Του Κωνσταντίνου Δέδε για το provocateur.gr
Η συζήτησή μας με τον Τάκη Προεστάκη ήταν προγραμματισμένη για την Τρίτη (9/3). Όταν τον κάλεσα, μου είπε πως βρήκαν ένα σκυλί σε πολύ άσχημη κατάσταση και πως δεν μπορεί να μιλήσει καθώς ήταν στο «τρέξιμο». Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μεταφέρουμε τη συνέντευξη για το Σάββατο (14/3), όταν -λογικά- θα ήταν σε θέση να μου μιλήσει απαλλαγμένος από την ένταση εκείνης της στιγμής.
Το Σάββατο έφτασε και λίγο μετά τις 10 πρωί, αποφάσισα να του τηλεφωνήσω. Πάντα ευγενικός και ευδιάθετος, με ενημέρωσε πως θα με καλέσει εκείνος σε λίγα λεπτά, αφού τα σκυλιά γύρω του δεν του επέτρεπαν να μιλήσει όπως θα ήθελε. Βλέπετε, όταν σε ένα καταφύγιο υπάρχουν 420 σκυλιά, 18 κατσίκια και 50 γάτες, το να ανταλλάξεις έστω και μία απλή καλημέρα από το κινητό, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και ίσως ένα δωμάτιο με ενισχυμένα παράθυρα ώστε να μειώνεται ο εξωτερικός θόρυβος.
Παρ' όλα αυτά, τα καταφέραμε. Όσο μοιραζόταν μαζί μου την ιστορία του, το γαύγισμα των σκύλων έφτανε μέσω του ακουστικού από την μακρινή Ιεράπετρα, μέχρι το σπίτι μου. Τον ήχο τον συνηθίζεις, όπως σίγουρα το έχει συνηθίσει και ο Τάκης. Άλλωστε, ξεκουράζεται στον ίδιο χώρο μαζί με 40 σκυλιά με ιδιαίτερες ή ειδικές ανάγκες. Το καταφύγιο που δημιούργησε ίσως το γνωρίζετε, ακόμα και αν δεν ζείτε στην Κρήτη. Στο εξωτερικό, πάντως, έχει τρομερή απήχηση και μια ματιά στη σελίδα του στο Facebook που μετρά 534 χιλ. ακόλουθους, θα σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι των άλλων χωρών τη δουλειά του Τάκη Προεστάκη.
Αυτή είναι η ιστορία του:
«Πούλησα το night club που είχα και έφυγα με 185.000 ευρώ. Μία μέρα, έτυχε να πάω στη χωματερή της πόλης μου στην Ιεράπετρα, από περιέργεια να τη δω, να δω πού πετάει τα σκουπίδια ο δήμος. Εκεί αντίκρισα ένα σκυλάκι που ήταν τραυματισμένο, εξείχε ένα κόκαλο από το σώμα του. Το λυπήθηκα και το πήγα στον κτηνίατρο. Ξαναπήγα στη χωματερή και είδα κι άλλα σκυλάκια. Έφτασα να πηγαίνω κάθε μέρα και να φροντίζω στη χωματερή γύρω στα 70 με 80 σκυλιά. Τότε το πρόβλημα ήταν τεράστιο στην πόλη μας. Με τα μάτια μου είχα δύο αυτοκίνητα να ξεφορτώνουν σκυλιά. Ένας χαμός. Δέθηκα λοιπόν πολύ με τα σκυλιά της χωματερής και αφού είχα χρήματα τότε, έπρεπε να βρω μία λύση.
Ύστερα μου έκαναν παράπονα διότι τα σκυλιά προστάτευαν το χώρο τους και μάλιστα με είχαν απειλήσει ότι θα τα σκοτώσουν. Αντέδρασα ψύχραιμα και τους ζήτησα να μου δώσουν ένα μήνα προθεσμία να βρω μία λύση. Έκανα την έρευνά μου και αγόρασα ένα χωράφι το οποίο έτυχε να είναι 400 μέτρα από τη χωματερή. Το χωράφι αυτό το έκανα καταφύγιο.
Τα σκυλιά όμως ήθελαν φροντίδα, ήθελαν την τροφή τους. Έπρεπε να φτιάξω τα σπίτια. Μετά από λίγο καιρό τα χρήματα μου εξαφανίστηκαν, δεν είχα μία. Όλα μου τα λεφτά εξαφανίστηκαν με τις τροφές, τους κτηνίατρους και τις περιθάλψεις. Έφτασα να πουλήσω και το αμάξι μου για να ταΐσω τα σκυλιά. Είχα δανειστεί από όλη την Ιεράπετρα. Ζητούσα βοήθεια από παντού και έφτασα να χρωστάω γύρω στις 50.000 ευρώ».
«Οι ίδιοι μου οι γονείς με πήγαν στον ψυχολόγο γιατί με είχαν για τρελό»
«Είχα αποφασίσει να πουλήσω το καταφύγιο μετά από απειλές ώστε να δώσω τα χρήματα πίσω. Μου έδιναν διορία δύο χρόνια. Είχα αγοράσει το χωράφι για περίπου 25.000 ευρώ και είχα δώσει γύρω στις 15.000 για να το φτιάξω και κάποιος θα μου το αγόραζε για 10.000. Όταν έχασα τα χρήματά μου, έπρεπε να βρω μία λύση. Μία φίλη μου μού είπε να κάνω μια σελίδα στο Facebook και να βάλω τις φωτογραφίες και τα βίντεο από τα σκυλιά. Το έκανα αυτό και με ακολούθησαν πολλοί χρήστες κυρίως από το εξωτερικό.
Μου είπαν επίσης να κάνω PayPal και μου έδωσαν διάφορες συμβουλές ώστε να με βοηθήσει ο κόσμος με δωρεές. Με ακολούθησε και μία δημοσιογράφος από την Daily Mail στην Αγγλία. Αυτή η γυναίκα έκανε ένα αφιέρωμα για τη ζωή μου και ξύπνησα μία μέρα και βλέπω μηνύματα στο Facebook. Mου έλεγαν συγχαρητήρια, σε έβαλε η Daily Mail. Κοιτάζω το λογαριασμό την ίδια μέρα και βλέπω πως οι δωρεές μεγαλώνoυν μέχρι που έφτασαν τελικά τις 50.000. Σε μία εβδομάδα είχαν μαζευτεί 50.000 και ξεχρέωσα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα βράδια που ήμουν έτοιμος να πουλήσω το χωράφι. Ήμουν στο σπίτι και δεν είχα καν να φάω. Υποστήριξη δεν είχα από κανέναν. Οι ίδιοι μου οι γονείς με πήγαν στον ψυχολόγο γιατί με είχαν για τρελό. Τραγικές καταστάσεις. Ήμουν στο κρεβάτι και ένιωθα ότι έχω πέσει σε ένα μεγάλο πηγάδι και δεν μπορούσα με τίποτα να ανέβω στην επιφάνεια. Τρομερή πίεση από όλες τις μεριές και εγώ να κοιτάζω πώς να σώσω τα σκυλιά. Ένα παπάκι είχα και πήγαινα τα σκυλιά στον κτηνίατρο. Σωθήκαμε όμως με το άρθρο της Daily mail και άρχισε να με βοηθάει ο κόσμος από τη μία άκρη της γης στην άλλη».
Το σκυλί με το όνομα Hope (Ελπίδα)
«Δεν τα παράτησα επειδή μου έβαλαν μερικά χρήματα. Είχα ακόμη μεγαλύτερη όρεξη και ό,τι σκυλί έβρισκα, το βοηθούσα. Τα 80 σκυλιά έγιναν 100, 120. Μετά βρήκα ένα σκυλί στη χωματερή πάλι, το οποίο το είχαν γδάρει ζωντανό. Του έλειπε περίπου το 70% του δέρματός του. Όλοι μου έλεγαν να του κάνω ευθανασία. Μου έλεγαν ‘’γιατί εκμεταλλεύεσαι το σκυλάκι, μήπως το κάνεις για να παίρνεις δωρεές;’’ Δεν το εκμεταλλεύτηκα για να πάρω δωρεές, γιατί δωρεές είχα έτσι κι αλλιώς. Έβλεπα το σκυλί να κουνά την ουρά του και τρώει κανονικότατα. Σε ένα με ενάμιση μήνα επανήλθε το δέρμα του. Είναι υγιέστατο, το έχουν υιοθετήσει, την λένε Ηope και ζει στη Νορβηγία.
Μετά από αυτό, ο αριθμός των followers έγινε ακόμα μεγαλύτερος και αυτοί που είπαν τα κακά λόγια για μένα, εξαφανίστηκαν. Κατάλαβαν ότι είμαι αληθινός και ότι δεν κοροϊδεύω. Δεν μπορούσε κανείς πλέον να πει ότι εγώ το κάνω για δωρεές γιατί ζούσα σε ένα container στο καταφύγιο μαζί με τα ζώα».
To ''The Dodo'' και το παγκόσμιο viral
«Μετά την ιστορία με την Ηope, αγόρασα άλλα 7 στρέμματα γης. Μετά άλλα 20 και τέλος άλλα 18. Φανταστείτε ότι έχω μία μεγάλη έκταση με 420 σκυλιά, 18 κατσίκια και 50 γάτες. Ύστερα έκανε ένα βίντεο για τη ζωή μου το ''Τhe Dodo''. Τότε ήρθαν ακόμα περισσότερες δωρεές. Από εκεί που έμενα σε container έφτιαξα ένα σπίτι το οποίο είναι ξενώνας και μένουν μαζί μου εθελοντές από όλο τον κόσμο που με βοηθούν. Ζω σε ένα ξενώνα που έχω φτιάξει στη μέση του καταφυγίου μαζί με 40 σκυλιά με ειδικές ανάγκες. Επίσης, αυτή τη στιγμή υπάρχουν άτομα που συντηρούν τις οικογένειές τους από τη δουλειά τους στο καταφύγιo.
Έχουμε βρει σπίτι σε περισσότερα από 400 σκυλιά. Σχεδόν όλα βρίσκονται τώρα στο εξωτερικό. Επίσης και το 90% των εθελοντών, είναι συνήθως από το εξωτερικό. Όσον αφορά την υιοθεσία, θέλω να είμαι 100% νόμιμος. Τα ζώα δεν είναι πράγματα ή πακέτα να τα στέλνουμε από δω κι από κει. Για να υιοθετήσει κάποιος από μένα, θα πρέπει να έρθει στο καταφύγιο, θα πρέπει να δω ότι το ζώο έχει δεθεί μαζί με αυτό τον άνθρωπο και όταν δω ότι υπάρχει αμοιβαία αγάπη, από τον άνθρωπο προς το ζώο και από το ζώο προς στον άνθρωπο, τότε κάνει ένα συμβόλαιο υιοθεσίας».
Ξεχνάει ή όχι τα ονόματα των ζώων;
«Aυτή είναι η πιο εύκολη ερώτηση. Υπάρχει περίπτωση κάποιος που έχει 10 παιδιά, να ξεχάσει τα ονόματα των παιδιών του; Αυτά είναι τα παιδιά μου, αυτή είναι η οικογένειά μου και δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να ξεχάσω τα ονόματά τους. Για παράδειγμα, όταν βρήκα το σκυλί που του έλειπε το δέρμα, σκέφτηκα ότι υπάρχει ελπίδα να γίνει καλά και έτσι το ονόμασα Hope. Από τα χαρακτηριστικά τους και από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τα βρίσκω τους δίνω τα ονόματα».
Πηγή: provocateur.gr
facebook
youtube
instagram
X
