Αδελφοί μου, φτάσαμε αισίως στο τέλος της τέταρτης εβδομάδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της σημαντικότερης περιόδου του εκκλησιαστικού έτους, το οποίο ξεκινάει κάθε χρόνο την 1η του Σεπτέμβρη. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για μία περίοδο στην οποία κυριαρχούν η νηστεία και η προσευχή.
Πρώτα – πρώτα, όσους από εμάς μας συνδέει η αγάπη και η φιλία επικοινωνούμε μεταξύ μας με διάφορους τρόπους. Αυτό είναι μια φυσική εκδήλωση, που κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα. Αν δεν επικοινωνούμε, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποξενωθούμε.
Ως γνωστόν, στον Χριστιανισμό η προσευχή κατέχει κορυφαία θέση. Έτσι, λοιπόν, ως Χριστιανοί, μιας και θεωρούμε ότι ο Θεός αγαπά όλους εμάς και νοιάζεται για όλους εμάς (άλλωστε αυτό το γνωρίζουμε εκ πείρας), πιστεύουμε ότι η επικοινωνία μαζί του γίνεται κυρίως με την προσευχή.
Ποιος, τώρα, είναι εκείνος που υπέδειξε σ’ εμάς τους Χριστιανούς το πώς θα προσευχόμαστε στο Θεό και τι θα του ζητάμε μέσω της προσευχής; Μα ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Κατ’ αρχάς, ο Ιησούς ως άνθρωπος προσευχόταν πάντοτε, ακόμα και καρφωμένος πάνω στο σταυρό. Στον πρώτο στοίχο του πρώτου κεφαλαίου του κατά Λουκά Ευαγγελίου γίνεται αναφορά στο ότι κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σε έναν τόπο κι όταν τελείωσε την επικοινωνία του με το Θεό Πατέρα, ένας από τους μαθητές του του είπε τα εξής: Κύριε, δίδαξέ μας πώς να προσευχόμαστε, όπως και ο Βαπτιστής Ιωάννης δίδαξε τους μαθητές του. Έτσι, λοιπόν, ο Χριστός υπέδειξε στους μαθητές του και κατ’ επέκταση σ’ εμάς όλους τους Χριστιανούς την Κυριακή προσευχή (θα πει του Κυρίου), δηλαδή το γνωστό σ’ όλους μας Πάτερ ημών.
Όλοι μας καθημερινά χτυπάμε την πόρτα του Θεού με την προσευχή. Όλοι μας του μιλάμε, τον σκεφτόμαστε, τον ευχαριστούμε, του ζητούμε με εμπιστοσύνη τη χάρη και τη βοήθειά του. Η επικοινωνία αυτή μας γεμίζει με χαρά, ανακούφιση, ελπίδα, δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στην πνευματική μας ζωή, καθώς και σε ότι μας δυσκολεύει στη ζωή μας και γενικότερα. Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, ο Ιησούς με την προσευχή Πάτερ ημών υπέδειξε τι κυρίως πρέπει να ζητάμε οι πιστοί από τον Θεό και με ποια προτεραιότητα.
Το πρωταρχικό, λοιπόν, και βασικότερο, για τον Ιησού Χριστό, αίτημα (παράκληση) που περιλαμβάνεται στην Κυριακή προσευχή είναι το ελθέτω η Βασιλεία σου. Άλλωστε, ο Ιησούς με το προσωπικό του παράδειγμα και με όσα για την προσευχή δίδαξε, προέβαλε τη Βασιλεία του Θεού και ως μια κοινωνία ανθρώπων που προσεύχονται. Η Βασιλεία του Θεού πρόκειται για μια κοινωνία που ξεκίνησε με τον ερχομό του Χριστού στη γη, συνεχίζεται με την Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός και θα ολοκληρωθεί με τη Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του. Πρόκειται για μια κοινωνία της οποίας τα αγαθά είναι η εσωτερική γαλήνη, η ειρήνη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η πνευματική πληρότητα, οι αγαπητικές σχέσεις και η απελευθέρωση από το κακό, το θάνατο και τη φθορά.
Επίσης, στους στοίχους επτά και οκτώ του εβδόμου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου ο Χριστός διαβεβαιώνει τους μαθητές του κι όλους εμάς τους Χριστιανούς για την βεβαία εκπλήρωση των αιτημάτων μας με τις παρακάτω φράσεις: Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει και όποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος χτυπά του ανοίγεται.
Πολλοί, ωστόσο, Χριστιανοί παραπονιούνται ότι ο Θεός δεν απαντάει στις προσευχές τους. Συμβαίνει, όντως, αυτό; Μα όχι φυσικά!!!! Κάθε άλλο!!!! Πρώτα και πάνω απ’ όλα χρειάζεται όλοι οι Χριστιανοί να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, μιας και αυτό σημαίνει η λέξη πίστη. Να έχουμε, λοιπόν, εμπιστοσύνη στην αγάπη, στη σοφία και στην πρόνοιά του Υψίστου για όλους εμάς ανεξαιρέτως, μιας κι εκείνος γνωρίζει κάθε φορά τι είναι το καλύτερο για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά και μας το στέλνει. Πότε δεν θα στείλει ο Θεός, αδερφοί μου, σταυρό βαρύτερο ή ελαφρύτερο απ’ εκείνον που μπορούμε να σηκώσουμε. Πάντοτε θα μας στείλει αυτό που μας είναι απαραίτητο εκείνη τη στιγμή, άσχετα του ότι εμείς συνήθως δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως.
Κάποιοι, όμως, Χριστιανοί ζητάμε ουκ ολίγες φορές από το Θεό πράγματα περίεργα, ανόητα, ιδιοτελή, ακόμη και για το κακό των συνανθρώπων μας. Πασίγνωστο, άλλωστε, είναι το ανέκδοτο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, που έλεγε ότι ο Θεός πήγε σε κάποιον άνθρωπο και του είπε Ζήτα μου ό,τι θες και θα στο κάνω πλουσιοπάροχα, με τη μόνη διαφορά πως ό,τι δώσω σε σένα, θα το δώσω πολλαπλάσιο στο γείτονα σου. Εκείνος, εμπαθής στην καρδιά, κακός στην διάνοια, τι λέει; Θεέ μου, δεν θέλω να μου δώσεις τίποτα. Ένα μονό να ζητήσω. Μονό να κάνεις να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Έτσι συμπεριφερόμαστε εμείς σήμερα…. δυστυχώς.
Φυσικό, λοιπόν, είναι όλα αυτού τους είδους τα αιτήματα ο Θεός να μην τα ακούει, μιας και η ικανοποίηση των αιτημάτων μας εξαρτάται κι από το είδος τους. Συμβαίνει, μάλιστα, συχνά τον τελευταίο καιρό στην κοινωνία μας αυτό που είπε κάποτε ο Γέροντας Δανιήλ της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου: Είναι, λέει, σαν να είμαστε μπροστά σ’ ένα βασιλιά που είναι έτοιμος να μας χαρίσει τα πιο ακριβά πράγματα, και εν προκειμένω τη Βασιλεία του Θεού, κι εμείς του ζητάμε κοπριά, δηλαδή άχρηστα υλικά αγαθά που μας υποδουλώνουν στην αμαρτία και μας απομακρύνουν από το Θεό.
Κλείνοντας, θεωρώ και πιστεύω ακράδαντα ότι όλοι μας θα προοδεύσουμε στην πνευματική μας ζωή και θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε ως κοινωνία όταν προσευχόμαστε καθημερινά στον Κύριο ζητώντας του βοήθεια, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας προς εκείνον για ότι μας έχει προσφέρει, μιλώντας σ’ εκείνον για τους φόβους μας, ζητώντας του δύναμη και θάρρος, λέγοντάς του τις στενοχώριες μας, ψάχνοντας για ελπίδα σ’ εκείνον, ζητώντας του συγχώρηση για τα λάθη μας, ενθυμούμενοι τις ανάγκες των συνανθρώπων μας, παρακαλώντας για να έχουμε υγεία για όλους και αναζητώντας παρηγοριά. Γένοιτο!
facebook
youtube
instagram
X
