Φαινόμενο κοινωνικής κατάρρευσης

Αγαπητέ  κ. Διευθυντή,  φίλε  μου Νίκο,

Σήμερα κάτι με παρακινεί να εκφράσω και δημόσια ένα μπράβο για αυτά που γράφεις στην «τελευταία λέξη». Ένα μπράβο επειδή το ζήτημα της διαχείρισης του προσφυγικού κύματος έχει ξεπεράσει τα όρια της ανοχής κάθε πολιτισμένου, δημοκρατικού, θρησκευόμενου, ακόμα κι αδιάφορου μέχρι χθες συμπολίτη.

Είναι προφανές ότι μια σχετικά μικρή νησιωτική κοινωνία   επιβαρύνεται πολλαπλά από την άφιξη χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων έστω κι αν Λιμενικοί, εθελοντές κι Ερυθρός Σταυρός καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες   να διευκολύνουν μια κατάσταση μη διαχειρίσιμα αλλά και μη ανεκτή.

Παραβλέποντας προβλήματα όπως, η ρύπανση των ακτών από τις βάρκες και τα σωσίβια,  τους σημαντικούς κινδύνους τροχαίων από τη διακίνηση νύχτα εκατοντάδων ανθρώπων στο οδικό δίκτυο,  έρχομαι    στο «μη ανεκτή» γιατί πράγματι 40-50 χιλιάδες κάτοικοι του νησιού, λογικά, είναι υπεραρκετοί για να «προσφέρουν ελάχιστη φιλοξενία» σε κατατρεγμένες οικογένειες, θηλάζοντα βρέφη, νήπια, τραυματίες, ανάπηρους, υπερήλικες, ασθενείς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξ αιτίας ενός ακατανόητου εμφύλιου  που ξέσπασε στις χώρες τους και τον δήθεν πολιτισμένο κόσμο να παρακολουθεί άβουλος ή υποκρινόμενος.

Ακούγοντας τα παραπάνω κάποιοι  εξυπνάκηδες φίλοι  ίσως πουν: «και τι θες να κάνουμε; Πάρε τους σπίτι σου». Μα ήδη είμαστε οικοδεσπότες αφού βρίσκονται σπίτι μας, κι η συμπεριφορά μας απέναντί τους δείχνει τον πολιτισμό και τον αλτρουισμό των νησιωτών. Ακόμα αν θέλεις, η στάση μας απέναντι στους ικέτες, δείχνει και την πολιτική ή την θρησκευτική κοσμοθεωρία μας δηλαδή, τι νοιώθουμε ως δημοκρατική στάση αλλά και ως χριστιανική συνείδηση.

Ως οργανωμένη κοινωνικά και πολιτικά κοινωνία έχουμε αιρετούς εκπροσώπους  κι η εκκλησία λειτουργούς    οι οποίοι μέχρι σήμερα  μας διαβεβαιώνουν ότι αγωνίζονται για να προσφέρουν το… κατά δύναμη. Είναι άραγε ευχαριστημένοι με την εικόνα του Δημοτικού κήπου, ή της προκυμαίας. Βλέπουν τα video που αποτυπώνουν τις τραγικές αποβάσεις δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων κι αν τα βλέπουν,  δεν τους καίει ο «θρόνος» που τους εξασφάλισε η λαϊκή ψήφος ή η χάρις του Θεού;  Προτιμούν να κρύβονται όλοι πίσω από το «μαμονά» που δεν έχουν  επειδή ως γνωστό η αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα που η ίδια ως αντιπολίτευση μας έκανε να πιστεύουμε ότι έχει πραγματικά αισθήματα και λύσεις για τους μετανάστες. Κάναμε κι  εκεί λάθος.

Διαπιστώνει κανείς  ότι λείπει η έννοια για το πρόβλημα των συνανθρώπων αυτό που σε μορφωμένα ελληνικά λέγεται ενσυναίσθηση. Δεν μπορούν δηλαδή νά έρθουν στη θέση του πατέρα και της μάνας που βρίσκεται στο μόλο με ένα δύο τρία ή και πιο πολλά παιδιά,  έχοντας χάσει το σπίτι του ή ακόμα την ελπίδα για τη ζωή στην πατρίδα του.

Αντί λοιπόν δικαιολογιών ότι το ζήτημα είναι μεγάλο, αντί για δηλώσεις όπως : «τους δίνουμε ένα σάντουιτς τη μέρα» αντί να κρύβονται πίσω από τους άξιους εθελοντές, ας βγουν μπροστά, για να οργανώσουν, να συντονίσουν, να ελέγξουν, και να βάλουν το δικό τους προσωπικό λιθαράκι, ανακουφίζοντας ψυχές που έχουν σωριαστεί σε ερείπια, λόγω της «ανθρωποφάγου» πολιτικής που θέλει τις κοινωνίες κομμάτια τα κράτη ερείπια και τους λαούς απροστάτευτα κοπάδια σαν αυτά της Προκυμαίας.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο κοινωνικής κατάρρευσης που εμείς την εισπράττουμε  σαν «θεομηνία» μπροστά στην οποία κανένας δεν μπορεί να λέει ότι προσπαθεί, όταν η κατάσταση τον χρειάζεται μπροστάρη. Τα αξιώματα  παίρνουν αξία όχι με τις σφραγίδες και τις παρελάσεις αλλά με τη συμπαράσταση και τον αγώνα για να ανακουφιστεί ο πόνος του συνανθρώπου. Έτσι νομίζω Νίκο μου.        

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.