι επιχειρούνται και σήμερα απέναντι στο Bronx.
Στην επιστολή γίνεται λόγος και για συκοφαντική εκστρατεία, με ψευδείς και ανυπόστατες καταγγελίες για παράνομες δραστηριότητες, οι οποίες δεν επιβεβαιώθηκαν από τους ελέγχους της αστυνομίας. «Καμία από τις καταγγελίες δεν επιβεβαιώθηκε – ήταν απολύτως αβάσιμες και συκοφαντικές. Κι όμως, το πλήγμα στην εικόνα μας υπήρξε τεράστιο», σημειώνουν, ανακοινώνοντας πως έχουν κινηθεί νομικά για να προστατεύσουν την υπόληψή τους.
Σύμφωνα με τους εταίρους του Bronx, επιχειρηματίες που ενοχλήθηκαν από την προσήλωσή τους στη νομιμότητα συναντήθηκαν πρόσφατα με τον Δήμαρχο Χίου και τον Πρόεδρο του Συλλόγου Εστίασης, χωρίς να κληθούν οι ίδιοι. «Παρουσιαστήκαμε ως οι ‘κακοί’, που κάνουν μηνύσεις και ‘θέλουν να καταστρέψουν τον τουρισμό’», αναφέρουν.
Ύστερα από τόνους παραπληροφόρησης και λάσπης – όπως άλλωστε συνηθίζεται σε αυτόν τον τόπο – ήρθε η ώρα να ακουστούν κάποιες αλήθειες. Χωρίς μεσάζοντες και «ράδιο αρβύλα».
Πριν από περίπου τρία χρόνια, εγώ και οι συνεργάτες μου αποφασίσαμε να ανοίξουμε στη Χίο ένα κέντρο διασκέδασης με το όνομα Bronx. Προσωπικά, ήδη διατηρούσα το Overproof, ένα καφέ-μπαρ στην προκυμαία της Χίου. Η απόφαση για την ίδρυση του Bronx πάρθηκε κυρίως λόγω του περιορισμένου ωραρίου μουσικής που επιτρέπεται στα καφέ-μπαρ – μέχρι τις 2 τα ξημερώματα – και υπό αυστηρούς όρους. Κάτι που είναι θεμελιώδες για την έννοια της διασκέδασης.
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες συμμόρφωσης, δεχτήκα δεκάδες καταγγελίες, κυρίως από γειτονική επιχείρηση, βραδιές στο αυτόφωρο, υπέρογκα πρόστιμα και έξοδα. Τελικά, η επιχείρησή μου έκλεισε οριστικά τον Οκτώβριο του 2022. Παρά τις εκκλήσεις μου σε όλους τους θεσμικούς φορείς (σύλλογο εστίασης, φορέα τουρισμού, επιμελητήριο, δήμο, αστυνομία), η απάντηση ήταν μία: «Είστε εκτεθειμένοι νομικά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι». Και όντως, με έκλεισαν.
Την ίδια στιγμή όμως, στην προκυμαία, στήνονταν υπαίθρια πάρτι με ηχητικά, φώτα και βεγγαλικά – ακόμα και με τον δρόμο κλειστό. Εκεί φαινόταν πως ο νόμος δεν ίσχυε.
Για να ενημερωθεί και το κοινό: οι άδειες των καφέ-μπαρ επιτρέπουν μουσική έως 80 ντεσιμπέλ, σε εσωτερικούς χώρους, με κλειστά παράθυρα και μέχρι τις 11 το βράδυ. Ο δήμος, για την τόνωση της αγοράς, έχει δώσει κάποιες παρατάσεις ωραρίου μέχρι τις 2 π.μ., με τους ίδιους περιορισμούς.
Από την άλλη, τα κέντρα διασκέδασης – όπως το Bronx – λειτουργούν με τελείως διαφορετικές προδιαγραφές: επιτρέπεται ήχος έως 100 ντεσιμπέλ, χωρίς χρονικό περιορισμό. Έχουν αυστηρούς κανόνες ηχομόνωσης, άλλες φορολογικές επιβαρύνσεις (5% δημοτικά τέλη έναντι 0,5% των καφέ-μπαρ), και προφανώς, άλλες υποχρεώσεις και κόστος λειτουργίας.
Εδώ προκύπτει ένα κρίσιμο ζήτημα: όταν ένα καφέ-μπαρ με μειωμένο κόστος λειτουργίας και διαφορετική νομική υποχρέωση λειτουργεί πρακτικά ως κέντρο διασκέδασης, δημιουργείται καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού.
Δεν μπορούμε να πουλάμε φιάλη στην ίδια τιμή με ένα καφέ-μπαρ, όταν το κόστος λειτουργίας και οι απαιτήσεις μας είναι πολλαπλάσιες. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε την ίδια ποσότητα κεράσματος όταν δεν έχουμε εισπράξεις τις υπόλοιπες ημέρες. Και, φυσικά, δεν μπορούμε να είμαστε βιώσιμοι όταν λειτουργούμε μόνο δύο βράδια την εβδομάδα.
Παρά τις διαφορές αυτές, εδώ και δύο χρόνια ζητήσαμε από τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων που έχουν μουσική παρατύπως μετά τις 2 π.μ., να μας παραχωρήσουν – συμβολικά – το διάστημα 2:00-5:00 τα ξημερώματα της Παρασκευής και του Σαββάτου. Σε αντάλλαγμα, προτείναμε να μην υπάρχει κανένας περιορισμός για εκείνους τις καθημερινές. Ζητήσαμε τρεις ώρες λειτουργίας, δύο φορές την εβδομάδα. Το Bronx λειτουργεί μόνο αυτές τις δύο ημέρες, χωρίς καφέ, φαγητό ή ολοήμερη δραστηριότητα. Πρέπει σε αυτές τις μέρες να καλύψει τα έξοδά του.
Η απάντηση που λάβαμε; «Όχι μόνο δε σας δίνουμε αυτές τις ώρες, αλλά αν μπορούσαμε, θα δουλεύαμε και 25 ώρες την ημέρα». Επιπλέον, δεχτήκαμε έμμεσες απειλές, αναφορικά με την τύχη του πρώην νυχτερινού κέντρου Palazzo, το οποίο – ενώ ήταν καθ’ όλα νόμιμο – οδηγήθηκε σε λουκέτο, όταν ορισμένοι επαγγελματίες του χώρου αντιτάχθηκαν στη λειτουργία του, υπονομεύοντας το με διάφορους τρόπους όπως όταν επιχειρηματίες καφέ-μπαρ πίεσαν με "στάση εργασίας" προκειμένου να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Ήμουν εργαζόμενος στο Palazzo, γνωρίζω εκ των έσω. Επίσης γνωρίζω πόσο ζημιώθηκε το νησί από το κλείσιμό του.
Καθώς σήμερα δεν υπάρχουν αρκετοί επιχειρηματίες ώστε να επαναλάβουν εκείνη την τακτική πίεσης μέσω «απεργίας», καταφεύγουν σε διαφορετικούς τρόπους. Πρόσφατα, ενημερωθήκαμε ότι έγιναν παρεμβάσεις σε προμηθευτές ποτών, ώστε να διακοπεί η συνεργασία τους με το Bronx, υπό την απειλή εμπορικού αποκλεισμού. Δηλαδή, έμμεσο μποϊκοτάζ, με στόχο τον αποκλεισμό μας από την αγορά. Με το απλό σκεπτικό "αν πουλήσετε στο Bronx, δεν θα ψωνίσουμε εμείς". Πρακτικές που σε οποιαδήποτε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα θεωρούνται όχι απλά αθέμιτες, αλλά αδιανόητες.
Και όλα αυτά, ενώ εμείς απλώς ζητάμε να τηρηθεί ο νόμος.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε και η λασπολογία. Στο διάστημα λειτουργίας του καταστήματός μας έγιναν δύο εκτεταμένοι έλεγχοι από τις αστυνομικές αρχές – με παρουσία πολλών υπηρεσιών – μετά από καταγγελίες που αργότερα αποδείχθηκε ότι είχαν σταλεί από άγνωστα email, και δεν επιβεβαιώθηκε τίποτα από όσα αναφέρονταν. Ενδεικτικά: Κατηγορηθήκαμε για κακής ποιότητας ποτά, χρήση ουσιών, ακόμα και για «εκδιδόμενες γυναίκες». Καμία από αυτές τις καταγγελίες δεν επιβεβαιώθηκε – ήταν απολύτως αβάσιμες και συκοφαντικές.
Κι όμως, το πλήγμα στην εικόνα μας υπήρξε τεράστιο.
Όπως επίσης και για όρια ηλικίας που συμβαίνει σε όλα τα μαγαζιά είμαστε εμείς οι ίδιοι εξω και ελέγχουμε σχολαστικά ταυτότητες.
Ως εκ τούτου, ασκήσαμε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση και κατά παντός υπευθύνου. Δεν γίνεται να μένει αναπάντητος ένας τέτοιος οχετός λάσπης, ειδικά όταν πλήττει νέους επιχειρηματίες που λειτουργούν σύννομα.
Έχουμε κινηθεί νομικά, όχι από εκδικητικότητα, αλλά για να προστατεύσουμε την υπόληψή μας, τις οικογένειές μας και τις επενδύσεις μας.
Με τις οικογένειες μας και με συγγενείς μας επιχειρηματίες που αν μη τι άλλο συμβάλλουν έμπρακτα στον τουρισμό του νησιού όλα αυτά τα χρόνια.
Πριν από λίγες ημέρες, ορισμένοι επιχειρηματίες που ενοχλήθηκαν από τη στάση μας υπέρ της τήρησης του νόμου, συναντήθηκαν με τον Δήμαρχο παρουσία και του Προέδρου του συλλόγου εστίασης – χωρίς όμως να μας καλέσουν. Παρουσιαστήκαμε ως οι «κακοί», που κάνουν μηνύσεις και «θέλουν να καταστρέψουν τον τουρισμό». Πραγματικά, θεωρεί κανείς ότι ο τουρισμός της Χίου εξαρτάται από το αν παίζει μουσική ένα καφέ-μπαρ μετά τις 2 π.μ.;
Εμείς, αντιθέτως, προσφέρουμε ασφαλή, οργανωμένη και ποιοτική διασκέδαση, σε χώρο ηχομονωμένο και χωρίς προβλήματα με περίοικους ή τουρίστες. Η ύπαρξη τέτοιων νόμιμων χώρων δημιουργεί σταθερότητα και ευκαιρίες για επενδύσεις σε πραγματικά κέντρα διασκέδασης – χειμερινά ή θερινά.
Επίσης με την τήρηση του νόμου δίνεται η ευκαιρία και σε νέους επιχειρηματίες να επενδύσουν στο κομμάτι των κέντρων διασκέδασης χωρίς να έχουν την αμφιβολία αν η επένδυση τους θα πάει στα σκουπίδια από κάποια καφέ μπαρ που δεν τηρούν το ωράριο. Η ανασφάλεια και η παρανομία είναι ο λόγος που η Χίος δεν έχει τόσα χρόνια νυχτερινά κέντρα και όσα υπήρχαν έκλεισαν.
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η Χίος δεν έχει αποκτήσει ποτέ ένα σύγχρονο, ποιοτικό κλαμπ όπως σε άλλους τουριστικούς προορισμούς, νομίζω έχει ήδη δοθεί.
Ζητάμε μόνο το αυτονόητο: τη δίκαιη αντιμετώπιση μας και την εφαρμογή της νομιμότητας. Δεν επιδιώκουμε να κλείσει κανένα μαγαζί. Ζητάμε απλώς να σταματήσει η μουσική στα καφέ-μπαρ στις 2 π.μ., όπως προβλέπει ο νόμος. Το να επιβιώσει ένας χώρος διασκέδασης, όπως το Bronx, απαιτεί σεβασμό στους κανόνες και ισότιμους όρους ανταγωνισμού. Ζητάμε το δίκαιο. Ζητάμε το νόμιμο.
Ζητάμε ισονομία, σεβασμό στον νόμο και μια ευκαιρία να υπάρχουμε δίκαια στην αγορά.
Τίποτα λιγότερο. Και τίποτα περισσότερο.
Με εκτίμηση,
Οι Εταίροι του Bronx.
Χρήστος Μαζαράκης, Γεώργιος Στρίγγος , Αντώνης Κεπούτο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
