Η Χίος αποχαιρετά έναν άνθρωπο που την περπάτησε όσο λίγοι, την ανέδειξε όπως της άξιζε και την αγάπησε σαν να ήταν γενέτειρά του. Ο Γιώργος Χαλάτσης, συνταξιούχος καθηγητής φυσικής αγωγής, άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από σοβαρή περιπέτεια υγείας, σκορπώντας θλίψη σε όλους όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.
Καταγόμενος από τη Μακεδονία, ο Γιώργος Χαλάτσης εγκαταστάθηκε στη Χίο το 1976 και έκτοτε την έκανε δεύτερη πατρίδα του. Στο πλευρό της συζύγου του Φιλίας, δημιούργησε οικογένεια, αλλά και ένα τεράστιο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στο πεδίο της πεζοπορίας, του αθλητισμού και της εκπαίδευσης.
Ο αναμορφωτής των μονοπατιών
Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, ο Γιώργος Χαλάτσης αφιερώθηκε με πάθος και αυταπάρνηση στην ανάδειξη της φυσικής και ιστορικής κληρονομιάς του νησιού. Μελετώντας παλιούς χάρτες, βιβλία τοπικής ιστορίας και αντλώντας προφορικές μαρτυρίες από ηλικιωμένους Χιώτες, ανακάλυψε, χαρτογράφησε και καθάρισε πάνω από 140 πεζοπορικές διαδρομές, πολλές από τις οποίες είχαν παραδοθεί στη λήθη των αιώνων.
«Η μάνα μου μου έλεγε να είμαι όσο μπορώ χρήσιμος στους άλλους», έλεγε χαρακτηριστικά σε παλαιότερη συνέντευξή του, υπογραμμίζοντας την κοινωνική αποστολή που ένιωθε απέναντι στη φύση και την τοπική κοινωνία.
Η κοινωνική παρακαταθήκη
Πέρα από το έργο του ως πεζοπόρος και ξεναγός, ο Γιώργος Χαλάτσης υπήρξε πρωτοπόρος στην εισαγωγή της περιπατητικής εκπαίδευσης στα σχολεία του νησιού. Από το 2006 εισήγαγε την «αλλιώτικη εκδρομή», ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα πεζοπορίας για μαθητές, συνδυάζοντας τη φυσική δραστηριότητα με την πολιτιστική αφύπνιση. Χιλιάδες παιδιά γνώρισαν χάρη σε εκείνον τα μονοπάτια της Χίου, ενώ ακόμη και άτομα με αναπηρία συμμετείχαν στις δράσεις του.
Ήταν οραματιστής, αλλά και πρακτικός. Οργάνωσε σεμινάρια, ίδρυσε τον Σύλλογο Φίλων Μονοπατιών Χίου και προσέλκυσε πεζοπόρους από όλον τον κόσμο, μετατρέποντας το νησί σε έναν από τους πιο αξιόλογους περιπατητικούς προορισμούς της χώρας.
Ο «τρελός» που έγινε θρύλος
Στα πρώτα του βήματα αντιμετωπίστηκε με καχυποψία. Πολλοί ντόπιοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν γιατί κάποιος να διανύει 120 χιλιόμετρα την εβδομάδα σε ξεχασμένα μονοπάτια, χωρίς χρηματικό αντίτιμο. «Ε ρε τρέλα που έχει ο κόσμος», ήταν η φράση που άκουγε συχνά. Ο χρόνος, όμως, δικαίωσε το έργο και τη στάση ζωής του. Το όραμά του έγινε συλλογική συνείδηση, η προσφορά του καθολικά αναγνωρισμένη.
«Όποιος θέλει να δει τους Θεούς και μέσα του και να επικοινωνήσει με τη μάνα φύση πρέπει να βάλει τα παπούτσια του, να βγει έξω, να γίνει ένας άλλος άνθρωπος», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, συνοψίζοντας με λίγες λέξεις τη φιλοσοφία ζωής που ακολούθησε πιστά μέχρι τέλους.
Μια απώλεια, μια κληρονομιά
Η απώλεια του Γιώργου Χαλάτση αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στην πεζοπορική κοινότητα της Χίου αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία του νησιού. Το έργο του, όμως, παραμένει ζωντανό και λειτουργικό. Τα μονοπάτια που ανέδειξε, οι εκδρομές που καθιέρωσε, η κουλτούρα που διαμόρφωσε αποτελούν πια κτήμα όλων μας.
Ίσως το καλύτερο μνημόσυνο για εκείνον να είναι η συνέχιση της πορείας του· να περπατάμε τη Χίο με τα μάτια και την καρδιά που μας δίδαξε.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
