Στο, ως άνω, καλόπιστο και δικαιολογημένο ερώτημα αρκετών συμπολιτών αλλά και πολλών φίλων (μη κατοίκων Βροντάδου), θα προσπαθήσω να απαντήσω με τούτο το κείμενο.
- Οι Βρονταδούσοι λοιπόν (έστω όσοι εξ' αυτών γνωρίζουν την τοπική ιστορία), γιορτάζουν τη συμπλήρωση φέτος εκατό (100) χρόνων από την επανένωση του, χωρισμένου στα δυό, τόπου τους. Τα εκατό χρόνια βέβαια, μπροστά στο άπειρο της αιωνιότητας, φαντάζουν και είναι ασήμαντο μέγεθος. Για τα ανθρώπινα όμως μέτρα, κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι. Ειδικά όταν, τα εορταζόμενα εκατό χρόνια, ακολουθούν την απελευθέρωση του νησιού μας από σκλαβιά αιώνων σε διάφορους κατακτητές και ειδικά όταν αυτά έχουν σηματοδοτηθεί και σφραγισθεί από ένα, (για μας), σημαντικό γεγονός :
- Την επανένωση ενός βαθύτατα (και επί χρόνια) διχασμένου τόπου και της κοινωνίας αυτού, τον οποίον, μικροφιλοδοξίες προγόνων και ίσως σκοπιμότητες των τότε Τουρκικών Αρχών, είχαν χωρίσει σε δύο μικρές και ασήμαντες Κοινότητες, αυτές του Βορείου και Νοτίου Βροντάδου.
Μόλις το 1918, έξι δηλαδή χρόνια μετά την απελευθέρωση της Χίου από τον Τουρκικό ζυγό, με Κυβερνήτη της Χώρας μας τον Ελευθέριο Βενιζέλο και Νομάρχη Χίου τον νεαρό πολιτευτή, δικηγόρο Γεώργιο Παπανδρέου, ο Βρονταδούσης φίλος και συνεργάτης του Βενιζέλου, εφοπλιστής και τοπικός Γερουσιαστής Γεώργιος Χατζηφραγκούλη Ανδρεάδης, καταφέρνει να πείσει τους θερμοκέφαλους προγόνους να δώσουν τα χέρια.
Έτσι επέρχεται συμφιλίωση, οι δύο Κοινότητες δίνουν τη θέση τους στον ενιαίο ΔήμοΒροντάδου ο οποίος βέβαια, μόλις πριν από οκτώ (8) χρόνια, έχασε την διοικητική αυτονομία του λόγω της μετατροπής ολόκληρου του νησιού μας σε ενιαίο Δήμο.
Χωρίς να χρειασθεί να απαριθμήσω σήμερα τις πολλές και σημαντικά ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ συνέπειες αυτής της εξέλιξης για ολόκληρο το νησί μας και όχι μόνο για τον Βροντάδο, ας μου επιτραπεί να αναφερθώ συνοπτικά στα επιτεύγματα του τόπου κατοικίας μας μέσα σ' αυτά τα ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ της κοινής πορείας. Κατ' αρχάς μπόρεσε, με την συνεχή και πρόθυμη αρωγή των Βρονταδούσων Εφοπλιστικών Οίκων, των ναυτικών μας, των απόδημων αδελφών, τις, κατά καιρούς, οικονομικές και οικοπεδικές συνεισφορές των Εκκλησιών του Βροντάδου και βεβαίως με Κρατικές και Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, να επιλύσει, με άριστο τρόπο, προβλήματα βασικών υποδομών.
Προσωπικά μπορώ να ισχυριστώ ότι, λίγες πόλεις ανά την Ελλάδα, με πληθυσμιακό μέγεθος ίσο ή και μεγαλύτερο του Βροντάδου, μπόρεσαν να επιλύσουν με παρόμοιο τρόπο προβλήματα υποδομών στους τομείς της Εκπαίδευσης, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, της ανάπλασης περιοχών, της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Κοινωνικής προστασίας αλλά και σε τομείς όπως η αποχέτευση που, επί χρόνια, ταλάνιζε τον Βροντάδο ως “τοπικό καρκίνωμα”.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ούτε να οφείλεται μόνο στη γειτνίαση με την πόλη της Χίουότι, τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, ο πληθυσμός του Βροντάδου αυξήθηκε θεαματικά. Όσοι (μη Βρονταδούσοι) τον επιλέγουν ως τόπο κατοικίας, ομολογούν ότι το κάνουν εκτιμώντας την υψηλή ποιότητα ζωής που διαπιστώνουν εδώ. Δυστυχώς όμως, αυτή η πολύ καλή ποιότητα ζωής, δείχνει να κινδυνεύει. Και θα τεθεί σε μεγάλη δοκιμασία τα (λίγα) προσεχή χρόνια.
Η έλλειψη σχεδίου πόλης, η πυκνή και σχεδόν “άναρχη” δόμηση σε αρκετές συνοικίες και γειτονιές, η τοπικά ραγδαία αύξηση των τροχοφόρων (που προκαλούν προβλήματα στάθμευσης και άναρχης κυκλοφορίας), η ΜΗ ανάπλαση και αξιοποίηση του προβληματικού παραλιακού μετώπου από Τάγμα Δεσπότη έως Βελονά, η ΜΗ ύπαρξη οδού παράκαμψης του νότιου τμήματος του Βροντάδου προς Αίπος, η ΜΗ λήψη μέτρων προστασίας και ανάδειξης του περιαστικού δάσους Κλειδούς-Ρεστών-Τρυπατέ, όλα αυτά και ίσως κάποια άλλα, είναι σημαντικά και υπαρκτά προβλήματα των οποίων τη βιώσιμη λύση πρέπει να επιδιώξει και να αναζητήσει μεθοδικά ο Βροντάδος τα επόμενα δέκα έως είκοσι χρόνια.
Το προγραμματισμένο για το τριήμερο 10, 11 και 12 Αυγούστου Παμβρονταδουσιακό Συνέδριο, πέρα από το να στρέψει (για λίγο και για ευνόητους λόγους) τα μάτια πίσω, θα προσπαθήσει να προσεγγίσει τα, ως άνω, προβλήματα, να κουβεντιάσει για τις διαφαινόμενες προοπτικές στους τομείς της Παιδείας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και του επαγγελματικού προσανατολισμού των νέων μας, σε μια προσπάθεια να αναδείξει τα προβλήματα και να προτείνει προς τις νυν και τις επόμενες Κρατικές, Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές, πιθανές λύσεις αυτών.
Ταυτόχρονα θα επιδιώξει να κινητοποιήσει κάποιες από τις “ναρκωμένες” νέες και παλαιές τοπικές κοινωνικές δυνάμεις, να τονώσει τη διάθεση για εθελοντισμό, να “ξαναφέρει κοντά δικούς μας” ανθρώπους (εφοπλιστές, απόδημους, κατοίκους Αθηνών) που, για διάφορους λόγους, έκοψαν από ετών τους δεσμούς με την πατρώα γη.
Οι φετινοί λοιπόν εορτασμοί, ας μη θεωρηθούν από κάποιους “περιττή πολυτέλεια” σε καιρό κρίσης. Ίσως αποτελέσουν το σάλπισμα για έναν καλύτερο “ΒΡΟΝΤΑΔΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ”.
Αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος μας.
facebook
youtube
instagram
X
