Η άγνωστη μέση λύση

Πολλές έννοιες αποκτούν νέο νόημα όταν τυγχάνει να εφαρμόζονται στο δικό μας "μοναδικό" σε όλα του περιβάλλον. Αφορμή παίρνω από την πρόσφατη συζήτηση για τα τραπεζάκια στην Απλωταριά όπου εντοπίστηκε ένα νέο πεδίο, ήπιας ευτυχώς  αντιπαράθεσης, μεταξύ των καταστηματαρχών και των ιδιοκτητών καφετεριών στον κεντρικό δρόμο.
Οι πρώτοι δεν δέχονται σχεδόν τίποτα. Δεν επιθυμούν να απλωθούν αρμαθιές καρεκλών και τραπεζιών επί της Απλωταριάς, δυσχεραίνοντας σύμφωνα με τους ίδιους  την περατζάδα των πελατών μπροστά από τα μαγαζιά τους, δυσχεραίνοντας τον περίπατο ή τη βόλτα των καταναλωτών. Ας πούμε ότι κατά την λογική έχουν δίκιο.
Οι άλλοι, οι ιδιοκτήτες των καφετεριών, επιθυμούν διακαώς να αποκτήσουν περισσότερο έδαφος δραστηριότητας στην Απλωταριά. Δεν φτάνουν οι παράδρομοι, δεν φτάνουν τα άλλα προβλήματα που έχουν (περίοικοι, όρια, κοινόχρηστοι χώροι), θέλουν το κάτι παραπάνω που κατά την δίκαιη και από την πλευρά τους άποψη, έχει μετατρέψει την Απλωταριά σε ένα σημείο συνάντησης για όλες τις ώρες της μέρας, κάτι που παλαιότερα δεν υπήρχε και άρα έχουν και οι ίδιοι μερίδιο από την αύξηση της επισκεψιμότητας.
Οι δυο απόψεις που καταθέτουν δεν τέμνονται  πουθενά.  Η μία χαρακτηρίζεται από μια ακρότητα που λέει "η Απλωταριά ανήκει στους εμπόρους" και η άλλη από τη λογική "δεν φτάνουν τα λίγα, πάμε για τα πολλά". Μόνο που έτσι το πλέον πιθανό είναι η Δημοτική Αρχή που θα κληθεί να αποφασίσει να μπουχτίσει... από τη διαφωνία, πριν καλά κληθεί να δώσει λύση. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το έχουμε δει.
Η εποχή που διανύουμε είναι εποχή που χαρακτηρίζεται και από το εύρος των παραχωρήσεων. Παντού καθημερινά οι συμβιβασμοί δίνουν τη θέση τους σε πλειάδα αντιδράσεων και αντιπαραθέσεων σπέρνοντας μια νέα κουλτούρα που θα διέπει τις κοινωνίες στο άμεσο μέλλον. Ζούμε καταστάσεις όπου αποδεδειγμένα η δουλειά του ενός επηρεάζει είτε θετικά είτε αρνητικά και τη δουλειά του άλλου. Το πρόβλημα λοιπόν δεν θα έπρεπε καν να αναζητείται μέσα σε αίθουσες δημοτικών συμβουλίων όπου η κάθε πλευρά καλείται να αποδείξει τα δίκαια των προθέσεών της και το μέγεθος της ικανότητας του κλάδου της να ασκήσει πολιτική πίεση. Τέτοια ζητήματα πρέπει και επιβάλλεται κατά τη γνώμη μου να λύνονται από κοινού.
Αντί λοιπόν να πηγαίνουν στα "δημοτικά δικαστήρια", γιατί έτσι θέλουν το Δημοτικό Συμβούλιο να λειτουργήσει λαμβάνοντας απόφαση, να καθίσουν να τα βρουν και να προτείνουν από κοινού ιδιοκτήτες καφετεριών και έμποροι πως μπορούν να συνυπάρξουν αναβαθμίζοντας το δρόμο που δραστηριοποιούνται και πως οραματίζονται την περιοχή τους. Από κοινού να προκαλέσουν κι άλλες αλλαγές για να φέρουν ακόμη περισσότερο κόσμο στην Απλωταριά. Αυτή είναι η μέση λύση. Κι αν ο Δήμος επιθυμεί κάποια στιγμή αυτή η πόλη να αποκτήσει αυτοσεβασμό και αυτοπροστασία, οφείλει να μη λάβει σοβαρά ούτε τις αντιδράσεις των μεν, ούτε των δε. Να τα βρουν πρώτα και μετά να ζητήσουν παρεμβάσεις. Έτσι πρέπει να αρχίσουμε να λειτουργούμε. Και αργήσαμε τα μάλα...

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.