Η παραπάνω φράση, μας είναι οικεία. Τη διαβάζαμε στις οθόνες των τηλεόρασεών μας κατά τη διάρκεια πρωϊνής εκπομπής μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού. Αυτό κράτησε ολόκληρη την περίοδο της αρχικής εφαρμογής των Μνημονίων. ΄Ηταν ολοφάνερο το νόημα και η στόχευση του τηλεοπτικού μυνήματος. Καλούσε τους “κλέφτες” που έκλεψαν το Κράτος, να γυρίσουν πίσω τα κλοπιμαία.
Όπως βέβαια πάντα συμβαίνει, έτσι και τώρα, κανένας κλέφτης δεν θέλησε αυθόρμητα και εθελοντικά να επιστρέψει στο Κράτος τα κλεμμένα. Λιγοστούς απ' αυτούς, “τσάκωσε” η Δικαιοσύνη.΄Ομως και το Κράτος, επί εφτά χρόνια, δεν έμεινε άπραγο και αδρανές. Έψαξε και βρήκε τους “κλέφτες”!! Πρώτους και καλύτερους (και πιο εύκολους) εντόπισε τους συνταξιούχους Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Χωρίς ίχνος οίκτου, άρχισε (και συνεχίζει) να πετσοκόβει αδιακρίτως κύριες και επικουρικές συντάξεις, εφάπαξ, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προνοιακά επιδόματα που, το ίδιο, με τη σύμφωνη γνώμη ΟΛΩΝ των Πολιτικών Παρατάξεων, είχε χορηγήσει στο παρελθόν σε εκατομμύρια δικιαιούχους. Το Κράτος, όντως στράφηκε κατά πάντων αδιακρίτως. Ακόμη και κατά πολύ φτωχών αλλά και συνταξιούχων οι οποίοι, λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους (βλέπετε ναυτικούς), δεν είχαν επιβαρύνει ποτέ τον Κρατικό Προϋπολογισμό τουλάχιστον όσον αφορά τις συνταξιοδοτικές τους εισφορές. Κι όμως, αυτοί (οι ναυτικοί), αποτελούν σήμερα ίσως τα μεγαλύτερα θύματα της ανάλγητης και παράλογης συμπεριφοράς του Κράτους.
Το Ελληνικό Δημόσιο όμως, δια των ιδεοληπτικών πολιτικών, εντόπισε και δεύτερη κατηγορία “κλεπτών” του. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, βιοτέχνες, έμποροι και ελεύθεροι επαγγελματίες, έχοντας από παλιά τη ρετσινιά των “φοροκλεπτών” (όχι πάντα άδικα), μπήκαν στο στόχαστρο μέχρις εξοντώσεώς τους.
Ορατός πλέον είναι ο κίνδυνος να “σπάσει” και να διαλυθεί τελείως η λεγόμενη μεσαία (αστική) τάξη της Χώρας μας που, ανέκαθεν, αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά της. Ο κίνδυνος δεν είναι θεωρητικός. Αν τελικά επισυμβεί, αυτό θα είναι η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ στο ιδιόμορφο Ελληνικό κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που θα έχει δυσάρεστες, ακόμη πιο οδυνηρές συνέπειες για όλους μας, ανέργους, εργαζόμενους και συνταξιούχους μιας και θα ανατραπούν “σταθερές” πολλών δεκαετιών που αφορούν τόσο τον Δημόσιο όσο και τον Ιδιωτικό τομέα.
Τέλος, μια άλλη μεγάλη, σχετικά, κατηγορία “κλεπτών” που το Κράτος εντόπισε και τους ζητάει πίσω τα ¨κλεμμένα”, είναι οι εργαζόμενοι του πρωτογενή τομέα παραγωγής, δηλαδή οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι. Με το (επίσης αληθές) επιχείρημα ότι, η τάξη αυτή σπάνια πλήρωσε φόρους υπέρ του Κράτους, της ζητούν σήμερα, εν μέσω κρίσης, κάμψης της παραγωγής και αύξησης του κόστους αυτής, να πληρώσει (και αυτή) “το μάρμαρο” αδιαφορώντας για τις συνέπειες μιας τέτοιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που εξοντώνει στα σίγουρα κάθε παραγωγικό τομέα, αντί να ενισχύει με ισχυρά κίνητρα τομείς όπως π.χ. ο αγροτοδιατροφικός, η ναυτιλία, ο τουρισμός και γενικά όσους έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό παρουσιάζοντας καινοτόμα δράση.
Είναι πλέον ολοφάνερο ότι, με ευθύνη τόσο των δανειστών της Χώρας μας όσο κυρίως των Ελληνικών Κομμάτων (Κυβερνητικών και μη), ο δρόμος προς την ποθούμενη ανάκαμψη και ανασυγκρότηση του Κράτους, της Οικονομίας και της Κοινωνίας μας, είναι (σχεδόν) ναρκοθετημένος. Μόνη ελπίδα μας η ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Δεν χωρεί βέβαια αμφιβολία ότι, πέρα της διαχρονικής κακοδιαχείρισης, της αλόγιστης Κρατικής σπατάλης και της διαφθοράς (μίζες, κλεψιές κ.λ.π.), τόσο η “γαλαντομία” του παράλογου, άδικου και ανορθολογικά δομημένου Ελληνικού Συνταξιοδοτικού Συστήματος, όσο και η διαχρονική, προκλητική και εκτεταμένη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, ευθύνονται σοβαρά για το σημερινό κατάντημά μας, με κύριο όμως υπεύθυνο το πολιτικό Σύστημα.
΄Οσο όμως αυτό είναι αλήθεια, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι, η εφαρμοζόμενη, ακόμη και σήμερα, πολιτική, κυρίως επιχειρεί να υφαρπάσει βίαια τα ελάχιστα εναπομείναντα ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ εργαζομένων και συνταξιούχων μέσω μείωσης των κάθε είδους παροχών και παράλληλης αύξησης της φορολογίας. Αυτό όμως, πέρα από παράλογο, άδικο και “ανθρωποφάγο” είναι κυρίως ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ.
Είναι πλέον ολοφάνερος ο κίνδυνος, αφού “φουντώσει” και άλλο η αγανάκτηση και η απόγνωση όλων μας, να οδηγηθούμε σε ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ επιλογές όπως π.χ. θα είναι πιθανή επιστροφή (με δική μας επιλογή) σε Εθνικό νόμισμα με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται, δηλαδή ολοκληρωτική καταστροφή και ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.
΄Αραγε αυτό επιθυμούν και επιδιώκουν οι, εντός και εκτός Χώρας “ΕΦΙΑΛΤΕΣ”;
Βέβαια, με λόγια, απαντούν οχι. Με τις πολιτικές τους όμως πείθουν για το αντίθετο...Δυστυχώς.
facebook
youtube
instagram
X
