Σε λίγες μέρες θα κλείσει οριστικά πίσω του την είσοδο της Μονάδας Νεφροπαθών του Σκυλίτσειου νοσοκομείου ο διευθυντής της γιατρός Ιωάννης Κυριαζής και θα φύγει από τη Χίο. Θα έπρεπε να την είχε κλείσει από τις 31 Δεκεμβρίου 2016 που συνταξιοδοτήθηκε, αλλά δεν το έκανε. Από συναίσθηση του λειτουργήματος του, εξακολουθεί να φροντίζει τους νεφροπαθείς με τους οποίους έχει δεθεί με δεσμούς ζωής.
Μετά από 23 χρόνια παραγωγικής λειτουργίας θα φύγει από τη Χίο κουβαλώντας στις αποσκευές του την γενική παραδοχή ότι έδωσε επιστημονική και ανθρώπινη οντότητα σε μια μονάδα που δεν είχε υπόσταση, υποδομή, λειτουργικές δυνατότητες.
«Η φυγή του Ι. Κυριαζή είναι μεγάλη απώλεια», τονίζουν οι τρείς νοσηλεύτριες της βάρδιας, την ώρα που ταυτόχρονα βγάζουν το μακιγιάζ από τη μεταμφίεση που έκαναν για να παίζουν και να απασχολούν νεαρό νεφροπαθή τις ώρες της αιμοκάθαρσης. Ναι, το κάνουν και αυτό, μέσα στα πλαίσια της ψυχολογικής υποστήριξης των αιμοκαθαρόμενων.
Ρεαλιστής αλλά και μετριόφρων ο Ι. Κυριαζής δηλώνει ότι το παν στη Μονάδα είναι οι εκπαιδευμένοι νοσηλευτές.
«Χωρίς γιατρούς η μονάδα δουλεύει, χωρίς νοσηλευτές όχι», δηλώνει στον «π» χωρίς να υπερβάλλει, όπως τονίζει.
Μένει η θέση ορφανή
Θα αποχαιρετίσει οριστικά τους ασθενείς και τους συνεργάτες του και θα ανοίξει το δρόμο της διαδοχής του στον ιατρό Αθανάσιο Ρίζο ο οποίος έχει «θητεύσει» ένα χρόνο μαζί του ως επικουρικόςκαι αναμένεται ότι θα συνεχίσει να δουλεύει στα ‘χνάρια του.
Προς το παρόν η κενή θέση δεν θα καλυφθεί από άλλο συνάδελφο του, παρά το ότι έχουν γίνει οι εισηγήσειςκαι υπάρχουν πέντε υποψήφιοι. Ο λόγος που η θέση του θα παραμείνει κενή, είναι εξοργιστικός. Για να συνεδριάσει και να επικυρώσει προσλήψεις η αρμόδια επιτροπή κρίσεων πρέπει να στελεχώνεται από διοικητή, ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος από το νόμο να υπογράφει προσλήψεις! Η Ελένη Βουτιέρου είναι αναπληρώτρια και τα χέρια της είναι δεμένα!
Η Ε. Βουτιέρου επιβεβαιώνει την ιδιαιτερότητα του θέματος, αλλά δηλώνει στον «π» ότι μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα αναλάβει καθήκοντα ο νέος διοικητής και η κενή θέση του Νεφρολόγου της Μονάδας θα καλυφθεί άμεσα. Γι’ αυτό μάλιστα αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Αθήνα και μετέχει σε σχετικές διαδικασίες του υπουργείου Υγείας. Σύμφωνα πάντα με το γιατρό, πρέπει να έλθουν ταυτόχρονα δύο.
«Δεν ήταν οι άρρωστοι μου ήταν οι φίλοι μου»
Στην περίπτωση των νεφροπαθών είναι απαραίτητες οι διαπροσωπικές σχέσεις γιατρού, νοσηλευτικού προσωπικού και περιθαλπόμενων, για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής οι ασθενείς .
«Δεν ήταν άρρωστοι μου, ήταν φίλοι. Μου έλεγαν τα προβλήματα τους, τους βοηθούσαμε όλοι μαζί. Τους είχα αφήσει ελεύθερους από δίαιτα, επέμενα μόνο να ακολουθούν πιστά τους κανόνες κατανάλωσης νερού. Ο σύλλογος των Νεφροπαθών διοργάνωνε εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαμε πάντα, είμαστε όλοι μαζί μια ομάδα», συνεχίζει και επισημαίνει το παρακάτω.
«Ένα team πολύ δεμένο, είναι πολύ καλό ψυχολογικά για τους άρρωστους. Ψυχολογικά τους είχαμε αποδεσμεύσει από το μηχάνημα. Τους απασχολούσαμε ακόμη και με παιχνίδια, ή έβλεπαν τηλεόραση και ξεχνιόταν τόσο που τσακωνόταν για τα κανάλια. Πρέπει να πιάσεις το σφυγμό του Έλληνα ασθενή, είναι πολύ διαφορετικός από τον Αμερικάνο. Ο Έλληνας είναι πολύ πιο συναισθηματικός, δεν πρέπει να του λέμε την απόλυτη αλήθεια», προσθέτει.
Ρεκόρ Γκίνες
23 χρόνια στην μονάδα, αποτελεί ρεκόρ Γκίνες . Ο μοναδικός νεφρολόγος στο νησί, από 1994και μετά. Σε ετοιμότητα 23 χρόνια 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
23 χρόνια όταν πήγαινε σε συνέδρια ή διακοπές , ήταν σωματικά απών αλλά πνευματικά παρόν. Έδινε οδηγίες από το τηλέφωνο σε εικοσιτετράωρο επίπεδο. Μέχρι που σώθηκε ασθενής από κώμα σε μια ώρα με οδηγίες από το Σαν Φραντσίσκο.
«Είχα δώσει σε όλους το τηλέφωνο μου και την άδεια να με παίρνουν οποιαδήποτε ώρα. Έτσι δούλευε το σύστημα γιατί αν διαπίστωνα ότι το περιστατικό έπρεπε να νοσηλευτεί στη μονάδα ειδοποιούσα τους νοσηλευτές οι οποίοι ερχόταν, ετοίμαζαν τα μηχανήματα και τον ασθενή και εγώ ερχόμουν μετά για τα υπόλοιπα. Το σύστημα των οδηγιών από το τηλέφωνο δεν εφαρμόζεται πουθενά αλλού. Μια φορά, επειδή το τηλέφωνο μου παράμεινε συνεχώς ανοικτό, πετούσα με το αεροπλάνο για Αμερική, το έκλεισα και δεν μπορούσα να το ανοίξω γιατί είχα ξεχάσει το πιν».
Τα πρώτα βήματα
Όλα άρχισαν το Νοέμβριο του 1993 όταν πρωτοήρθε στον παλιό ακατάλληλο χώρο της Μονάδας που λειτουργούσε τότε με 6 μηχανήματα αιμοκάθαρσης.
1η Νοεμβρίου 1993 οι αιμοκαθαρόμενοι ήταν 6 και έφυγε ο στρατιωτικός γιατρός Καραμήτσος,που είχε εγκαινιάσει την Μονάδα Τεχνητού Νεφρού 9 μήνες νωρίτερα.
Από 1η Ιανουαρίου 1994 ο Γιάννης Κυριαζής άρχισε να τηλεφωνεί σε όλους τους Χιώτες νεφροπαθείς και τους έπεισε έλθουν στο Σκυλίτσειο. Γρήγορα έγιναν 20, μετά από κάποιο διάστημα ανήλθαν σε 53 άτομα. Τα καλοκαίρια ήταν πολύ περισσότεροι με την προσθήκη αυτών που συνδύαζαν τις διακοπές των με την διαδικασία της αιμοκάθαρσης.
Υλικοτεχνική υποδομή
Δηλώνει ότι αισθάνεται τυχερός γιατί η μονάδα ενισχύθηκε με καλά μηχανήματα από χορηγίες Ομογενών της Αμερικής, εφοπλιστών και κρατική αρωγή. Το προσωπικό επαρκεί πλέον αριθμητικά σε αντίθεση με την εποχή που ήταν ακόμη στον παλιό χώρο.
«Αρκούν οι 10 νοσηλευτές και ο επίκουρος γιατρός Αθανάσιος Ρίζος», προσθέτει.
Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι νεφρολόγοι είναι μόνοι τους στα νοσοκομεία, είναι ότι αναγκαστικά αποφασίζουν χωρίς άλλη γνώμη, γεγονός που δεν είναι ορθό επιστημονικά.
«Στην Αθήνα είναι πολλοί νεφρολόγοι σε ένα νοσοκομείο και συναποφασίζουν για αντιμετώπιση ενός περιστατικού, στη Χίο αποφάσιζα και αντιμετώπιζα τα περιστατικά μόνος».
Άνθρωποι και μηχανήματα
Η ζωή των νεφροπαθών είναι άρρηκτα συνδεμένη με τα 16 μηχανήματα της Μονάδας. Ανά βάρδια λειτουργούν 13 και από αυτά μόνο τα τέσσερα είναι τελευταίας γενιάς με οn line λειτουργία.
«Υπάρχουν μηχανήματα που είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, αλλά πρέπει να αναβαθμιστούν και να γίνουν online. Στο μέλλον πρέπει να προμηθευτούν μηχανήματα νέας γενιάς και να λειτουργούν όλα με αυτό το σύστημα», επισημαίνει.
Η μονάδα δυνητικά μπορεί να εξυπηρετεί έως 96 ασθενείς την εβδομάδα. Για αρκετό διάστημα εξυπηρέτησε και 12 αιμοκαθαρόμενους μετανάστες, αλλά από το Μάρτιο του 2016 δεν έρχονται πλέον.
Το ερευνητικό έργο
Το μεγάλο, αλλά μη προβεβλημένο καμάρι του Γιάννη Κυριαζή είναι το ερευνητικό κλινικό έργο που έχει παραχθεί με την αμέριστη βοήθεια των αγροτικών γιατρών, συναδέλφων άλλων τμημάτων, του νοσηλευτικού προσωπικού και των χορηγών εφοπλιστών.
Αχίλλειος πτέρνα των νεφροπαθών είναι η υπόταση στην συνεδρία της αιμοκάθαρσηςκαι στόχος της έρευνας τουήταν η πρόληψη της. Ορισμένα τμήματα της, με συμπεράσματα, αποτελέσματα και προτάσεις για την πρόληψη τηςενδοσυνεδριακής υπότασης, έχουν συμπεριλήφθη στις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Νεφρολογικής Εταιρείας. Αυτό έχει προσδώσει κύρος και διεθνή προβολή στη Μονάδα της Χίου.
Αρκετές εργασίες και διατριβές πραγματοποιήθηκαν με τη συνεργασία της Πανεπιστημιακής Νεφρολογικής Κλινικής του Π.Α.Γ.Ν.Η στο Ηρακλείου Κρήτης . Η συνεργασία συνεχίζεται, το 2003 του είχαν προτείνει να ενταχθεί ως καθηγητήςστο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, αλλά επέλεξε να παραμείνει στη Χίο επειδή υπάρχουν πολύ περισσότερες ανθρώπινες ανάγκες.
Φιλοσοφία
Η φιλοσοφία του είναι απλή. Όπως τονίζει πάντα, στην ιατρική δεν πρέπει να κάνεις λάθος, είναι άγνωστο ποιο είναι το σωστό.
Γεύση
Τώρα που φεύγει επαναλαμβάνει αυτό που έλεγε από την πρώτη στιγμή που ήλθε
«Δεν μπορούμε να παρατείνουμε τη ζωή ορισμένων ασθενών, όμως πρέπει να τους παρέχουμε την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής. Ήλθαν εδώ ασθενείς που είχαν παραιτηθεί από τη ζωή επειδή τους είχαν ξεγραμμένους και άλλαξαν, η ζωή τους απόκτησε νόημα και ενδιαφέροντα επειδή τους αντιμετωπίσαμε ανθρώπινα».
facebook
youtube
instagram
X
