Ο Άγιος που έζησε ανάμεσα μας (ΦΩΤΟ)

Από το 1914 ως το 1957 ανάμεσα μας, εδώ στη Χίο, ζούσε μια σεπτή μορφή μοναχού, που έμελε να αγιάσει. Όσοι πέρασαν από το Λωβοκομείο εκείνα τα σκληρά χρόνια έχουν σίγουρα αναμνήσεις από το μοναχό Νικηφόρο το λεπρό, ο οποίος, με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 3 Δεκεμβρίου αγιοκατατάχθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και αποτελεί το νεότερο Άγιο της θρησκειάς μας, συμπληρώνοντας το ευρύ συναξάρι των αγίων που γεννήθηκαν ή έζησαν στο νησί μας.

Απ’ τα Χανιά

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν, δηλ. τη λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφύγει τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στη Χίο, στο Λωβοκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.
 

Στη Χίο

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο Λωβοκομείο υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για το Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα, το 1947).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με το μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ’ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Στην Αγία Βαρβάρα

Εκεί, στον Αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός  προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον Αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Να τι αναφέρουν μεταξύ των άλλων όσοι τον γνώρισαν τότε: Ενώ ο ίδιος ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία. Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων. Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος. Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: «Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».

Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.

(με πληροφορίες από το βιβλίο «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ», υπό Σίμωνος μονάχου, Γ’ εκδ. «ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ», Αθήναι 2007).

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πως προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά»

(πατήρ Νικηφόρος)

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Νικηφόρου Οσίου
του λεπρού τα παλαίσματα,
και την εν ασκήσει ανδρείαν,
κατεπλάγησαν άγγελοι,
ως άλλος γαρ Ιώβ τα αλγεινά
υπέμεινε δοξάζων τον Θεόν
νυν δε δόξη εστεφάνωται παρ? Αυτού
θαυμάτων διακρίσεσιν.
Χαίροις των Μοναστών χειραγωγέ,
χαίροις φωτός ο μέτοχος,
χαίροις ο εωδίας χαρμονήν
προχαίων εκ λειψάνων σου.

Γιορτάζεται στην Κρήτη. Στη Χίο;

Ο πρώτος επίσημος εορτασμός, κατόπιν της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξης Αγιοκατάταξης του μοναχού Νικηφόρου, θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2013 στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Κίσαμο των Χανίων. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στην οποία έχουν κληθεί να συμμετάσχουν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος και όλοι οι Αρχιερείς της Μεγαλονήσου θα τεθεί προς προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου. «Σε μια εποχή βαθιάς αξιακής και θεσμικής ύφεσης και κρίσης, η οποία παρουσιάζεται υπό το πρόσχημα της οικονομικής, για να κοιμίζει ακόμη περισσότερο συνειδήσεις και να ναρκώνει την πνευματική ατροφία μας, η παρουσία αγίων και οσίων μορφών όπως αυτή του οσίου πατρός ημών Νικηφόρου του Λεπρού, έρχεται ως «δρόσος αερμών» να δροσίσει τους απαράκλητους καιρούς μας, να αναστήσει την ελπίδα, να δυναμώσει την πίστη μας, να παρηγορήσει τους πόνους και τα βάσανα μας», σημειώνει ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος.

Η Κρήτη τιμά τον Άγιο της. Στη Χίο ανάλογα δεν θα πρέπει να κινηθεί και η Ιερά Μητρόπολη, τιμώντας τη μνήμη του στον Ιερό Ναό του Αγίου Λαζάρου στο Λωβοκομείο, χώρο που αγιάσθηκε από τις αμέτρητες προσευχές του επί 44 ολόκληρα χρόνια;

Σκόπιμο επίσης θα ήταν να μεταφερθεί, εάν ήδη δεν υπάρχει κάποια ανάλογη μέριμνα, στον Ναό του Αγίου Λαζάρου τεμάχιο από το ιερό του λείψανο. 

Ειδήσεις σήμερα

Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.