Μια πρωτότυπη και βαθιά συγκινητική παιδική θεατρική παράσταση με τίτλο «Ένας ελέφαντας που τον έλεγαν Μέμουαρ» ετοιμάζει ο Σύλλογος Γυναικών Χίου, με προγραμματισμένες παραστάσεις την Παρασκευή 30 και το Σάββατο 31 Μαΐου στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο, και μια ακόμη το Σάββατο 7 Ιουνίου στο κινηματοθέατρο ΠΕΚΕΒ. Το έργο υπογράφει σε κείμενο και σκηνοθεσία η Λένια Ξενάκη, ενώ η παραγωγή φέρει τη σφραγίδα συνεργασίας πολλών δημιουργικών ανθρώπων.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται η μικρή Ματίνα, ένα παιδί με πλούσια φαντασία και βαθιά ευαισθησία, που αγωνιά μήπως κάποια στιγμή ξεχαστεί από τους δικούς της. Η λήθη παίρνει τη μορφή καθημερινών περιστατικών: ο παππούς της με την "μνήμη χρυσόψαρου", η οικογένεια που λησμονεί τα γενέθλιά της. Η ανασφάλεια της κορυφώνεται μέχρι που έρχεται στη ζωή της ο Μέμουαρ, ένας φανταστικός φίλος-ελέφαντας με αιώνια μνήμη, που τη συνοδεύει σε ένα συναισθηματικό ταξίδι αναζήτησης.
Η φαντασία ως εργαλείο θεραπείας
Η σκηνοθέτις Λένια Ξενάκη, μιλώντας στη συνέντευξη Τύπου, υπογράμμισε: «Η φετινή μας προσπάθεια ουσιαστικά αφορά τη μνήμη. Τις διαταραχές της μνήμης, πώς ένα παιδί αντιλαμβάνεται τι σημαίνει μνήμη και τι σημαίνει λήθη». Η δραματουργία εμπνέεται από σύγχρονα παραμύθια και διαμορφώθηκε με τη συμβολή παιδοψυχολόγου, ώστε να είναι προσβάσιμη και ουσιαστική για ένα ευρύ ηλικιακό κοινό.
Η Ματίνα ζει σε μια οικογένεια όπου η μητέρα εργάζεται εντατικά, ο πατέρας ταξιδεύει και ο παππούς έχει αρχίσει να «χάνεται». Η εξαφάνιση του παππού γίνεται το έναυσμα για το παιδί να ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης όχι μόνο των αγαπημένων του προσώπων, αλλά και του εαυτού της μέσα από τις αναμνήσεις. Η παρουσία του φανταστικού φίλου Μέμουαρ δίνει στη Ματίνα τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον φόβο της λήθης και να αναζητήσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: «Γιατί όλοι ξεχνάνε; Πού πάνε οι αναμνήσεις όταν γλιστρούν από το μυαλό μας;»
Καλλιτεχνική αρτιότητα και ομαδική δουλειά
Η πρόεδρος του Συλλόγου Στέλλα Αμπαζή, επεσήμανε: «Πρόκειται για ένα έργο σύγχρονο, τρυφερό και με πολύ χιούμορ. Θέλουμε μέσα από το παιδικό βλέμμα της Ματίνας να φέρουμε στη σκηνή καταστάσεις που όλοι αντιμετωπίζουμε στην οικογένεια, αλλά με έναν τρόπο που μόνο τα παιδιά μπορούν να αποδώσουν».
Η καλλιτεχνική ομάδα περιλαμβάνει τις Χρύσα Καραΐσκου, Ασπασία Πετρά και Λένια Ξενάκη στη μουσική επιμέλεια, ενώ η Ασπασία Πετρά υπογράφει και τις χορογραφίες. Το σκηνικό επιμελήθηκαν οι Νίκος Οργέττας, Μιχάλης Κρεατσούλας και Λίλα Μαρτάκη, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο εντυπωσιακό headpiece που σχεδίασε η Αφροδίτη Αναστοπούλου. Τα σκηνικά αντικείμενα φιλοτεχνήθηκαν από τις Μάρω Χατζελένη και Λίλα Μαρτάκη, ενώ την τεχνική υποστήριξη προσφέρουν οι Γιάννης Κυριακόπουλος (ήχος), Δημήτρης Λάζος (φωτισμός) και Τάκης Μπελόκας (σκηνική τεχνική).
Η μνήμη ως συναισθηματικό καταφύγιο
Το θεατρικό έργο αποτελεί πρόσκληση όχι μόνο σε παιδιά, αλλά και σε ενήλικες να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με τις αναμνήσεις και τους ανθρώπους που ξεχνιούνται, χωρίς να παύουν να αγαπιούνται. Όπως είπε χαρακτηριστικά η Στέλλα Αμπαζή: «Όσοι ξεχνάμε, δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε». Και αυτή ακριβώς είναι η καρδιά της παράστασης: η επιθυμία να παραμείνει κάποιος παρών, ακόμη και μέσα στη λήθη.
Η παράσταση είναι ανοιχτή σε κοινό από 3 έως 83 ετών, όπως αναφέρθηκε με χιούμορ, και αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία θέασης θεάτρου υψηλής ποιότητας, ειδικά στη Χίο όπου οι ευκαιρίες για παιδικό θέατρο είναι περιορισμένες.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
