30.5.2012 10:29

Όταν στην πολιτική η ρητορική ταυτίζεται με τη ρητορεία

 
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίσει πειστικά και αποτελεσματικά την υπάρχουσα κατάσταση με κραυγές, αφέλειες και παλαιοκομματικές υστερίες, παρά μόνο όταν μεταρρυθμιστεί ο ίδιος και διατυπώσει αποτελεσματικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Όταν επαναξιολογήσει το γεγονός ότι, πριν βιώσει η χώρα τη δημοσιονομική κατάρρευση είχε χρεοκοπήσει πολιτισμικά και ηθικά, αφού το σύστημα εξουσίας που δημιουργήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά στηρίχθηκε στο πελατειακό κράτος. Όταν αντιληφθεί ότι ο «πλούτος» της χώρας δεν προερχόταν από παραγωγικές διαδικασίες αλλά τον εξωτερικό δανεισμό και, ότι η δημοσιοϋπαλληλική γραφειοκρατία δημιουργήθηκε και συντηρήθηκε στη λογική του κομματικού στρατού.
      Εντούτοις, οι ηγετικές ομάδες κάποιων κομμάτων, μη μπορώντας να απαλλαγούν από στερεότυπα και ιδεοληψίες του παρελθόντος, δυσκολεύονται να διαχειριστούν επιτυχώς τα εκλογικά ποσοστά τους. Φιλοδοξούν ν’ αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, προτάσ-σοντας  ένα «ρομαντικό» σχέδιο με ισχυρή δόση κολεκτιβισμού και λατινοαμερικανικού ακτιβισμού. Κατά την μετεκλογική περίοδο όμως, καταδείχθηκε η απουσία αξιόπιστου προγράμματος και ευθύνης για την ανάληψη κυβερνητικού ρόλου. Κινούνται καιροσκοπικά, εξαντλούνται σε ανέφικτες υποσχέσεις. Σε όλη την διαδικασία των διερευνητικών εντολών επέλεξαν να προβάλουν τις πιο απίθανες δικαιολογίες για να αποποιηθούν των ευθυνών τους, οδηγώντας έτσι τη χώρα σε νέες εκλογές. Ενώ σε Ελλάδα και Ευρώπη, η ανάπτυξη είναι η απάντηση στις πολιτικές της λιτότητας και της ύφεσης, το εκλογικό πρόγραμμά τους ελάχιστα ασχολείται με αυτήν. Επικεντρώνεται στο πώς θα μοιραστεί η πίτα, πριν ακόμη παραχθεί. Μόνο που ο ταυτοχρονισμός δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη, δηλαδή, πότε είναι εφικτό να υπάρξουν οι πόροι αυτοί, σε σχέση με τις δαπάνες που τρέχουν (σημειωτέον δε, η χώρα έχει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα)!
     Στο πρόγραμμα αυτών των πολιτικών δυνάμεων προτείνεται «ένας  ριζικά διαφορετικός δρόμος», με βασικό εργαλείο τις τράπεζες και σύνθημα: «Εθνικοποίηση και Κοινωνικοποίηση των Τραπεζών» αφού «οι ιδιωτικές κερδοσκοπικές τράπεζες είναι επιβλαβείς για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων». Στις τράπεζες θα απαγορευθεί «κάθε κερδοσκοπική δραστηριότητα» και θα ασχολούνται μόνο με την προστασία των αποταμιεύσεων και τη διοχέτευση πόρων στην ανάπτυξη με «κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια». Αγνοούνται (;) ακόμη και οι κοινοτικοί πόροι, το ΕΣΠΑ, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τα άλλα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά μέσα. Καμία νύξη για το πώς θα αυξηθούν η εγχώρια παραγωγή και οι εξαγωγές, και πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης. Ο παρωχημένος κρατισμός του προγράμματος αποτυπώνεται στην παντελή απουσία  προτάσεων για προσέλκυση εγχώριων και ξένων ιδιωτικών επενδύσεων, μέτρων βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και αύξησης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων. Αρνητικές θέσεις ακόμη και στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των ήπιων μορφών ενέργειας της χώρας, αποκλείοντας de facto τη συμμετοχή ιδιωτών, επιτείνοντας έτσι την οικονομική της απομόνωση.
       Η τελική πρόταση είναι επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους- είτε βρίσκεται σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, είτε σε κράτη-, η αναστολή εξυπηρέτησης του υπολοίπου ώσπου να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη και η εξυπηρέτησή του με ευνοϊκότερους όρους και ρήτρα ανάπτυξης και απασχόλησης. Ουσιαστικά, το πρόγραμμά τους συνιστά απλή καταγραφή δεκάδων απόψεων (για τα ίδια θέματα), αντιφατικών μεν στη διατύπωση θέσεων, εξαιρετικά ομοιογενών δε στην υιοθέτηση παλαιοκομματικών αναφορών και στάσεων, εντυπωσιακής ομολογουμένως οπισθοδρομικότητας.
       Ωστόσο, το μήνυμα των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών-όλων των αποχρώσεων- είναι σαφές: Θέλουν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, αρκεί η ίδια να σεβαστεί τους κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους οι αλλαγές γίνονται με διαπραγμάτευση και όχι με μονομερείς καταγγελίες των συμφωνηθέντων. Αν η ίδια δεν θέλει την παραμονή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια, υπάρχει σχέδιο Β (χωρίς αυτήν). Η ανιστόρητη επιχειρηματολογία κάποιων, ότι έξοδος της χώρας από το ευρώ δε νοείται γιατί δεν συμφέρει τους εταίρους, οπότε θα αναγκαστούν να δεχτούν την ακύρωση της δανειακής σύμβασης συνεχίζοντας ωστόσο να μας δανείζουν χωρίς εμείς να αναλάβουμε καμία υποχρέωση (μεταρρυθμίσεις, εξορθολογιμό του κράτους, εξυγίανση των υποδομών, αύξηση της παραγωγικότητάς μας), κρίνεται αφελής έως επικίνδυνη. Τέτοιες θεωρίες είναι ξένες στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, αντιστρατεύονται ευθέως τη θεμελιώδη αρχή σύστασης και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης: την τήρηση των Συμφωνιών. Ασφαλώς, η σχετική Συνθήκη της δανειακής μας σύμβασης μπορεί και πρέπει να τροποποιηθεί, δεν γίνεται όμως να παραβιαστεί. Αν η ίδια η Ευρώπη αρχίζει να παραβιάζει τις Συνθήκες της, τότε η διάλυσή της είναι βέβαιη. Με τέτοιες λογικές ας μην αναρωτιόμαστε για την διαρκώς αυξανόμενη συχνότητα εγγραφής της  Grexit στην εθνική και ευρωπαϊκή agenda. Αν για κάποιους η ουσία μιας νέας μεταπολίτευσης είναι η ανασυγκρότηση μιας καθημαγμένης χώρας μετά τη χρεοκοπία που οι ίδιοι θα την έχουν οδηγήσει με τη μονοδιάστατη εξεγερτική διαμαρτυρία τους-κανονιστικού τύπου με νεοαναρχικές δράσεις-, να είναι απολύτως βέβαιοι, ότι μια τέτοια εξέλιξη, όσο και αν θα προσπαθήσουν να την παρουσιάσουν ως «τυχαίο γεγονός», ως «ατύχημα»-απόρροια της διεθνούς συγκυρίας- ο λαός θα τους τη χρεώσει ως συνειδητή εγκληματική επιλογή τους.

Ειδήσεις σήμερα. Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.

Τα νέα της Χίου κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας. Γίνετε συνδρομητής της εφημερίδας «πολίτης» συμπληρώνοντας την ηλεκτρονική φόρμα εδώ.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ