ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΝΗΣΙ), ΠΑΝΗΓΥΡΙ κλπ. (Απολογισμός)

Όπως κάθε χρόνο συνηθίζω, έτσι και φέτος θα γράψω δύο λόγια (μια καλόπιστη… κριτική) για το πανηγύρι μας:

Έγινε λοιπόν και φέτος το πανηγύρι μας με την παρουσία και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Μάρκου και παρά τις αντίξοες – για μένα – συνθήκες (πρόσφατη ληστεία… μετά ξυλοδαρμού), έφτασα κι εγώ από Αθήνα, για να αναπτερώσω το ηθικό μου, «να γεμίσω τις μπαταρίες μου», όπως συνηθίζουμε να λέμε, να εκπληρώσω τα θρησκευτικά μου καθή­κοντα και να τιμήσω τη μνήμη των προγόνων μου που ήταν ΟΛΟΙ τους ναυτικοί. Έτσι λοιπόν Κυριακή (φέτος) 8 π.μ. με… κατάλληλη ενδυμασία βρέθηκα στην εκκλησία μας η οποία έλαμπε από καθαρότητα και ήτο πλήρης… ανθέων. Ο Μητροπολίτης μας ήτο ήδη εκεί!

Η συνέχεια ήτο λίγο-πολύ η ίδια με το εθιμοτυπικό των προηγου­μένων ετών: Επίσημοι, ομιλίες κλπ. Ο Μητροπολίτης μας αναφέρθηκε εν ολίγοις στον Άγιο, «υπερηφανεύθηκε» λέγοντας ότι όλοι μας έχομε ναυτικούς στα «σόγια» μας (ο πατέρας του ήτο Πλοίαρχος ΕΝ), καυτηρίασε τη στάση της Τουρκίας («ενώ εμείς ευρισκόμεθα εδώ – είπε – η Τουρκία έστειλε το “Σισμίκ” με συνοδεία 2 πολεμικών κι έκανε έρευνες ανοιχτά στον “Άη-Στράτη”!»), και κατέληξε λέγοντας για την καταστροφή του ΝΑΤ και του ΟΝ (αν δεν ήτο εκκλησία, σίγουρα ο κόσμος θα τον χειροκροτούσε!...)!!!

Ακολούθησε δοξολογία, ο γείτονάς μας (Βρονταδούσης και αυτός όπως ο Σεβασμιώτατος) Διοικητής του Ναυτικού Κλιμακίου Χίου, Υποπλοίαρχος ΠΝ κ. Αντώνιος Κριμιζής, εξεφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας (ακολουθεί… ολόκληρος) και κατεβήκαμε στην προβλήτα όπου τιμήσαμε τα «θύματα της θαλάσσης»

 κάνοντας επιμνημόσυνη δέηση και ρίχνοντας στεφάνια στη θάλασσα. Εκεί φάνηκε η… απουσία κάποιων, του Πανεπιστημίου Αιγαίου π.χ., που για πολλοστή φορά απουσίαζε (κρατάω αρχείο – γιατί κ. Καρκατζή δεν τιμάς τους ναυτικούς μας;).

Ακολούθησε πλούσια δεξίωση (μπουφές) και για να μη μας κατηγορήσουν κάποιοι (τ’ακούς Νικολάκη;) ότι «άλλοι πεινάνε κι άλλοι κάνουν υπερβολές!...» αναγκάζομαι να αναφέρω τους χορηγούς, αντιγράφοντάς τους με τη σειρά που αναφέρονται στο κείμενο που μου έδωσε η Διοργανώτρια Επιτροπή, η οποία απετελείτο από τους: Ηλία Μπαχά, Αντώνη Ι. Ζαννίκο και Χαράλαμπο Κοντούδη. Πάμε λοιπόν (αντιγράφω): «Τα έξοδα της εορτής των ναυτικών καλύφθηκαν εξ ολοκλήρου από χορηγίες των ναυτιλιακών εταιρειών: Σταύρου Λιβανού, Κολάκη, Βενιάμη, Απόδιακων, Αναστασίου Λω, Ματθαίου Λω, Σίμου Παληού, Φαφαλιού, καθώς και από τα μέλη της Ναυτιλιακής Λέσχης Χίων. Μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μας, ευχόμαστε η Χάρη του Αγίου Νικόλα να χαρίζει καλά ταξίδια στους ναυτικούς μας όπου γης και καλές ειδήσεις στις οικογένειές τους».

Αντιγράφοντας και τον πανηγυρικό της ημέρας, σας χαιρετώ ευχόμενος να είμαστε καλά και του χρόνου για να τιμήσουμε τη μνήμη των απολεσθέντων ναυτικών μας και να ευχηθούμε καλά ταξίδια στους ζώντας.

Ακολουθεί ο πανηγυρικός:

«Σεβασμιότατε, Ευλαβές εκκλησίασμα.

Σήμερα είναι μία μέρα θρησκευτικής ανάτασης και εθνικής υπερηφάνειας.

Σήμερα τιμάται στο πανελλήνιο η μνήμη του Προστάτη των ναυτικών μας, Αγίου Νικολάου και συγχρόνως το Πολεμικό Ναυτικό τιμά την επέτειο των νικηφόρων ναυμαχιών των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 Έλλης και Λήμνου.

Μέσα στο διαρκή αγώνα του θαλασσινού με τα στοιχειά της φύσεως, ο Έλληνας ναυτικός ένοιωσε την ανάγκη της προστασίας του θείου, που για μας εκφράστηκε στη σεπτή μορφή του Αγίου Νικολάου. Γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα με Χριστιανική ευλάβεια και βαθιά πίστη που διακρίνει τον κάθε Έλληνα ναυτικό, τον Προστάτη Άγιο, ο οποίος μας συντροφεύει στην Γέφυρα κάθε πλοίου, σε θάλασσες πότε γαλήνιες και πότε φουρτουνιασμένες.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Άγιος δέσποζε στη ναυτική ζωή της εποχής με τις προσευχές και τα θαύματα του, ενώ φρόντισε και μετά την κοίμηση του να βρίσκεται στη γέφυρα στην πλώρη στο μηχανοστάσιο στην λαγουδέρα κάθε σκάφους και να είναι πάντοτε παρών όπου και όποτε ο Έλληνας ναυτικός τον αναζήτησε.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο πλοηγός μας. Αυτόν επικαλούνται όλοι με αγάπη και σ’αυτόν εναποθέτουν με εμπιστοσύνη τις ελπίδες τους, σε οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος και μήκος βρίσκονται, τόσο για τους ίδιους που ταξιδεύουν όσο και για τις οικογένειες τους οι οποίες καρτερικά τους περιμένουν να γυρίσουν.

Η 6η Δεκεμβρίου όμως δεν είναι μία απλή εορταστική επέτειος του Πολεμικού Ναυτικού στον Προστάτη Άγιο Νικόλαο. Είναι μία επέτειος που συμβολίζει την ταύτιση μίας κατεξοχήν ναυτικής χώρας, με το Πολεμικό της Ναυτικό, το οποίο ποτέ δεν υπέστειλε την Σημαία του.

Κεντρικό γεγονός της σημερινής εορτής είναι οι δυο νικηφόρες ναυμαχίες του στόλου μας που έγιναν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η πρώτη στο ακρωτήριο της Έλλης της Καλλίπολης στις 3 Δεκεμβρίου του 1912 και η δεύτερη στη Λήμνο στις 5 Ιανουαρίου του 1913.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι πόλεμοι αυτοί έλαβαν χώρα όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε δύσκολη θέση στο εξωτερικό και σε δεινή οικονομική κατάσταση. Δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια από τη στιγμή που στη Βουλή ακούστηκε το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» - ή από την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του 1897.

Και όμως οι Έλληνες βρήκαν τη δύναμη να ατενίσουν το μέλλον με αισιοδοξία, Βρήκαν τη δύναμη να εγείρουν το ανάστημα τους και να εμπλακούν σε δύο νικηφόρους πολέμους εδραιώνοντας την προαιώνια παρουσία μας σε αυτό το κομμάτι της Βαλκανικής Χερσονήσου.

Το Έθνος ευτύχισε στο πρόσωπο του Υδραίου Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη να βρει τον ηγήτορα και συνεχιστή της Ναυτικής Παράδοσης ο οποίος αξιοποίησε τις αρετές και τον πατριωτισμό του Έλληνα Ναύτη. Ως άνθρωπος ήταν σεμνός και αγαπητός. Ως ηγέτης ήταν χαρισματικός και άριστος γνώστης του Ναυτικού Πολέμου. Η φυσιογνωμία του και τα ηγετικά του χαρίσματα τον έχουν επιβάλλει ως πρότυπο στη συνείδηση των σύγχρονων στελεχών του Πολεμικού μας Ναυτικού.

Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης με τα πλοία και τα ηρωικά πληρώματα έγραψε χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας μας. Κέρδισε τις Ναυμαχίες, και το Αιγαίο, ο έλεγχος του οποίου ήταν ζωτικής σημασίας για την έκβαση των πολέμων.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω το έργο του Λιμενικού Σώματος το οποίο δίνει το δυναμικό του παρόν στην επιτήρηση των ακτών και των θαλασσών μας, ενώ την παρούσα περίοδο διακρίνεται ιδιαίτερα και για το ανθρωπιστικό του έργο. Η ελληνική ακτοφυλακή μαζί με τα λοιπά στελέχη του Λιμενικού Σώματος εκτιθέμενοι καθημερινά στον κίνδυνο έχουν μετατραπεί σε σανίδα σωτηρίας μεγάλου αριθμού προσφύγων οι οποίοι δια θαλάσσης με υποτυπώδη πλωτά μέσα καθημερινά ξεκινούν από τα έναντι παραλία με προορισμό τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Βασική συνιστώσα όμως της θαλάσσιας ισχύς της χώρας μας, εκτός από τα πολεμικά πλοία, και το Λιμενικό Σώμα αποτελεί και το πανταχού παρόν εμπορικό ναυτικό, η συμβολή του οποίου σε όλους τούς αγώνες του Έθνους και τούς δύο Παγκόσμιους πολέμους υπήρξε ανεκτίμητη. Σε καιρό ειρήνης, τα πλοία του Εμπορικού Ναυτικού μεταφέρουν περήφανα την Ελληνική σημαία σε όλους τούς ωκεανούς και τα σημεία της Υδρογείου, ως μόνιμοι πρεσβευτές της χώρας μας και σε πολλές περιπτώσεις ως συνδετικός κρίκος με τούς απόδημους Έλληνες. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως, μια πρωτιά η οποία είναι άρρηκτα συνδεμένη με την ναυτοσύνη, τον επαγγελματισμό και το ήθος των ελληνικών πληρωμάτων. Αξίζει να αναφερθεί ότι ένα μεγάλο μερίδιο αυτής της πρωτιάς ανήκει στις ελληνικές οικογένειες των ναυτικών μας οι οποίες τους στηρίζουν καθημερινά ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και το ψυχικό σθένος που απαιτεί το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Αξίζει να αναφέρω ότι ζήτησαν κάποτε από το φιλόσοφο Ανάχαρση να απαντήσει εάν οι ζωντανοί είναι περισσότεροι από τους νεκρούς! Εκείνος για να αποφύγει το όντως δύσκολο ερώτημα, αλλά και για να τιμήσει το ναυτικό επάγγελμα, απάντησε: «Τους Ναυτικούς σε ποια μεριά να τους προσθέσω;»

Είκοσι πέντε αιώνες μετά μπορούμε να απαντήσουμε ότι οι Έλληνες Ναυτικοί δεν ανήκουν ούτε στους τυπικά νεκρούς, ούτε στους συμβατικά ζωντανούς. Είναι αθάνατοι σαν την πατρίδα τους και τις ιδέες της που μετέφεραν και διέσπειραν στην οικουμένη.

Οι Έλληνες Ναυτικοί είναι αυτοί που μετασχημάτισαν σε καθημερινή πρακτική, τη ρήση του Θουκυδίδη: «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος», καθώς και αυτή του Ναυάρχου Κουντουριώτη προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο: «Εγώ κύριε Πρόεδρε δεν καταγίνομαι με το χι συν ψι και τας γωνίας αποκλίσεως. Ξεύρω να πω ένα πράγμα. Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος. Σας διαβεβαιώ ότι με τα καράβια που έχομε θα κάμουμε καλά τη δουλειά μας».

Εύχομαι ο Άγιος Νικόλαος να χαρίζει σε όλους υγεία, δύναμη και στους θαλασσοπόρους να φέρνει ούριους ανέμους σε εκείνους και τις οικογένειες τους που τόσο τους στερούνται.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

ΑΞΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΤΙΚΑ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ»

Και κλείνω (επιτέλους!) με το Μεγαλυνάριο του Αγίου Νικολάου, γραμμένο από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας το 1995, την εποχή που ήτο Αρχιδιάκονος:

«Άπασα η Χίος ανευφημεί, τον οιακοστρόφον των πλεόντων εν ταις ναυσί, τον εν Εκκλησίαις δεχόμενον δεήσεις, εν δάκρυι και ύμνοις Θείον Νικόλαον».

Και του Χρόνου!

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.