Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά..

Και αυτή η πρώτη φορά , (όσον αφορά στην δική μου εμπειρία από παιδικές θεατρικές παραστάσεις) ήταν αυτή που έζησα την Κυριακή στις 24 Ιουνίου στο Μουσείο Μαστίχας.

Ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα θεατρική παράσταση, που δεν ήταν μόνο θεατρική αλλά μουσικοθεατρική, από παιδιά με ενέργεια και ενθουσιώδη συμμετοχή στα ενεργούμενα και οχι παιδιά στημένα σαν σκουπόξυλα να απαγγέλουν μονότονα και αμέτοχα ότι παπαγαλιστί είχαν μάθει.

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα παιδιά ελεύθερα (όχι σφιγμένα ), να απολαμβάνουν μια παράσταση και να τραγουδούν τόσο υπέροχα, απαιτητικά τραγούδια από το διεθνές μουσικό ρεπερτόριο, σαν ενα αμέριμνο παιχνίδι. Και εμείς , οι θεατές, να τα ακολουθούμε με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα που παρακολουθούσαμε , πιό μικροί εμείς , τα πιο μεγάλα παιδιά να παίζουν στη γειτονιά!

Πολύ γνωστός σκηνοθέτης και φίλος, μου είχε πει πως , το πιό δύσκολο θέμα που αντιμετώπιζε στην πολύχρονη πορεία του στον κινηματογράφο και στο θέατρο, ήταν εκείνη του να σκηνοθετήσει παιδιά. Δεν μπορούν να υποκριθούν . Και αν το κάνουν, αυτό βγαίνει αποκρουστικά άσχημο . Για να παίξουν με επιτυχία τα παιδιά θέατρο, είναι απαραίτητο να παίξουν και οχι να υποκριθούν...

Χθες λοιπόν κατάλαβα ακριβώς το νόημα αυτών που μου είχε πει ο φίλος σκηνοθέτης. Και θυμήθηκα πως όταν ήμασταν στην τρίτη του Δημοτικού σχολείου , βιαζόμαστε να βγούμε διάλειμμα για να παίξουμε τον Τρωικό πόλεμο χωρισμένοι (όχι ανεξάρτητα από τιςπροσωπικές μας συμπάθειες) σε Τρώες και Αχαιούς.

Κατάλαβα ακόμα το νόημα της έκφρασης “ηχοτοπείο” που είχα συναντήσει διαβάζοντας την εργασία μεταπτυχιακού φοιτητή στον τουρισμό. Τα παιδιά με επιτυχημένη προσομοίωση ήχων κατάφερναν να μας μεταφέρουν στο χώρο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα:

Από την αγορά μέχρι το εργαστήριο γλυπτικής και τους δρόμους μιας μεγαλούπολης ως το λιμάνι της πόλης , την επιφάνεια αλλά και το βυθό των μακρινών ωκεανών.

Τα παιδιά της χορωδίας “μαστιχόνειρο” κατά βούληση , με τους ήχους τους, πότε μας βούλιαζαν μαζί με τα ψάρια και τις γοργόνες ,πότε μας ανέδυαν σε μπαλκόνια καλοκαιρινές νύχτες, η μας εγκατέλειπαν μόνους στον κυκλοφοριακό ίλιγγο.....

Η ιδιοφυής στην απλότητά της, ευρηματικότητα της σκηνοθεσίας, (όπως η παρουσίαση της έμπνευσης του πρωταγωνιστή με γλόμπο!!!! ), η εμπνευσμένη επιλογή και εκτέλεση των τραγουδιών , η συμμετοχή όλων των παιδιών με όλα τα εκφραστικά τους μέσα (κίνηση , φωνή , τραγούδι, έκφραση προσώπου και σώματος) δημιούργησαν ένα ξεχωριστό σε αξία γεγονός στη ζωή μου, το οποίο θα ήθελα πολύ να ξαναζήσω .

Ήταν Ηλίου φαεινότερο ότι παιδιά και δάσκαλοι θυσίασαν ατέλειωτες ώρες για την προετοιμασία του γεγονότος αυτού.

Τα παιδιά της παιδικής θεατρικής ομάδας της “ΠΡΟΟΔΟΥ” Καλλιμασιάς, που αφομοίωσαν τους ρόλους τους και τα παιδιά της παιδικής χορωδίας “Μαστιχόνειρο” του πολ.συλλόγου Νενήτων “Η ΒΟΚΑΡΙΑ” που είχαν εκτός από τη δυσκολία της εκμάθησης των τραγουδιών την επί πλέον δυσκολία της εκμάθησης της θεατρικής κίνησης και της θεατρικής εκφοράς του λόγου, και το παιδικό τμήμα της ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΧΙΟΥ που ενσωματώθηκε και υπηρέτησε άψογα το υψηλών προδιαγραφών, καλλιτεχνικό γεγονός.

Το γεγονός που τιτλοφορείτε “ΤΙ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΑΜΕ ΑΛΜΠΕΡΤ” (του Βασίλη Μαυρογεωργίου) και που το νόημά του υπηρετεί τις αξίες του προαιώνιου Ελληνικού πολιτισμού, ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη των θεατρικών παραστάσεων του εκπαιδευτικού μας συστήματος, εφ’ όσον αυτό στοχεύει να διαμορφώσει συνειδητούς Έλληνες.

Γιατί όπως υποστηρίζει ο μεγάλος μας εκπαιδευτικός Ι. Κακριδής “ Συνειδητός Έλληνας είναι εκείνος που έχει αφομοιώσει μέσα του την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα Μινωικά χρόνια ως σήμερα.

Αισθάνθηκα βαθύτατη λύπη που δεν παρακολουθήσαν την παράσταση όλοι οι κάτοικοι των Νεννήτων και της Καλλιμασιάς.. για να χειροκροτήσουν τα παιδια τους :

Από τα Νένητα: Ανθή Βαρβάκη, Σεμίνα Γερασίμου, Δημήτρη Δαμαλά, Θεοδώρα Ηλιοπούλου, Φιλίππα Λυμπέρη Ελευθερία Μπενέκου, Ιωάννα παμπαλου, Μιχαέλα.Παμπάλου, Χρυσάνθη Πιτσόλη, Καλιόπη Πολίτση, Μιχάλης Στακιάς, Αργυρώ Στακιά, Κωνσταντίνος Φλεβαράκης, Αγγελική Χρύση..

Από την Καλλιμασιά:´ Παρασκευή Γιοβανάκη, Νίκος Κοντός, Σωκράτης Κοντός, Καλλιόπη Μπογή , Νικος Νεαμονίτης, Ιωάννα Πάμπαλου, Μιχαέλα Πάμπαλου, Χρυσάνθη Πιτσόλη, Γιάννης Σταμούλης , Ειρηνη Ψαλτάκη, Μηνάς Ψαλτάκης.

Και από τη Χορωδία Χιου: Μυρσίνη Βασιλάκη , Αντζι Βασιλάκη, Διονύσιος Γαρδέλης, Παναγιώτα Γεόμελου , Αναστασία Γιαννάκου Εβελίνα Μπουρμπούλη Θεοδόσης Σαλιάρης, Κων/νος Σαλιάρης, Μαρία Σπυροπούλου.

Τουναντίον αισθάνθηκα μεγάλη χαρά εφορία ψυχής και περηφάνια για τον τόπο μου , που έχουμε προσωπικότητες στο χώρο της παιδείας στο ύψος της αρχιμουσικού και Μαέστρου Αγγέλας Τσιμπιρλού, της θεατρολόγου Ειρήνης Σταμούλη, των μουσικών Νίκου Κοτταρά, Πηνελόπη Βολάκη-Διαμαντή, και του αγαπημένου στελέχους της Χ.Χ Γιώργου Ράγκου, που η δεξιότητά του στη φυσαρμόνικα, στόλισε τόσο όμορφα το τραγούδι των παιδιών.

Ευχαριστίες σε όλους, όσους κουράστηκαν, όπως η “συνήθως ύποπτη” σε ανάλογες διοργανώσεις κ. Ελένη Μενεξέ καθώς και στο Μουσείο Μαστίχας που δίνει στέγη σε τέτοια πολλαπλής σημασίας γεγονότα, που εκτός άλλων υπηρετούν και υποβοηθούν την συνεργασία των συλλόγων του Νησιού μας..

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.