21.10.2013 14:43

Ομορφιά που χάνεται στη σκόνη

ΑΓΓΕΛΑ ΚΑΙ ΜΑΡΩ ΜΕΛΕΚΟΥ ΜΑΣ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Κάτι παραπάνω από ενάμιση αιώνα παρουσίας στον τόπο μας, έχει συμπληρώσει το ονειρεμένο αρχοντικό του Γιάννη Μελέκου, στον κεντρικό δρόμο Χίου – Θυμιανών, στο Τάλλαρος.  Αρχοντική περιοχή, που την κοσμούσαν οι πύργοι και τα αρχοντικά των  Πασπάτη ( σημερινό κτήμα ΛούΚολλάκη), Ζυγομαλά, Χρυσοβελώνη, Μάξιμου, Ντ’ Άντρια (σημερινή ποτοποιία  Τέττερη) και άλλα, που δημιούργησαν και συνέχισαν το μύθο της.
Ιστορία
Το αρχοντικό Μελέκου μαζί με την Καθολική εκκλησία του Αγ. Ισιδώρου,  κτίστηκε περίπου το 1860 από την Γενοβέζικη οικογένεια των Μαρκόπολις. Ο προορισμός του πολυτελέστατου μεγάρου ήταν σαφής. Κατασκευάστηκε για να γίνει έδρα του  Καθολικού Επισκόπου Μητρόπολη τον Αγ. Ισίδωρο, για να φιλοξενεί  την Βασιλική οικογένεια της ενωμένης πλέον τότε Ιταλίας, όταν θα επισκεπτόταν τη Χίο.
Γραπτά δεδομένα δεν υπάρχουν και κανείς δεν μπορεί να πει επίσημα αν φιλοξενήθηκε ποτέ.
Πριν το σεισμό πάνω από τον πρώτο όροφο είχε και μια πρόσθετη υπερκατασκευή, όπως περίπου τις παλιές τραβάκες, αλλά πολύ μεγαλύτερη, η οποία μετά το σεισμό επισκευάστηκε και καλύφθηκε με την σημερινή κεραμοσκεπή.
Οικογένεια Μελέκου
Οι Μαρκόπολις το απόλαυσαν έως το 1897, που το αγόρασε ο Ιωάννης Μελέκος, πατέρας του αείμνηστου Νίκου, πεθερός της Αγγέλας και παππούς της ΜάρωςΜελέκου, σημερινών ιδιοκτητριών και ενοίκων του. Ο Γιάννης είχε πέντε παιδιά, τέσσερις γιούς και μια κόρη κει έμειναν ο Γιώργος, ο Νίκος που είχε το κατάστημα οικοδομικών υλικών στην οδό Βενιζέλλου, και η Ιουλία.
Η σεβάσμια κυρία Αγγέλα, 98 χρονών σήμερα, αλλά είναι  πολύ καλά στην υγεία της και κυρίως στις πνευματικές και σωματικές λειτουργίες που της επιτρέπουν να μην επιβαρύνει κανένα, όπως τονίζει η ίδια με ικανοποίηση, είναι γόνος της οικογένειας Χαλκούση, μεγαλωμένη  έως το 1932 στο Χαλκούσικο κτήμα στα Σπηλάδια, ακριβώς από  κάτω από τη  σημερινή ταβέρνα Απόμερο.
«Ήμουν πολύ νέα, 17 χρονών όταν παντρεύτηκα και ο Νίκος πολύ μεγαλύτερος μου. Πέρασα ονειρεμένη ζωή, με μόνιμο υπηρετικό προσωπικό, όπως είχαν τότε όλα τα αρχοντικά της εποχής και εργάτες που δούλευαν στο κτήμα των 57 οργιών, σύμφωνα με το τότε ισχύον σύστημα μέτρησης, 18 στρέμματα με το σημερινό μέτρο. Βεγγέρες, γλέντια, ζωή σαν παραμύθι. Το 1940 μας βρήκε ο πόλεμος, δύσκολη εποχή, αλλά άλλοι αντιμετώπισαν πολύ περισσότερες δυσκολίες από εμάς», θυμάται.
Τα εσπεριδοειδή
Στο ισόγειο ήταν οι τεράστιες αποθήκες που χάρτωναν τα πορτοκάλια, που διέθεταν στο εμπόριο, αλλά και αυτά που κρατούσαν για οικογενειακή χρήση.
Η κυρά Αγγέλα συμμετείχε συχνά στη διαδικασία, της άρεσαν το χάρτωμα και το ρεφάρισμα, δηλαδή το καθάρισμα των πορτοκαλιών, λέει και αναπολεί αυτές τις εποχές.
«Θα’θελα και τώρα να χαρτώνω, να ρεφάρω εσπεριδοειδή, μου λείπουν όλα αυτά», θυμάται με νοσταλγία. Αναπολεί την εποχή που είχαν ακόμη και δική τους μοδίστρα στο σπίτι.
Απόκτησαν δύο κορίτσια, την Μάρω και την Ιωάννα. Η πρώτη μένει από 20 χρονών μόνιμα στην Αθήνα, αλλά τα καλοκαίρια επιζητεί τη θαλπωρή του γερασμένης σήμερα οικογενειακής εστίας.
Μετά το θάνατο του συζύγου και πατέρα, όλα άρχισαν να παίρνουν σταδιακά την απόχρωση του ηλιοβασιλέματος. Η κυρία Αγγέλα, περιόρισε τη διαμονή της στο ισόγειο, που διατηρείται ακόμη σε καλή κατάσταση, αλλά δεν μπορεί να το συντηρήσει. Στον επάνω όροφο τα οικιστικά αριστουργήματα παραδίδονται στη φθορά του χρόνου και καταστρέφονται.
Παραδοσιακό
Εκπληκτικές τοιχογραφίες, καλλιτεχνικές κατασκευές, αισθητικά διακοσμητικά κομψοτεχνήματα καταρρέουν, σε λίγα χρόνια θα έχουν εξαφανισθεί, αν η πολιτεία δεν ανταποκριθεί στο χρέος της που απορρέει από την ανακύρηξη του σε παραδοσιακό και διατηρητέο το 1980.
«Έχουμε βιώσει μόνο την αρνητική πλευρά των νόμων και του κράτους. Δεν μας επιτρέπουν να αγγίξουμε τίποτα χωρίς τη δική τους έγκριση, αλλά και δεν ανταποκρίνονται στις συμβατικές τους υποχρεώσεις για χρηματοδότηση των απαραίτητων επισκευών. Έτσι, δεν μπορούμε να το συντηρήσουμε όπως πρέπει, καταρρέει και σε λίγα χρόνια θα έχουν καταστραφεί πολύτιμα κειμήλια του Χιώτικου πολιτισμού», λέει η Μάρω.
Οι οικοδέσποινες μας τράταραν με τις μνήμες και τις εικόνες ενός κόσμου που χάνεται, αλλά αυτό που δεν είναι δυνατόν να απωλεσθεί και να ξεχαστει ποτέ, είναι η φυσική ανεπιτήδευτη αρχοντιά και η ευγενεια που εκπέμπουν η Αγγέλα, η Μάρω και ο χώρος.

Ειδήσεις σήμερα. Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Τα νέα της Χίου κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας. Γίνετε συνδρομητής της εφημερίδας «πολίτης» συμπληρώνοντας την ηλεκτρονική φόρμα εδώ.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ