Πώς θα μιλήσω στα παιδιά για το σεισμό;

Ο σεισμός αποτελεί μία τραυματική εμπειρία μια και είναι ένα ξαφνικό, στρεσσογόνο γεγονός που δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια να προετοιμαστούμε ψυχολογικά, μειώνει το αίσθημα ελέγχου στο περιβάλλον μας και αυξάνει το αίσθημα του αβοήθητου σε μικρούς και μεγάλους. Οι δυσκολίες που μπορούν να προκύψουν από μια τέτοια κατάσταση είναι οι εξής:

• Συχνά κατά τον σεισμό οι γονείς βρίσκονται μακριά από τα παιδιά τους γεγονός που τους απομακρύνει από το να τα υποστηρίξουν ψυχολογικά και έτσι αυξάνει το άγχος σε γονείς και παιδιά.

• Αρκετά συχνά επειδή δεν είναι εύκολο να είμαστε προετοιμασμένοι, οι αντιδράσεις των ενηλίκων μεταφέρονται και στα παιδιά και δεν αποτελούν πάντα την καλύτερη διαχείριση (υπερβολή, μεγέθυνση, πανικός).

• Τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν μετά το σεισμό κάποιες συναισθηματικές αντιδράσεις οι οποίες ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικές (φόβο, εφιάλτες, άγχος αποχωρισμού, αποφυγή του σχολείου, ψυχοσωματικά προβλήματα, ενούρηση κ.α.). Εδώ είναι πολύ κρίσιμο να ζυγίσουμε πότε οι αντιδράσεις αυτές εμμένουν και γίνονται παθολογικές.

• Μερικές φορές τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες: μπορεί να επαναβιώνουν το τραυματικό γεγονός δηλαδή να συμπεριφέρονται ή να αισθάνονται σαν να ξανασυμβαίνει και σαν να ξαναζούν το τραυματικό γεγονός, έπειτα μπορεί να αποφεύγουν ερεθίσματα που συνδέονται με το τραύμα αλλά και να εμφανίζουν επίμονα συμπτώματα άγχους ή αυξημένης διεγερσιμότητας. Όταν αυτά εμφανίζονται σωρευτικά με διάρκεια μεγαλύτερη από ένα μήνα είναι σημαντικό να ληφθεί βοήθεια από εξειδικευμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας.

• Οι γονείς μπορούν να διατηρήσουν τον έλεγχο της κατάστασης παρουσιάζοντας μια ρεαλιστική και διαχειρίσιμη εικόνα, ενθαρρύνοντας τα παιδιά στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων και στην περιγραφή των φόβων τους και ενεργώντας με καθησυχασμό μέχρι τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι η ζωή θα ξαναγίνει φυσιολογική χωρίς να λέμε ψέματα (π.χ. δε θα ξαναγίνει σεισμός). Θα βοηθήσει πολύ η σωματική επαφή (αγκαλιές), το χιούμορ, αλλά και το αίσθημα ενότητας στην οικογένεια.

• Σε πιο πρακτικό επίπεδο, προετοιμάζουμε τα παιδιά τι να κάνουν αν ξανασυμβεί σεισμός, κρατάμε τις βασικές αρχές διαπαιδαγώγησης αλλά είμαστε λίγο πιο ευέλικτοι στα λιγότερα σημαντικά θέματα (π.χ. αν ένα παιδί είναι αναστατωμένο δεν είναι τόσο σημαντικό να πάει τη συνηθισμένη ώρα για ύπνο, όσο να ηρεμήσει και να νιώσει ασφάλεια), μένουμε κοντά στα παιδιά όταν πάνε για ύπνο, τα απομακρύνουμε από την τηλεόραση και τα προτρέπουμε να παίξουν ή να ασχοληθούν με τα μαθήματα τους.

• Δεν ξεχνάμε τέλος ότι είναι θεμιτό να εκφράζουμε και εμείς τους φόβους μας και εξηγούμε στα παιδιά ότι είναι φυσιολογικό να φοβόμαστε, δημιουργούμε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον με την συνεργασία του σχολείου, διατηρούμε την αισιοδοξία μας και επαγρυπνούμε για σημάδια που μας δείχνουν ότι το παιδί χρήζει περαιτέρω φροντίδας.

Μαρία Τσικουδή – Καλαγκιά,

Ψυχολόγος Α.Π.Θ.-

ΜΒΑ Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων

Τηλ.επικοινωνίας: 6973496344- 2271092168

e-mail: mariatsikoudi@yahoo.com

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.